Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132344 Τραγούδια, 270028 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Σαν αύριο
 πρόκειται για την λατρεμένη μου γιαγια , που ήταν για εμένα η μεγάλη μου μάνα...
 
[font=tahoma]Σαν αύριο , πετούσες απο την χαρά σου...
το πρόσωπο σου έλαμπε απο ηπερηφάνια ,
κρατώντας πάντα στο χέρι σου εμένα ,
λές και ήμουνα εγώ το μόνο πράγμα που σε έκανε ευτυχισμένη...

Πρωί 25ης Μαρτίου με ξυπνούσες με ένα φιλί
και μου έδινες πάντα πρώτη το δώρο μου
και πολλές φορές απο την ανυπομονησία του αύριο ,
μου το έδινες σαν σήμερα το βράδυ...

και τώρα ....
μου λείπεις....
μου λείπεις απίστευτα...

είναι η δεύτερη χρονιά που δεν θα μου κρατας το χέρι,
δεν θα με ξυπνήσεις,
δεν θα μου δώσεις το γεμάτο απο αγάπη φιλί σου...

και ήρθε το σήμερα...το βράδυ πρέπει να σε έχω εδώ...
Όχι , δεν θέλω το δώρο μου....
εσένα θέλω...

πως να χαρώ το αύριο ?

....αφού μου λείπεις...



Μου λείπεις...
μα είσαι εδώ...
στην καρδιά μου...

κάνε Θεέ μου να περάσει γρήγορα το αύριο...[/font]



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 13
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Έχεις τα πινέλα και τα χρώματα.Ζωγράφισε τον παράδεισο και μπες μέσα.Καζαντζάκης
 
Ηλιαχτίδα
24-03-2007 @ 09:07
Ελα Νικολ μου.....οσο κι αν αγαπάμε κάποιους ανθρωπους πρέπει να σκεφτεσαι πως έζησε και ειδε και τα παιδιά και τα εγγονια της καλα...
Να σκεφτεσαι απλα θετικα και να χαιρεσαι τη μερα αυτη. Ειναι πραγματικα η πιο μοναδικη γιορτη που υπαρχει..
Μ ακους..;;;; Ξέρω που σου λεω..(μια φωτο λογω του ποιηματος σου....αλλα αυτο δεν σημαινει πως πρέπει να αισθάνεσαι πως θες να περασει γρηγορα το αυριο....)

http://ravenstonepress.com/mariongm.jpg
elenitheof
24-03-2007 @ 09:11
Νικόλ, ωραίο το ποιήμα σου για τη γιαγιά σου. Κι εμένα μου λείπει πολύ η γιαγιά μου η Ελένη που με μεγάλωσε με ιστορίες από τη ζωή της και η οποία πέθανε λίγο μετά το θάνατο του πατέρα μου. Πονέσαμεπάρα πολύ για το χαμό τους. Τους βλέπω μόνο στα όνειρά μου να έρχονται στον ύπνο μου και να μου χαμογελάνε.
::love.::
primavera
24-03-2007 @ 09:17
τα συναισθήματα που έχουμε για τους αγαπημένους μας ανθρώπους , δεν σβήνουν...
όσο κι αν μας παρηγορεί η ηλικία που μπορεί να είχαν΄...
απλά ο πόνος γίνεται πιο δυνατός,
όταν απο τις μεγάλες δικές σου στιγμές , λείπουν αυτά τα άτομα...

και έγώ αύριο , έχω τα γενέθλιά μου!

Ελένη μου και την δική μου γιαγιά , Ελένη την λέγανε...
Μαρία Χ.
24-03-2007 @ 09:18
Αντί σχολίου.. σου παραθέτω εκείνο που έγραψα στη δική μου γιαγιά.. όταν έφυγε.. και το χαρτάκι με το ποίημα το έβαλα μέσα στην τελευταία της οικία...
Να τη θυμάσαι πάντα Νικόλ...
-----------------------------------------------------------------------------------------

Στη γιαγιά μου

Συ που έπλεξες το βιος μας σαν μετάξι
Σ' αργαλειό που φτιάχνουν μόνον οι θεοί
Συ που πλήρωσες σχολειό σε μία τάξη
Τώρα ξάπλωσες στη γη μας σαν νεκρή

Κι αν το σώμα σου στο χώμα τώρα κείται
Η ψυχή σου θά 'ναι πάντα ζωντανή
Δεν πεθαίνουν όσοι θρέψανε το πνεύμα
Μήτε εκείνοι που αναστήσαν τη ζωή

Κι αν δεν χόρτασες παιδιά μηδέ κι εγγόνια
Κοίτα μόνο πόσοι στέκουν στη σειρά
Απ' το αίμα σου φυτρώσαν τόσα κλώνια
Με το θάρρος σου μπολιάσαν τα δέντρα

Κι εγώ στέκομαι σαν στάχυ στον αγρό σου
Γιατί μού 'ταξαν και μένα θερισμό
Κι αν δεν φτάσω ως το ύψος το δικό σου
Σένα πάντα θα κρατώ στο λογισμό

Εσύ πήρες της ζωής το αριστείο
Κι εμείς στέκουμε στα πόδια σου μικροί
Στα απλά βρήκες εσύ το μεγαλείο
Κι ας μην ήσουνα για κάποιους αρκετή

Μα δεν θέλω να σου πω στερνό αντίο
Και γι' αντάμωση μονάχα σου μιλώ
Κι αν ο θάνατος σου φάνηκε αστείο
Τότε σχώρα με μα τώρα δεν γελώ

Θα κρατήσω ένα δάκρυ στη ματιά μου
Με το θάμπος σου να βλέπω καθαρά
Νά 'ρθεις τώρα λίγο εσύ στα γόνατά μου
Και μαζί να θυμηθούμε τα παλιά
primavera
24-03-2007 @ 09:24
Μαρία με συγκινησε πολύ το ποίημα σου
δηλαδή τι με συγκίνησε?
απο τα δάκρυα μου δυσκολευόμουν να το διαβάσω...

Μα δεν θέλω να σου πω στερνό αντίο
Και γι' αντάμωση μονάχα σου μιλώ
Κι αν ο θάνατος σου φάνηκε αστείο
Τότε σχώρα με μα τώρα δεν γελώ
Ζήνωνας
24-03-2007 @ 12:01
Νικόλ μου η γιαγιά σου θα ζει πάντα μέσα σου!!! Το ίδιο και όλοι οι ανθρώποι που αγαπάς και δεν είναι κοντά σου.
Να συνεχίσεις να την αγαπάς και να την σκέφτεσαι!!

Καλό Σαββατόβραδο και να σ' εχει ο Θεός πάντα καλά!
Άθη Λ.
24-03-2007 @ 12:10
Νικόλ μου με συγκίνησες απίστευτα!!!!!
μου λείπει αφάνταστα και η δική μου η γιαγιά.. και πάντα μου έρχονται δάκρυα στη θύμισή της.. πάντα είχε τον πιο καλό λόγο για όλους... πόσο μου λείπει!
μόνο να' ξερες τι μου έκανες τώρα.... να' ξερες!!!!!!!!!!!!!
marakos1948
24-03-2007 @ 12:19
::cry.:: ::cry.:: ::cry.::
deti
24-03-2007 @ 13:24
::cry.:: Πάρα πολύ όμορφο γλυκιά μου..
Yol
24-03-2007 @ 17:04
Να τη θυμάσαι και θα ζει μέσα σου primavera. Και γιόρτασε τα αυριανά σου γενέθλια με χαρά, σκεπτόμενη πως η γιαγιά σου είναι η μεγάλη σου μάνα.
AleXandros K.
24-03-2007 @ 17:45
::cry.:: Πω πω τι σας επιασε...με μελαγχολίσατε
Χρόνια πολλά Νικόλ...Είμαι σίγουρος ότι το πνεύμα της γιαγιάς σου θα είναι πάντα κοντά σου...
Έτσι νιώθω και εγώ για τον παππού μου...Σε όλες τις δύσκολες στιγμές μου συμπαραστέκεται ακόμα γιατί τον κρατώ ζωντανό μες στην ψυχή μου...

Καληνύχτα
agrampeli
24-03-2007 @ 23:25
πολύ όμορφο το ποιήμα γιά την γιαγιά και ποιός από μας δεν τη θυμάτε την γιαγιά του όλοι έχομες τίς δικές μας αναμνήσεις
άρούμενα γενέθλια να έχεις και να τα εκατοστίσεις ::hug.:: ::kiss.:: ::yes.::
SΤAVRIANNA
25-03-2007
::love.:: ::love.:: ::love.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο