| |
Δυσκολεύτηκα πολύ να οριοθετήσω την ευτυχία μου.
Άλλοτε αναζητώντας την στην ηδονή της σάρκας
κι άλλοτε έχοντας στραμμένο το βλέμμα προς τον ουρανό
καλά οπλισμένος με σάρισες αναμονής
και θώρακες ατόφιας χάλκινης σιωπής,
μέχρι να με λυτρώσει –τάχα- ο θάνατος.
μα τώρα έχω βρει κι έχω τειχίσει τους οικισμούς
που θα ενοικήσουν οι ευτυχισμένες μέρες
-κι όλες τους φαίνονται μπροστά ευτυχώς -
οι ήχοι των οπλών τους σκιάζουν ακόμη και το άγνωστο
το ανέμισμα απ’ τις χαίτες τους αναγγέλλει
το προανάκρουσμα μιας άνοιξης που άργησε,
- ναι- μα επιτέλους έρχεται εν τυμπάνοις και χοροις
εν χορδαις και οργάνοις
με ήχους που υπόσχονται να διώξουν από πάνω μου
τους δρυοκολάπτες της σιωπής
που τρύπαγαν ως τώρα τον φλοιό μου
και διασάλευαν την ισορροπία και τη συνέχεια
των ήρεμων κυκλωτικών μου σκέψεων…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
