stixoi.info: O παλλόμενος φάρος ξαγρυπνά

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	132741 Τραγούδια, 271236 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

O παλλόμενος φάρος ξαγρυπνά

Αφιερωμένο σε όλους

[color=black]ΤΡΙΤΗ
Ώρα : Σ’ αγαπώ ακριβώς.

[align=center][color=grey]Άλλη μια νύχτα που παλεύω
με 6.000.000 [color=black]πλάσματα [color=grey]του δευτερολέπτου.
Τα κυνηγάω με μια χρονοσκοτώστρα,
που ξέχασαν σε μια καλαμιά στο κάμπο
βιαστικοί καλικάτζαροι που έτρεχαν να φύγουν για κάτω.
Όσα προφταίνω τα ξαπλώνω ανάσκελα στο μωσαϊκό..
Κάποια στάζουν αίμα γκρι
σαν αυτό που μαζεύεται στις λακκούβες των δρόμων
μετά το κλάμα οδοιπόρων,
που βαδίζουν ενώ βρέχει ..

Όταν νιώθω μόνος
ο φάρος εδώ πιο κάτω το νιώθει.
Ξέρει από μοναξιά..
και κάνει ζαβολιές.
Στρέφει τη λάμπα του
μέσα στο σπίτι μου
και γίνομαι ένα τυφλωμένο γατί στη μέση της ασφάλτου,
απ’ τους προβολείς κάποιου διερχόμενου οδηγού.

Πριν προφτάσει να την αναβοσβήσει και πάλι,
βρίσκομαι έξω.
Κατεβαίνω κουβαλώντας ποτάμια ξερά κι άγρια σύννεφα.
Κάποτε μ’ αφήνει και αράζω στη περίμετρο,
κι άλλοτε να κολλάω πάνω του,
με τα χέρια ανοιχτά..
[color=black]Έχετε αγκαλιάσει ποτέ φάρο;[color=grey]
Μοιάζει με βραδινό κολύμπι σε καταρράχτη..

με παρέλαση από αναμμένα τζάκια..

με κραυγή άστρου τη στιγμή που ξεκολλάει απ’ το στερέωμα..

με βόλτα λυσσασμένου λύκου στους πάγκους της λαϊκής 12 το μεσημέρι.

Μοιάζει με τράνταγμα από αετόφτερα..
με τρένο που διασχίζει λίμνη..
με σπινθήρες τροχού μαχαιριών
μες στο απόλυτο σκοτάδι επαρχιακής αποθήκης..

Πιάνει βροχή..
Στο βάθος ηλεκτροφόρες γλώσσες σκίζουν τα νερά μέσα σε κρότο.
Έμεινα.. έτσι.. εκεί.. αμίλητος..
ανάμεσα σε ράβδους διακεκομμένου φωτός,
ακρωτηριασμένα κύματα
και τόσα νερά..
ικανά να σβήσουν τον ήλιο..
Η βροχή κουράστηκε μετά από δυο 24ωρα.
Γονάτισε κι έγειρε εκεί
μπρος τα πόδια μου
κοιτώντας με στα μάτια…
Ύστερα γύρισα κι έφυγα.[/color][/align]

[color=black]ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ
Ώρα: Σε ψάχνω και τέταρτο.

[align=center][color=grey]Είναι μέρες τώρα που λιώνω στο πυρετό
και στα κλαδιά της ψυχής μου δεν έρχονται πουλιά.
Κι αντί για σιωπή,
ζωγραφίζω άδειους δρόμους.
Κι αντί για κραυγή
αφήνω μια στάλα ρετσίνι..

Μια ανάσα ήταν αρκετή για να σαλέψουν τα νερά
κι η νύχτα
και το αδύναμο φως των άστρων.
Μια ανάσα από τη βαθιά ομίχλη που σε κρύβει.
Μα τα κούριερ της λύτρωσης δήλωσαν παραίτηση
εδώ και κάτι χρόνια..
Μόνο το φως του φάρου μπορεί και γέρνει πάνω μου..
Μόνο το φως του φάρου μπορεί να φτύνει άδειες στιγμές,
ανακατεμένες με χνούδι επιδερμίδας
κι ερυθρά αιμοσφαίρια..
Σήκωσα το βλέμμα έξω απ’ το παράθυρο.
Για μια στιγμή ένιωσα αυτό το ασπροστρόγγυλο πράγμα στον ουρανό
να βγαίνει απόψε χωρίς άξιους θεατές..

Αυτό που καταπίνω δεν είναι καπνός
Μοιάζει με χώμα κι σιωπή αμέτρητη.
Τώρα πρέπει να κλείσω τα μάτια
κι η ψυχή μου να πάψει να ουρλιάζει..
Θέλω να δω κανά ζόρικο όνειρο.
Ότι κληρονόμησα, οικόπεδο στο φεγγάρι..
ή ότι τα 5 δευτερόλεπτα
που μες τη νύχτα η ανθρωπότητα
κοιμάται ταυτόχρονα παντού,
ο φάρος το σκάει και κολυμπάει στα νερά
και το φως του ανατριχιάζει μια την άβυσσο
και μια
στέλνει ευχές με σήματα μορς στ’ άστρα..
κι εγώ λέει να κάθομαι πάνω στο σκοτάδι
σα γέρικη αράχνη
μέχρι να νιώσω τη λάμπα του
να φέγγει μέσα μου..
σαν αλησμόνητος έρωτας..[/color][/align]


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 10 Στα αγαπημένα: 3


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Συναισθήματα - Εικόνες Ομάδα Πεζά

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

το πιο βαθύ σκοτάδι είναι πριν την αυγή . . .

« Ακρόνειρο » 14-03-2007 @ 21:39	Πέμπτη. Ώρα: Ευχαριστώ και μισή. Θα ήμουν αχάριστος αν δεν έλεγα έστω ένα ευχαριστώ. Σε αυτή την τσατ σελίδα κάνεις την διαφορά, εσύ και λίγοι άλλοι.. Το παραπάνω κειμενό σου, θα το βγάλω φωτοτυπία σμίκρινση, να το κάνω ταυτότητα! Την καλημέρα μου αδελφέ!
Αστρογιογγι 15-03-2007 @ 01:52	Μου 'φτιαξες την μερα...καλημερα! Ο φαρος ο Λυκος η κραυγη τα τζακια...τα πρωτα που ερχονται στο μυαλο μου...να γραφεις και να φροντιζεις τον κηπο σου... το κρατω... μεχρι να μαζεψεις κανα ρουχο...χα!
Σελίνα 15-03-2007 @ 02:16	πολύ δυνατό φίλε μου, υπέροχες εικόνες ακολουθούν η μία την άλλη και σε μαγεύουν... Ευχαριστώ
ΕΛΠΙΔΑ 15-03-2007 @ 04:21	με ακρόνειρο...
ΚΛΟΥΖΩ(πρώην Πυθία) 15-03-2007 @ 04:32	Δευτέρα Ωρα: Παρά πέντε Γιατί κια μένα με κούρασαν οι επαναλήψεις του MEGA! Με κάθε κατανόηση εκ μέρους σου για το χιουμοριστικό μου σχόλιο! Απλώς έτσι μου ρθε για να το ελαφρύνω λιγάκι το βαρύ σημερινό κλίμα! Δεν με παρεξηγείς έτσι Αστρόκηπε;Έχω και έναν απίστευτο πονοκέφαλο σήμερα.
Αστρόκηπος 15-03-2007 @ 06:47	Καλημερούδια σε όλους. Σ' αυτούς που τους άγγιξαν αυτά που γράφω μ' οποιοδήποτε τρόπο. Όλα τα σχόλια είναι ευπρόσδεκτα(Απλά...Σοφία) αρκεί να έχουν βάση!Οπότε μην ανυσηχείς.. Σας αφήνω τώρα γιατί η άνοιξη σήμερα εδώ κάνει πάρτυ και λέω να πάρω σβάρνα τις θάλασσες.. Φιλί..
ΓιΟΥΛΗ_Τ 15-03-2007 @ 06:57	Νικόλα την αργοπορημένη μου καλημέρα στο νησί. Άσχετο αλλά με ελκύει τέτοια εποχή μια βόλτα σε νησί. Αν είναι να γράφω κι εγώ έτσι. Χα! Στο θέμα μας. ΄Ολες οι εικόνες ιδιαίτερες και ακροβατικές, μα η τελευταία σου.. Κάθομαι πάνω στο σκοτάδι.. Τι λες ρε! Μου πήρες και τη θέση..
TAS 15-03-2007 @ 16:54	Τι να πεις... "Κι αντί για σιωπή, ζωγραφίζω άδειους δρόμους" ::oh.:: Σιωπή και αισθητική απόλαυση..
silmariel 15-03-2007 @ 18:08	πραγματικά πολύ καλό
~Oνειροπαρμένη~ 21-03-2007 @ 02:52	::oh.:: ::theos.:: Εξαιρετικό!

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο