| |
Έχω να αλλάξω τον καιρό
και το θλιμμένο μου παρόν
που με παγώνει
σε μια κομμένη αναπνοή
γίνεται η μνήμη φυλακή
και με σκοτώνει.
Έχω μια πόλη που ξεχνά
όσο πεθαίνουν τα πουλιά,
στα μοιρολόγια
κλεμμένη μέσα μου καιρό
η μια φωνή απ'το κακό
και τα διόδια.
Έχω μονάχα μια ζωή
που πριν αλλάξω λογική
θα με πληγώσει
και σαν παλιό καλό κρασί
που την ανάσα τη στερνή
θα φανερώσει.
Έχω αυτά που κυνηγάς
και όλα αυτά που δεν βαστάς
το μεσημέρι
έγινε η μνήμη ριζικό
και το μυαλό μου καρτερώ
που θα μου φέρει.
Έχω ν'αλλάξω τον καιρό
μα όλο εδώ θα τραγουδώ
κάποιον Απρίλη
κι όσοι ακούσουν το θεριό
θα καμακώσουν το κακό
μ' ένα μαντήλι.
Είχα να πω τόσα πολλά
μα μες τη μαύρη μου σπηλιά
έμεινα μόνος
από αγάπη και σιωπή
κι από αυτά που μου 'χουν πει
όλο πιο μόνος.[I]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
