| |
Της μοίρας σαν έρθει η προσταγή
να βγώ απ'αυτή τη φυλακή
το λυτρωμό δε θ'αρνηθώ
και ταξίδι θ'αρχίσω στερνό.
Τι κι αν σπασμένα σέρνω τα φτερά
θα βρώ κουράγιο και καρδιά
αργά το δρόμο να τραβήσω
και φεύγοντας πέτρα θα ρίχνω πίσω.
Της σκοτεινής ζωής μου θα κόψω τα δεσμά
σα σκιά θα περάσω στη μαύρη λησμονιά.
Ισως εξω απ' το κόσμο σα βρεθώ
απ'το βούρκο και τη λάσπη να σωθώ.
Ναί,μα σα φθάσω στου δρόμου τα μισά
παράξενος αέρας,λίβας θα φυσά
και θα με παίρνει μακρυά μαζί του
μες στα καυτά βασίλεια της αβύσσου.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
