stixoi.info: παραδοχές

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	133296 Τραγούδια, 271883 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

παραδοχές

συγχωρέστε με έχω ξεφύγει απ' τη λογική τελείως...

με βρήκε η νύχτα να θωπεύω κάτι αυτάρκειες
κάτι εύθραυστες ακεραιότητες
που παρ' ελπίδα γλίτωσαν από το μέγα σείσμα
που άθελά μου προκαλείται ενίοτε
καθώς στο τόξο του μυαλού μου κινούνται ανήσυχες
οι τεκτονικές πλάκες της μνήμης μου

στα βλέφαρά μου το πρωί παραμονεύει μιαν αγρύπνια
όχι εξαιτίας κάποιου ολονύχτιου πονοκεφάλου
ή κάποιας άλλης μικροαστικής συνήθειας
μα απ' τις ολονυκτίες των παραδοχών μου
που σαν τους λύκους λιτανεύουν γύρω από τη λεία τους
κι ουρλιάζουν σαν να θέλουνε να σκιάξουν το φεγγάρι.

Μεγάλωσα. Αυτή και μόνο η παραδοχή ίσως να αρκεί
για να εξηγήσω τις διεργασίες του νου μου
γιατί ποτέ πρωτύτερα σκέψεις δεν έκανα για το παρέρχεσθαι
αρνούμενος πεισματικά- από άγνοια ή από πρώιμη γνώση;-
να εξοικειωθώ με την ιδέα της φθοράς και του θανάτου

Κι όμως παρ' όλα αυτά, μέσα μου υπάρχει ακόμη
μια θάλλουσα, μια ακμάζουσα νεότης που αποτολμά
με στήθος δίχως θώρακα, με χέρι δίχως ξίφος
με μόνο σκόρπιες λέξεις, ίσως με δίχως συνοχή κι ουσία
κι ίσως ακόμη εσκεμμένα ασύνειδες
να ορθώσει ανάστημα σ' ότι τριγύρω καταρρέει...

διάθεση υπόθαλψης κι απόψε ανέστιων αισθημάτων;
δεν ξέρω. Μα αν είναι εδώ που βρίσκομαι βυθός
ποτέ, ποτέ μη δω το φως του ηλίου
έτσι, αν αφεθώ, κανείς δεν θα μπορεί ποτέ
να μου καταλογίσει ιδιοτέλεια.
Γιατί και τα αρχαία ναυάγια, την επιφάνεια αποστρέφονται
επίγνωση έχοντας πως η επαφή με τον αέρα
μετά απ' αιώνες, επιδεινώνει πιότερο την σήψη...


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 12 Στα αγαπημένα: 1


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Αταξινόμητα Ομάδα Ελεύθερος στίχος - Ποίηση

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

http://luogointerno.blogspot.com/

deti 26-03-2007 @ 17:08	Ωωωω.. Με εντυπωσίασες! Και το τελείωμα.. ::oh.:: ::oh.:: ::oh.:: επίσης!
aporos 26-03-2007 @ 17:31	Αν και εξαιρετικος, δεν ειναι τοσο ο τροπος που ξερεις να χειριζεσαι την γλωσσα που με εντυπωσιασε. Ο ιδιος ειμαι οπαδος της απλοτητας, μπορει κιολας λογω αδυναμιας χειρισμου. Η ροη του ποιηματος ομως. αρχη μεση τελος. η ροη της σκεψης σου και οι σκεψεις αυτες καθαυτες μου αρεσαν παρα πολυ.
MARGARITA 26-03-2007 @ 17:35	Ανησυχία...θλίψη....αποδοχή....απλά το δέχεσαι και συνεχίζεις Πάρα πολύ δυνατό....γνώριμος ο πόνος...μπράβο σου
Αστρογιογγι 27-03-2007 @ 01:11	μα απ' τις ολονυκτίες των παραδοχών μου στα βλέφαρά μου το πρωί παραμονεύει μιαν αγρύπνια Με τα παιδια ...καλημερα σας!
Spartinos 27-03-2007 @ 01:51	Κι όμως παρ' όλα αυτά, μέσα μου υπάρχει ακόμη μια θάλλουσα, μια ακμάζουσα νεότης που αποτολμά με στήθος δίχως θώρακα, με χέρι δίχως ξίφος με μόνο σκόρπιες λέξεις, ίσως με δίχως συνοχή κι ουσία κι ίσως ακόμη εσκεμμένα ασύνειδες να ορθώσει ανάστημα σ' ότι τριγύρω καταρρέει... ΥΠΕΡΟΧΟ ΧΡΗΣΤΟ ΚΑΛΗΜΕΡΑ
SAZIO 27-03-2007 @ 02:05	ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΟ Χρήστο!!!! ...σαν τους λύκους λιτανεύουν γύρω από τη λεία τους κι ουρλιάζουν σαν να θέλουνε να σκιάξουν το φεγγάρι. Τι να ευχηθώ? Να 'σαι καλά.
Τσακίρη Χαρά 27-03-2007 @ 03:48	Καλημερα Χρηστο..... το τελειωμα σου ακρως συγκλονιστικο!!!! Οι παραδοχες σου αληθινες κι ανθρωπινες!
Palioxaraktiras 27-03-2007 @ 05:50	Χρηστο εχω λειψει αρκετα τελευταια, ομως νομιζω γυρισα την καταλληλη στιγμη Αριστουργημα
ειρήνη 27-03-2007 @ 06:26	η τελευταία στροφή καταπληκτική ! ! όλο υπέροχο φιλιά ::smile.::
primavera 27-03-2007 @ 06:44	Μα αν είναι εδώ που βρίσκομαι βυθός ποτέ, ποτέ μη δω το φως του ηλίου και όχι δεν σε συγχωρούμε , άλλωστε ποιός εδώ μέσα ακολουθεί την λογική... ::rol.::
ΑΙΟΛΟΣ 27-03-2007 @ 12:32	Εξαιρετικό Χρήστο… όπως όλα σου… Την καλησπέρα μου φίλε…
justawoman 27-03-2007 @ 15:25	Μα αν είναι εδώ που βρίσκομαι βυθός ποτέ, ποτέ μη δω το φως του ηλίου έτσι, αν αφεθώ, κανείς δεν θα μπορεί ποτέ να μου καταλογίσει ιδιοτέλεια. ------------------ Κάτι παραπάνω από εξαιρετικό Χρήστο! Επέτρεψέμου να ιδιοποιηθώ πλήρως το κομμάτι που αντέγραψα

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο