| |
Ετσι που πια, το 'νιωσα καθαρά...Ο δρόμος για εσένα, περνάει μέσα από πόλεις μακρινές κι αείχρονες...Αηθαλλείς, στο διάβα των αιώνων...
Πόλεις που μυστικά κρατούν το αιθέριο πέρασμά σου, ζεστό κι ανέγγιχτο.....Βαλσαμωμένο, σε μιαν άφατη, κρύφια στιγμή του χρόνου ....
Μονάχο να προσμένει....Τη μοίρα μου να υφαίνει.......
Και......Με κάλεσε.........
Η πρώτη πόλη σου, σταθμός....Αφετηρία γίνηκε, της πιο δικής μου διαδρομής..
Η άκρη απ' το κουβάρι, που κάποτε μας τύλιγε.....Εικόνα αμυδρή αναδύθηκε, από του νου, τα ξεχασμένα βάθη......
Σφιχτά ήμασταν δεμένοι, με διάφανη κλωστή ενωμένοι.....
Και να 'μαι τώρα να βαστώ τη μια της άκρη και με πορεία ανάστροφη, μέσ' από μνήμες αφημένες κι ελπίδες χρόνια προδομένες, προς σε να οδεύω.....
Με καλούσε........
Νύχτες πολλές πως άκουγα, μια αόρατη φωνή,
το σώμα να τρυπάει, το αίμα για να βρει.....
Ψήγματα μνήμης τραγουδούσε...Του ύπνου το κάστρο δρασκελούσε.....
"Κάποιος σε ψάχνει, ετοιμάσου......"
"Πρέπει να έρθεις....Ελααα...Ελαααα...Βιάσου...."
Και Πήγα....
Μια πόλη μάγισσα, συνάντησα....
Στ' ονείρου τα φανερωμένα μονοπάτια της, περπάτησα....
Κι ήτανε ίδια...Ομοια μ' αυτά που μου ψιθύριζες τα βράδια, καθώς τους χάρτες σου άπλωνες, γέφυρες να γενούν στων αιώνων μας το χάσμα...........
Πολλές φορές πήγα και γύρισα, χωρίς την αύρα σου να νιώσω.....
Κρυφά σ' αναζητούσα, στους δρόμους, στα σοκάκια...
Μα εσύ, πουθενά......Κρυμμένος, όπως πάντα.....
Πως ν' αποσυλλαβίσω τον χρησμό σου;
Μετέωρη, ξανά....Χαμένη στο κενό, ν' αναρωτιέμαι....
Πώς βρέθηκα εδώ;
Τι άραγε ψάχνω για να βρω;
Κι ήταν η ώρα μυστική...Η ορισμένη από καιρό....
Σιμά μου πέρασες....
Το άγγιγμά σου αισθάνθηκα, ως μέσα στην ψυχή.....Δόνηση, εσωτερική....
Παλμός που καταργούσε κάθε τι υλικό, κύμα και ρεύμα, ηλεκτρικό!!!!
[U][I][B]Συντονισμός[/B][/I][/U].........Απόλυτος......Ναι.....
Βρισκόμουν στον πλειδονισμό σου....
Στον ουρανό, το μακρινό σου......
Και παραδόθηκα, σ' αυτόν τον ξέφρενο, μα εξαίσιο χορό....
Σώμα, καρδιά και νους........
Λευκή σελίδα η ύπαρξη, στης γνώσης της, την πιο οριακή στιγμή.....
Πάνω της να χαράξεις, του αιθέρα σου το βήμα
και να την απαλλάξεις απ' της άγνοιας το μνήμα...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
