| |
| | Τι που δεν είναι δικό μου |  | | | The unforgiven II...Metallica...Μπορεί το μόνο που έκανα εγώ ήταν να το μεταφράσω, αλλά νομίζω πως αξίζει... | | |
Ξάπλωσε δίπλα μου, πες μου τι έκαναν...
Πες τα λογια που θέλω ν'ακούσω και κάνε τους δαίμονές μου να φύγουν...
Η πόρτα είναι κλειστή τώρα, μα είναι ανοιχτή εάν είσαι αληθινός...
Αν μπορείς να καταλάβεις το εγώ, τότε μπορώ να καταλάβω το εσύ...
Ξάπλωσε στο πλευρό μου, κάτω από τον αμαρτωλό ουρανό...
Μέσα από το μαύρο της μέρας, το σκοτάδι της νύχτας, μοιραζόμαστε αυτόν τον πόνο της ζωής...
Η πόρτα κατέρρευσε, είναι ανοιχτή, αλλά δεν υπάρχει ήλιος μέσα της να λάπμει...
Μαύρη καρδιά ακόμα σκοτεινή αφήνει σημαδι, αλλα δεν υπάρχει ήλιος μέσα της να λάμπει...
Όχι, δεν υπάρχει ήλιος να λάμπει μέσα της...
Όχι, δεν υπάρχει ήλιος να λάμπει...
Ό,τι έχω νιώσει, ό,τι έχω μάθει...
Γύρνα τις σελίδες, γύρνα την πέτρα...
Πίσω απ'την πόρτα. Θα έπρεπε να την ανοίξω για σένα;
Ό,τι έχω νιώσει, ό,τι έχω μάθει...
Βαρέθηκα, κουράστικα. Μένω μόνος μου...
Θα μπορούσες να είσαι εκεί; Γιατι εγώ είμαι αυτός που σε περιμένει...
Ή μήπως είσαι κι εσύ ασυγχώρητος;
Έλα ξάπλωσε πλάι μου, δεν θα πονέσει στο ορκίζομαι
Δεν μ'αγαπάει, μ'αγαπάει ακόμα, αλλα δεν θα ξαναγαπήσει ποτέ ξανά...
Ξαπλώνει δίπλα μου, αλλα θα ναι ακόμα εκεί όταν θα φύγω...
Μαύρη καρδιά ακόμα σκοτεινή αφήνει σημαδι, αλλα θα ναι ακόμα εκεί όταν θα φύγω...
Ναι, θα ναι ακόμα εκεί όταν θα φύγω...
Σίγουρα θα είναι εκεί...
Ό,τι έχω νιώσει, ό,τι έχω μάθει...
Γύρνα τις σελίδες, γύρνα την πέτρα...
Πίσω απ'την πόρτα. Θα έπρεπε να την ανοίξω για σένα;
Ό,τι έχω νιώσει, ό,τι έχω μάθει...
Βαρέθηκα, κουράστικα. Μένω μόνος μου...
Θα μπορούσες να είσαι εκεί; Γιατι εγώ είμαι αυτός που σε περιμένει...
Ή μήπως είσαι κι εσύ ασυγχώρητος;
Ξάπλωσε δίπλα μου, πες μου τι έχω κάνει...
Η πόρτα είναι κλειστή, το ίδιο και τα μάτια σου...
Αλλά τώρα νλέπω τον ήλιο, τώρα βλέπω τον ήλιο...
ΝΑΙ, τώρα τον βλέπω!
Ό,τι έχω νιώσει, ό,τι έχω μάθει...
Γύρνα τις σελίδες, γύρνα την πέτρα...
Πίσω απ'την πόρτα. Θα έπρεπε να την ανοίξω για σένα;
Ό,τι έχω νιώσει, ό,τι έχω μάθει...
Βαρέθηκα, κουράστικα. Μένω μόνος μου...
Θα μπορούσες να είσαι εκεί; Γιατι εγώ είμαι αυτός που σε περιμένει...
Εκείνος που περιμένει για σένα...
Ό,τι έχω νιώσει, ό,τι έχω μάθει...
Γύρνα τις σελίδες, γύρνα την πέτρα...
Πίσω απ'την πόρτα. Θα έπρεπε να την ανοίξω για σένα;
(έτσι επονομάζω τον ασυγχώρητο..)
Ό,τι έχω νιώσει...
Ό,τι έχω μάθει...
Παίρνω αυτό το κλειδί (ποτέ ελεύθερος)
Και το θάβω (ποτέ εγώ) μέσα σου...
Γιατί είσαι ασυγχώρητος επίσης,,,
Ποτέ ελεύθερος...
Ποτέ εγώ...
Γιατί είσαι ασυγχώρητος επίσης!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Έχει νεκρώσει η λογική, μα έχω ακόμα την καρδιά μου. | | | |
|
Φαληρέας
30-03-2007 @ 17:05 | Πολύ ωραίο Χριστιάννα! Πολύ καλό! ::up.:: ::love.:: | | Νεφελοβάτης
30-03-2007 @ 17:41 | Είναι πού δυνατό αν και μελαγχολικό κομμάτι.. | | MaRoOoOLaKiIiIi
01-04-2007 @ 02:54 | me ekfrazei apoluta! ::cry.:: | | MaRoOoOLaKiIiIi
01-04-2007 @ 02:56 | ::cry.:: ::cry.:: Μαύρη καρδιά ακόμα σκοτεινή αφήνει σημαδι, αλλα δεν υπάρχει ήλιος μέσα της να λάμπει...
h kardia mou... | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
