| |
έρχεται η νύχτα κι ειν’ τα μέλη μου κομμάτια
παλεύω πάλι με τα μέσα μου θεριά
για μιαν ιδέα, μιαν αθέατη λευτεριά
που δεν την πιάνουν χέρια, δεν την βλέπουν μάτια
κι όπως με κάνει ψυχοπαίδι το σκοτάδι
και μαύρο γάλα με βυζαίνει σαν μωρό
μου λέει πως ήταν μια φορά κι έναν καιρό
ένας που με το νου του νίκησε τον Άδη…
και παίρνω θάρρος τι κι αν μ’ έκανε αποπαίδι
ο ύπνος. με υιοθετούν οι Ωκεανοί
κι από το χέρι μ’ οδηγούνε οι χρησμοί
στης ερμηνείας τους τ’ απόμερο οροπέδι
και γίνομαι αδερφοποιτός μ’ όλους τους σκλάβους
που με μαθαίνουν πως ν’ αντέχω τη σκλαβιά
και με διδάσκουν να πλοηγώ στην ερημιά
οι αλάθητοί των ενστίκτων μου αστρολάβοι …
έφυγε η νύχτα κι ειν’ τα μέλη μου κομμάτια
πάλεψα πάλι με τα μέσα μου θεριά
για μιαν ιδέα ,μιαν αθέατη λευτεριά
που δεν την πιάνουν χέρια, δεν την βλέπουν μάτια
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
