| |
| | Αδιέξοδα |  | | |
Δεν υπάρχουν άλλοι δρόμοι.
Στα υπόγεια κάνω κύκλους τη σιωπή μου.
Κάθε μέρα ξημερώνει κόκκινος ορίζοντας στα δυο μέτρα.
Πίσω από ‘κει,
μόνο αστέγων λέξεις
ζεσταμένες απ’ των αδέσποτων τη θλίψη,
πνιχτές κραυγές
στα ξεχαρβαλωμένα στρώματα ψυχιατρείων,
ασύνταχτες προτάσεις δίχως νόημα,
σακατεμένες φλέβες στα γκέτο των αγίων.
Άστεγοι ερώτων δυνατών μείναμε,
στο ανάθεμα πνίγουμε τα θέλω μας
ικετεύοντας
ικετεύοντας
ικετεύοντας
γονατιστοί παρακαλώντας,
τα αποφάγια γλύφοντας
γλύφοντας…
δεξαμενές ντροπής αδειάζουμε
φτύνοντας
ξεσκισμένους χρησμούς
από χολεριασμένες πουτάνες στους ντόκους του Ατλαντικού
Παρακαλάμε…
δε ζητάμε παρά δυο λέξεις,
μια παιδική ζωγραφιά μ’ ένα σπίτι με κήπο και σκύλο.
Δαγκώσαμε τα όνειρά μας,
εσύ θάλασσες χωρίς όριο να καταπιείς με μιαν ανάσα
και ‘γω σε χώρες να χαθώ που βασιλεύει ο θάνατος, να τον αιφνιδιάσω.
Μείναμε παρατηρητές
αγράμματων ζωών κοντών ανθρώπων με δανεικούς σφυγμούς,
εξομολόγοι ασπέρματων νυκτών τους,
σχολιαστές της μελαγχολίας.
Δεν τη θυμάμαι πια τη μελαγχολία
δεν ξέρω πώς είναι,
μεταλλικά τα αιμοσφαίριά μου ταξιδεύουν κατά πλάτος τις φλέβες,
σφυρί χτυπάνε στων αρτηριών τα τοιχώματα
στο ερείπιό μου αναζητούν τη ζωή
κρίμα…
πέρασε νωρίτερα από ‘δω κι έφυγε άπραγη.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
Ηλιαχτίδα
23-03-2007 @ 14:22 | Στα υπογεια κανω κυκλους στη σιωπή μου...
εκπληκτικό...
μελαγχολικό...
κατι απο μένα... | | Venceremos
23-03-2007 @ 15:26 | Σ' ευχαριστώ Ηλιαχτίδα. Δύσκολη η μελαγχολία ακόμη και της Παρασκευής... | | Νεφελοβάτης
23-03-2007 @ 19:07 | Η πεμπτουσία της μελαγχολίας. Δύσκολο ταξίδι. Δυνατές εικόνες. Πάντως μια που και στις πιο μαύρες μέρες μου ψάχνω και για λίγο φως, πιστεύω πως ξαναπερνάει η ζωή όσο είμαστε ακόμα εδώ. Για να μείνει ελπίζω.. Καλό βράδυ. | | MASTER
25-03-2007 @ 20:03 | Ρίτα, απορρώ πραγματικά πως δε σε έχουν ανακαλύψει περισσότεροι στη σελίδα, γιατί πραγματικά αξίζουν αυτά που γράφεις. Αλλά αρχή είναι ακόμα θα μου πεις...Εξαιρετικό αυτό που έγραψες. Μια καρυωτακική φλέβα νιώθω να χτυπά μέσα σου ή κάνω λάθος; Πάντως, μου αρέσουν τα γραπτά σου και θα συνεχίσω να σε διαβάζω
"εσύ θάλασσες χωρίς όριο να καταπιείς με μιαν ανάσα
και ‘γω σε χώρες να χαθώ που βασιλεύει ο θάνατος, να τον αιφνιδιάσω."
Αντίθεση και αρμονία μαζί. ::theos.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
