| |
| | Βυθίζεται το έπος μου |  | | |
Η ύποπτη ησυχία στη ψυχή ,
τα ήρεμα νερά...
Άνθισαν κλάμματα ,
το σώμα για το σώμα μέρα νύχτα..
Θέρισα χρόνια , έσπειρα σιωπες..
χώματα το λαιμό μου έφραζαν..
Όλες οι ευθύνες μου άσπρες , δε φοβήθηκαν ,
όργωναν τα δωμάτια με άροτρο.
Παλάτια βυθίζονταν στο θόρυβο.
Είναι άπειρη η χαρά μου , δεν οπλίζεται..
Αδειάζει το κεφάλι μου , σκορπίζει ,
όλη τη μέρα η ψυχή μου αφανίζεται...
Ο ουρανός που εγώ κοιτώ , γέννησε εικόνες..
Ψάχνω να βρω μία σκεπή να μείνει σ' ενα τόπο
η ζωή μου.
Μεγάλωσα ,
στένεψε το κρεββάτι μου ,
ξεκόλλησα από το πάτωμα που τρέμει..
οι μέρες μου χαράζουν γοερές σαν ματωμένοι στρατιώτες
στην όχθη.
Περπατώ και βυθίζομαι ,
με παίρνει η ζωή όπως με πήρε ο ύπνος.
Ονειρεύτηκα δηλητήρια ,
ψίθυροι έτρεχαν σαν αίμα στο κορμί.
Με θέριζαν ρεύματα αγάπης ,
το πλούσιο μέλλον της σιωπής μου έδειχναν..
Γονάτιζα πάνω απο νάρκες ,
έψαχνα για χρόνια ήσυχα ,
στα μαλάκά σκοτάδια του προσώπου μου
καθόμουν..
Δεν έχω θρίαμβο ,
το έπος μου βυθίζεται..
η πληγωμένη γλώσσα εκδικείται ,
σβήνουν οι δάδες ,
πνίγομαι στο αίμα ,
φρουρώ το άγνωστο ,
ντύνομαι την ενοχή , σκάβω το καιρό μου ,
πλένομαι με τη δόλια μουσική μου..
φτωχή καρδιά μου υπομονή..
δεν έχω δώρα!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | ΚΑΙ ΝΑ ΒΛΕΠΩ ΚΡΥΣΤΑΛΛΙΝΑ ΟΝΕΙΡΑ ΝΑ ΡΑΓΙΖΟΥΝ | | | |
|
AETΟΣ
26-03-2007 @ 15:55 | ::smile.:: | | Νεφελοβάτης
26-03-2007 @ 17:39 | Θέρισα χρόνια , έσπειρα σιωπες..
...
Ο ουρανός που εγώ κοιτώ , γέννησε εικόνες..
Ψάχνω να βρω μία σκεπή να μείνει σ' ενα τόπο
η ζωή μου.
...
φτωχή καρδιά μου υπομονή..
δεν έχω δώρα!
Πολύ όμορφο και απέλπιδο.. Όπως ο συννεφιασμένος ουρανός.. | | EΡΩΤΙΚΟΣ
26-03-2007 @ 23:46 | θαυμάσιο..... ::up.:: | | agrampeli
27-03-2007 @ 08:40 | πολύ ωραίο ::yes.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
