| |
Φτωχή ψυχή,ξεφτίσαν πιά της νιότης σου οι καιροί
τ'στραφτερά φτερά σου έχουν κι αυτά κοπεί.
Τώρα ζείς στην ερημιά,στη θλίψη βυθισμένη
μες στα κουρέλια της ζωής σου τυλιγμένη.
Σε καίει ακόμα λαχτάρα αμίλητη, κρυφή
η δίψα του έρωτα ακόρεστη και δυνατή.
Μα μην θαρευτείς,η σκοτεινιά που γυρω σου πυκνώνει
σα φίδι πια σε ζώνει σε τυρρανεί και σε σκοτώνει.
Ανώφελη απ'τα βάθη σου βγαίνει η προσευχή
η μαύρη μοίρα σου σε κράζει αμείλιχτη, στυγνή.
Και νά! ειν' ανοιχτοί για σένα του Αδη οι πυλώνες,
τράβα λοιπόν χωρίς αναβολή για τους φριχτούς λειμώνες.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
