| |
[I]Μια τέτοια μέρα κάποτε με τυφλώσανε
τα μάτια σου
λίγη απ’τη στίλβη τους απλόχερα μου χάρισαν..
Σε ακάνθινα μονοπάτια ξυπόλυτη με σκόρπησαν.
Βουτιά στα βαθιά...
Ως εκεί που το κουρασμένο βλέμμα μου αντέχει
το μεγαλείο του δικού σου..
Το άγγιγμα της γοητείας με καθήλωσε..
Ρεύμα ηλεκτρικό με διαπέρασε κι όλοι οι πόθοι μου
κουλουριάστηκαν στ’όνομά σου..
Μια ζωή γητευτής ανυπεράσπιστων ψυχών..
Τώρα τέλειωσαν οι δικές μου μέρες..
Ψάχνω στο βάθος μια τελευταία αγκαλιά,
για να ντύσω την κενή μορφή σου...
Έρωτας που μέσα σε μια αξιοπρέπεια φυλακίστηκε.
Τώρα τέλειωσαν οι δικές μου μέρες...
Προχωρώ σ’ατέλειωτα κουρασμένα χιλιόμετρα,
παρέα με μεθυσμένες νότες και ξεκούρδιστες μελωδίες.
Κάμποσες ακόμα αναιμικές ημέρες
κι άλλες τόσες νύχτες που μυρίζουνε ελπίδα..
Επαναστάσεις που φέγγουν και σβήνουνε αθόρυβα στη ματιά μου..
Φοβάμαι πως ποτέ δε θ’αναπνεύσουν έξω απ’αυτή...
Τώρα τέλειωσαν οι δικές μου μέρες...
Μένουν όμως ακόμη κείνες οι ανείδωτες στιγμές που λησμονώ..
Ένα με τον κόσμο και την τροχιά του ήλιου,
η καρδιά μου ξυπνάει, ίδιο αιμάτινο λουλούδι,
αντηχεί μες στη σκληράδα των ανθρώπων... [/I]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 8
Στα αγαπημένα: 2
| | | | | | | |
|
