| |
| | Οι απέναντι |  | | | ...κάτι ευχάριστο, έστω καλοδιάθετο, για να ξεφύγουμε λίγο από τη μιζέρια... | | |
[align=left][B]ΟΙ ΑΠΕΝΑΝΤΙ
Όλα ωραία καλά μου παιδιά, αλλά είναι κάπως περίεργο
πως τα φέρνει κάποιες φορές η τύχη, μες στην ατυχία του καθενός μας.
Στο απέναντι σπίτι, μια παλιά μονοκατοικία με τρία δωμάτια και κήπο
ζούσε κάποτε ένα καλοσυνάτο γεροντάκι, ανθοπώλης στο επάγγελμα
τίμιος βιοπαλαιστής, οικογενειάρχης με ένα παιδί, που του έλαχε το αναπάντεχο.
Έπειτα από σφοδρή ερωτική απογοήτευση, αυτοκτόνησε ο κανακάρης του
το μοναχοπαίδι του, το καμάρι του, και μετά κόπων και βασάνων
μετά την οικογενειακή τραγωδία που αντιμετώπισε, συνέχιζε να συντηρεί
ο δύστυχος, την κατάκοιτη γυναίκα του, άρρωστη βαριά από ανίατη νόσο
καθώς και το σπιτάκι τους με τον κήπο.
Κάποτε στην πόλη μου, έβλεπες δύο σπίτια ανά οικοδομικό τετράγωνο
ήταν αραιοκατοικημένη, γεμάτη οικόπεδα προς πώληση και αλάνες
μετά έφτασε κι εδώ η μόδα της μαιζονέτας και τώρα δε βρίσκεις
ελεύθερο τετραγωνικό, ούτε στα πιο τρελά σου όνειρα!
Πέθανε λοιπόν κάποια στιγμή και η άρρωστη γυναίκα του, κι έπειτα από
λίγα χρόνια πήρε το δρόμο για τον Παράδεισο κι ο γέρος ανθοπώλης.
Η περιουσία του, το ακίνητο με τον κήπο, πέρασε στα χέρια κληρονόμων
οι οποίοι έσπευσαν να το βγάλουν στο σφυρί όσο-όσο
και τελικά κάποια στιγμή, πριν ένα χρόνο, βρήκαν αγοραστή.
Η απόσταση που μας χωρίζει με το γειτονικό σπίτι, αξίζει να σημειώσω
πως είναι μηδαμινή, στην ουσία δεν υπάρχει κάποιο τυπικό χώρισμα
παρά μια συστάδα μικρών δέντρων και θάμνων, με δυο πλίνθους ανάμεσα
ούτε μάντρα, ούτε φράκτης, ούτε και κανένα συρματόπλεγμα της προκοπής.
Αγόρασε λοιπόν το σπιτάκι, ένα νιόπαντρο ζευγαράκι στην ηλικία μου
το καθάρισαν και το έβαψαν με τη βοήθεια φίλων τους, όλο απ’ την αρχή
βάλανε μέσα και το σκύλο τους τον Αζόρ, να φυλάει τις Θερμοπύλες
κι ως εδώ όλα ωραία, όλα καλά.
Αφού ολοκληρώθηκαν τελικά οι εργασίες συντήρησης του οικοδομήματος
τώρα κάθε Παρασκευοσαββατοκύριακο, διασκεδάζουν με την παρέα φίλων
- άλλα δυο ζευγάρια, άγνωστο ακόμα αν είναι κι αυτοί παντρεμένοι -
τις νύχτες στον κήπο, ψήνοντας μπριζόλες, παίζοντας τάβλι, πίνοντας μπύρα
και τραγουδώντας με την κιθάρα, άσματα της απανταχού καψουροσύνης
με τη συνοδία των, κατά τα άλλα, υψίφωνων Κυριών τους…
- “Βάσω, φέρε δυο μπύρες ακόμα απ’ το ψυγείο να πιούμε”
- “Πω-πω τι λέει το άσμα, μεγάλε, μ’ έφτιαξε τώρα ο τύπος”
- “Όπα, να καούν τα κάρβουνα κι όχι τα ψητά μας! Βγάλτα Γιώργο
κάρβουνο θα γίνουν, ούτε ο σκύλος δε θα τα τρώει”
- “Μα, τι κάνεις ρε βλαμμένο, θα τα κάψεις, όχι άλλο κάρβουνο ντεεε”
- “Αζόρ, το φαΐ σου έχει σήμερα, καλοψημένα παϊδάκια”
- Δε σου ’μαθε η μάνα σου, ρε άσχετε, να ψήνεις ούτε αυγό;”
- Όπα Ελένη, σήκω να χορέψεις να κάνουμε κέφι”
Φιλιά, αγκαλιές, αστειάκια, καλαμπούρι, γαβγίσματα, ήχοι από μελωδίες
γυναικείες φωνές, μυρωδιά κάρβουνου, φαγητό της ώρας καλοψημένο
νεανικές τρέλες, παρέα στο σπίτι με φίλους...
Πράγματα που σε κάποιους φαίνονται συνηθισμένα, αυτά που σε άλλους
δείχνουν πρωτότυπα ή ιδιόρρυθμα και που κάποιοι άλλοι ένιωσαν ελάχιστα
και τώρα τα θυμούνται σα μια γλυκειά ανάμνηση των περασμένων.
Εικόνες που νιώθω να με τρυπάνε στην καρδιά, κάθε Παρασκευοσαββατοκύριακο
συγκρίνοντας το χθες με το σήμερα και βλέποντας, πως φύγαν τα χρόνια
και πόσο όλα άλλαξαν, μέσα στην ίδια μου τη γειτονιά.
Εις υγείαν παιδιά! Και με προσοχή, ε; Όχι άλλο κάρβουνο...[/B][/align]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 10
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
primavera
23-03-2007 @ 17:05 | έλα λε νυστάζω.....
που να το διαβάζω τώρα, θα κοιμηθώ πάνω στο pc
κι αύριο μέρα είναι ε?
θα με συγχωρέσεις είμαι σίγουρη
αφού κατα βάθος είσαι καλό παιδί
ε?
άντε καληνύχτα ::hug.:: | | Γιώργος_Κ
23-03-2007 @ 17:06 | Σμουτς ::kiss.:: την αγάπη μου!!!! Καληνύχτα!! | | AleXandros K.
23-03-2007 @ 18:48 | Όχι άλλο κάρβουνο...Έτσι είναι μην αρπάξουμε κι εμείς... ::wink.::
Τελικά οι ζωές μας είναι αναλώσιμες και ανακυκλούμενες...
Καλό ξημέρωμα και καλο Σ/Κ | | jenny
23-03-2007 @ 23:58 | ogerondakos itan symbathis i nei gytones ine i klasiki neoelines me tin katanalotiki mania ke agenis,pion protimas telika? | | Ηλιαχτίδα
24-03-2007 @ 00:38 | πολυ καλο ..... ::smile.:: | | agrampeli
24-03-2007 @ 03:54 | και πόσο όλα άλλαξαν, μέσα στην ίδια μου τη γειτονιά.
Εις υγείαν παιδιά! Και με προσοχή, ε; Όχι άλλο κάρβουνο...
πολύ πολύ καλό ::yes.:: | | primavera
24-03-2007 @ 04:40 | εδώ όλα αλλάζουν απο μέρα σε μέρα
και δεν θ'άλλαζαν μέσα στα χρόνια?
περνάνε τα χρόνια
και με μελαγχόλησες με το γραπτό σου
λες και ξέρεις οτι αύριο μεγαλώνω! ::rol.::
::kiss.:: | | elenitheof
24-03-2007 @ 04:47 | Γιώργο, καλημέρα. Πόνεσα πολύ με το παιδί που αυτοκτόνησε. Κι εμένα ένας θείος μου στη Θεσ/νίκη, όταν ήταν στην ηλικία σου, αυτοκτόνησε γιατί δεν έβρισκε δουλειά παρόλο που ήταν σπουδασμένος. Δεν τον γνώρισα ποτέ από κοντά. Τον έχω δει μόνο σε φωτογραφία και σου μοιάζει.
Τα καλοκαίρια επισκέπτομαι τη γιαγιά μου και είναι πολύ πονεμένη. Πονάω κι εγώ μαζί της. Πράγματι οι εικόνες που περιγράφεις τρυπάνε την καρδιά. ::love.:: | | Γιώργος_Κ
24-03-2007 @ 10:06 | Έλενη μου φαίνεται ώρα είναι να ακολουθήσω το παράδειγμα του θείου σου, αφου μου μοιάζει κι όλας ! ::kiss.::
Καλησπέρα σε όλους σας, πολλές δουλειές, πολύ τρέξιμο
θα τα πούμε εντός Σαββατοκύριακου...Φιλιά! | | elenitheof
24-03-2007 @ 12:42 | Γιώργο, ελπίζω ν' αστειεύεσαι. Η ζωή είναι όμορφη και γεμάτη εκπλήξεις και δεν ξέρεις τι σου επιφυλάσσει το μέλλον. Άδικα δηλαδή σου γράφω τόσα ωραία σχόλια για να μην απογοητεύεσαι και για να σκέφτεσαι αισιόδοξα; Μακάρι να μπορούσα να εμποδίσω τότε το θείο μου να κάνει αυτό το λάθος. Αλλά ήταν τόσο κλειστός χαρακτήρας που δεν έλεγε σε κανέναν αυτά που σκεφτόταν. Ευτυχώς εσύ είσαι ανοιχτός και γράφεις. Αυτό σου κάνει καλό. Αλίμονο σ' αυτούς που είναι κλειστοί και τα κρατάνε όλα μέσα τους. ::kiss.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
