stixoi.info: τέσσερις αλυσίδες αποχώρησης

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

τέσσερις αλυσίδες αποχώρησης

....με τραβούν, πονάω, αποχωρώ.....πριν απογοητέψω τον εαυτό μου

[align=center]Τέσσερις αλυσίδες
Μου τσιτώνουν το δέρμα
Είμαι δεμένη με δαύτες
Κλειδωμένη σε δωμάτιο χωρίς παράθυρο
χωρίς μια χαραμάδα φως
οι γάντζοι βυθισμένοι μέσα μου
Καρφωμένοι σε τέσσερα στοιχεία της προσωπικότητάς μου
Ο πρώτος στα μάτια μου
Θέλουν να πάψω να βλέπω τα αίσχη τους
Αρχίζει να κυλά το αίμα σα δάκρυ
Θόρυβος σαν αστραπή
Κι οι αλυσίδες να σέρνονται σε αντίθετη κατεύθυνση από μένα
Για δέκα εκατοστά…
Αρχίζω να τυφλώνομαι
Ο δεύτερος στα χέρια μου
Θέλουν να πάψω να γράφω
Να γράφω για κείνους, για τον ύμνο της αγάπης
Έχουν ξεχάσει να μοιράζονται
Κι άλλος θόρυβος, κι άλλα δέκα εκατοστά πιο μακριά μου
Αρχίζω να κόβομαι…
Ο τρίτος στην καρδιά μου
Θέλουν να πάψω να χαμογελώ στη ζωή
Δεν αντέχουν να βλέπουν ότι δεν μπόρεσαν ποτέ να κάνουν
Κι ούτε θα καταφέρουν ποτέ…
Αρχίζω να σκίζομαι…
Ουρλιάζει τώρα ο θόρυβος
Το αίμα με εγκαταλείπει
Άλλα δέκα εκατοστά πιο κοντά ο θάνατος
Ο τέταρτος στα πόδια μου
Θέλουν να πάψω να προχωρώ μπροστά
Τα δικά τους τα χρησιμοποιούν μόνο για να τ’ανοίγουν
Στα τελευταία δέκα εκατοστά με χώρισαν σε τέσσερα κομμάτια
Ζητωκραυγάζει πια ο θόρυβος «τέλος»
Τα πέταξαν,
Χωρίς να γνωρίζουν πως έτσι με βοήθησαν
Στη θάλασσα…. Να ταξιδεύω συνέχεια
Στον ουρανό… Να ζω ελεύθερη
Στη γη… Να φυτεύω νέες ελπίδες
Στον αέρα… Να μη λείψει ποτέ το οξυγόνο

Απόψε το αίμα μου,
χάρισε το χρώμα του επιτέλους στο πινέλο μου
Απόψε ζωγράφισε στους τέσσερις τοίχους την ψυχή μου
Είχαν ξεχάσει πως υπήρχε…
Απόψε θα κοιμηθώ έξω![/align]


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 6 Στα αγαπημένα: 1


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Αταξινόμητα Ομάδα Ελεύθερος στίχος - Ποίηση

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

Ακόμα κι ο πιο χαμηλός ψίθυρος μπορεί να ακουστεί πάνω από στρατούς όταν λεει την αλήθεια..

Γιώργος_Κ 16-03-2007 @ 16:40	Να κοιμηθείς όξω, αλλά με τέτοια γραφή δε σε αφήνουμε να φύγεις... ::kiss.:: να γυρίσεις αύριο το πρωί με νέο πόνημα, αλλιώς θα υποστείς τις συνέπειες του νόμου! ::rol.::
AleXandros K. 16-03-2007 @ 18:00	Ιωάννα πάρα πολύ ωραίο το γραπτό σου....Μπράβο Καληνύχτα ::hug.::
αυγουστης 16-03-2007 @ 18:02	::up.:: ::yes.::
Ηλιαχτίδα 17-03-2007 @ 00:42	πολυ ομορφο.. ::love.::
agrampeli 17-03-2007 @ 03:37	Χωρίς να γνωρίζουν πως έτσι με βοήθησαν Στη θάλασσα…. Να ταξιδεύω συνέχεια Στον ουρανό… Να ζω ελεύθερη Στη γη… Να φυτεύω νέες ελπίδες Στον αέρα… Να μη λείψει ποτέ το οξυγόνο ποτέ να μήν αλάξεις πάντα να μένεις η ίδια και μπράβο σ΄αυτό που έγραψες πολύ μου άρεσε ::yes.::
alter 17-03-2007 @ 06:34	... ::yes.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο