| |
| | Αφοσίωση |  | | |
Η ζωή έχει έθιμα ,
μάνες σφίγγουνε παιδιά στην αγκαλιά τους.
Γαλήνιοι ιππότες υφαίνουν κομμάτια απο
σούρουπο.
Οι φίλοι μας σηκώνονται να φύγουν ,
το ασημί της τρέλλας έχει πλέον ξεχιλείσει..
Εξόριστα κοπάδια οι ανθρώπινες ζωές και ποιος
θα υποδεχτεί το χείμαρρο..?
Βρέχει αίματα , κρίμα και άδικες θυμήσεις..
Ήρθε η άνοιξη και μπουμπουκιάζουν όλες οι σκοτεινές
πλαγιές..
Ελευθερώνονται οι νύχτες ,
στα τραπέζια ανάμεσα σέρνονται και σφυρίζουν..
Σπάει το κέλυφος στα δόντια ,
γέροι τώρα με άσπρα πουκάμισα μαζεύονται
στα σπίτια τους..
Λυγίζει η μέση τους , σκάβονται σαν τάφοι..
Κι ένα κορίτσι με άγουρη ομορφιά φρουρεί..
βράζει μες τη νύχτα ,
ακούει σε ονόματα παλιά , άσπρη μανία
πάνω από τους κήπους της επιθυμίας του θανάτου..
Γεμίζει αφρό ο ουρανός ,
καταρράκτης το κορμί της ξεπλένει τη
μαύρη αρμονία..
Ορίζει τη λύπη ,
γκρεμίζει τη φρίκη ,
λάμπει μες την ομίχλη η αφοσίωση..
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | ΚΑΙ ΝΑ ΒΛΕΠΩ ΚΡΥΣΤΑΛΛΙΝΑ ΟΝΕΙΡΑ ΝΑ ΡΑΓΙΖΟΥΝ | | | |
|
agrampeli
28-03-2007 @ 07:27 | ::yes.:: | | mikrimagissoula
28-03-2007 @ 08:21 | όμορφο... ::yes.:: | | Νεφελοβάτης
28-03-2007 @ 08:29 | Ορίζει τη λύπη ,
γκρεμίζει τη φρίκη ,
λάμπει μες την ομίχλη η αφοσίωση..
Μες τη μελαγχολία του αχνοφέγγει η Ελπίδα… ::smile.:: | | TAS
28-03-2007 @ 15:25 | Κι ένα κορίτσι με άγουρη ομορφιά φρουρεί..
βράζει μες τη νύχτα ,
ακούει σε ονόματα παλιά , άσπρη μανία
πάνω από τους κήπους της επιθυμίας του θανάτου
Ευαίσθητο και συγχρόνωε προχωρημένο και ιδιαίτερο! ::yes.:: | | AETΟΣ
28-03-2007 @ 22:10 | ::yes.:: ::smile.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
