stixoi.info: Πώς; ( Ε )

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	132741 Τραγούδια, 271236 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Πώς; ( Ε )

Όταν το σχόλιο είναι καλύτερο από το ποίημα επισυνάπτεται. Μετέωρε Άγγελε, μέχρι να τελειώσει η θητεία σου, η απουσία σου από το site θα είναι αισθητή.

[B]Με τ’ αεράκι του νοτιά ταξίδεψε η ευχή μου
για ν' αφεθούνε καταγής τα πέπλα του ονείρου
το βλέμμα μας να ανυψωθεί στο αρχέγονο το πώς
που προαιώνια μας καλεί στης ξαστεριάς το φως.

Απ' την ουράνια την αυλή ν' ακούγεται ο Ορφέας
και το κεφάλι μου στη γη αρχαίος αμφορέας
που γέμισε με τ’ ουρανού, τα μακρινά τα άστρα
για να λυθούν τα μαγικά σε ξεχασμένα κάστρα.

Και τα αστέρια να γλιστρούν μες στην καρδιά σα ζάρια
για να φωτίσουν θησαυρούς, πανάρχαια πιθάρια
και κοιμισμένες να ξυπνούν μικρές βασιλοπούλες
που το φιλί του πρίγκηπα, τους φάνηκε ν' αργεί.

Τα δυο μου πόδια περπατούν και μόνα τους με πάνε
και φτάνω εκεί που δεν πονούν μα ούτε και πατάνε
μες την μικρή μας την καρδιά τόσ’ άγνωστα δρομάκια...
σκύβω να πιω απ' το νερό στου πλάτανου τα δάκρυα
και μ' ένα άλμα σαν πνοή πίσω να μένει η γη. [/B]

(N) Από το σχόλιο του Μετέωρου Άγγελου:

[I]Εν αρχή η αγωνία του ποιητή που εκφράζει μια πανανθρώπινη απορία σχετικά με την προέλευση και την κατάληξη:

"το βλέμμα μας να ανυψωθεί στο αρχέγονο το πώς
που προαιώνια μας καλεί στης ξαστεριάς το φως."

Το "πώς" συνδέεται με το "φως" η λύση των κοσμολογικών γρίφων συνδέεται με την φωταγώγηση του ανθρώπινου νου.
Το φως άλλωστε πάντα συνδεόταν με την αλήθεια και την ανακάλυψη.
Η γνώση αυτής της αλήθειας δίνει φτερά σ' εκείνον που θα τη μεταλάβει, η πορεία προς την γνώση
(οδοιπορική, διανοητική, χρονική) αν δεν αποτελεί η ίδια την απάντηση σίγουρα οδηγεί σε αυτήν:

"Τα δυο μου πόδια περπατούν και μόνα τους με πάνε
και φτάνω εκεί που δεν πονούν μα ούτε και πατάνε "

Η απόσταση που διανύθηκε έφερε την σοφία, οι απορίες νικήθηκαν, ο άνθρωπος ξεπέρασε τον εαυτό του δεν τον χωρούν πλέον τα γήινα μέτρα, φτερά ξεφυτρώνουν στα πόδια του:

"και μ' ένα άλμα σαν πνοή πίσω να μένει η γη. "

Ταξίδια...[/I]

Σίγουρα αξίζει μια ανάγνωση η ανάλυσή του η οποία σαφώς υπερβαίνει το δικό μου γραπτό.


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 14 Στα αγαπημένα: 0


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Φιλοσοφικά Ομάδα Αταξινόμητα

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

Εμπνευστείτε κι αφήστε τους άλλους να ανησυχούν.

anthrakoryxos 02-04-2007 @ 17:51	Αρχέγονο και μυστηριακό ως συνήθως και όπως σου ταιριάζει!
Ηλιαχτίδα 02-04-2007 @ 23:12	Ομορφο Δωρα μου.. με τη δικη σου "μυρωδια".. ::love.::
AETΟΣ 02-04-2007 @ 23:37	::yes.:: ::smile.:: ::smile.::
ΠΡΩΤΑΡΗΣ 03-04-2007 @ 01:40	Έχει ταυτότητα η γραφή σου.. Υπέροχο Θεοδώρα..
ΝΤΕΡΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ 03-04-2007 @ 01:49	Καλημερα Κυρια μου. Την μονη εξηγηση που μπορω να δωσω για τα ταξιδια που μας χαριζεις μεσα απο τα ποιηματα σου, ειναι οτι στην προηγουμενη ζωη θα ησουν καπετανιος, και πριν απο αυτην, ενας ζωγραφος....Τα σεβη μου !!!!!!
Spartinos 03-04-2007 @ 02:39	ΥΠΕΡΟΧΟ ΘΕΟΔΩΡΑ ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ::up.::
Βησσαρίων 03-04-2007 @ 03:27	vraio
Μετέωρος Άγγελος 03-04-2007 @ 06:22	Εν αρχή η αγωνία της ποιήτριας που εκφράζει μια παναθρώπινη απορία σχετικά με την προελευση και την κατάληξη: "το βλέμμα μας να ανυψωθεί στο αρχέγονο το πώς που προαιώνια μας καλεί στης ξαστεριάς το φως." Το "πώς" συνδεεται με το "φώς" η λύση των κοσμολογικών γρίφων συνδεεται με την φωταγωγιση του ανθρώπινου νου. Το φώς αλλωστε πάντα συνδεόταν με την αλήθεια και την ανακάλυψη. Η γνώση αυτής της αλήθειας δίνει φτερά σ' εκεινον που θα τη μεταλάβει, η πορεία πρός την γνώση (οδοιπορική, διανοητική, χρονική) αν δεν αποτελλεί η ίδια την απάντηση σίγουρα οδηγεί σε αυτήν: "Τα δυο μου πόδια περπατούν και μόνα τους με πάνε και φτάνω εκεί που δεν πονούν μα ούτε και πατάνε " Η απόσταση που διανύθηκε έφερε την σοφία, οι απορίες νικήθηκαν, ο ανθρωπος ξεπέρασε τον εαυτό του δεν τον χωρούν πλέον τα γίηνα μέτρα, φτερά ξεφυτρώνουν στα πόδια του: "και μ' ένα άλμα σαν πνοή πίσω να μένει η γη. " Σ' ευχαριστώ για τα ταξίδια...
justawoman 03-04-2007 @ 08:55	Απογειώθηκες Θεοδώρα! καλή Ανάσταση ::smile.::
nefelinis 03-04-2007 @ 11:27	'ομορφο.....πολύ όμορφο.........
SΤAVRIANNA 03-04-2007 @ 11:38	Δεν μπορούσα να μην περάσω κι από εδώ να πω μια καλησπέρα. Υπέροχο το ποίημά σου! Επίσης μου έδωσες την ευκαιρία να επισκεφτώ τη σελίδα του Μετέωρου Άγγελου... Εντυπωσιάστηκα!
ΑΙΟΛΟΣ 03-04-2007 @ 12:25	Θεοδώρα υπέροχο το γραπτό σου… Πάντα με τον ξεχωριστό και μοναδικό δικό σου τρόπο… Αξιοσημείωτη και στοχαστική η παρέμβαση του φίλου Μετέωρου Άγγελου… το έκανε ακόμα πιο όμορφο… Καλό και ευχάριστο Πάσχα να περάσεις… Έχεις την εκτίμηση μου και την αγάπη μου… ::smile.::
mikrimagissoula 03-04-2007 @ 15:13	όντως ξεχωριστός ο τρόπος γραφής σου Δώρα μου... με πηγαίνεις σε άλλες εποχές... υπέροχο κι αυτό! ::yes.::
Θεοδώρα Μονεμβασίτη 02-06-2007 @ 20:51	anthrakoryx- με έκανες να σου αλλάξω κι εγώ το σχόλιο, που σου είχα γράψει μόνο "Πολύ καλό". Χα,χα... Ηλιαχτίδα, κεντάς... AET- (fani), Spartinos, είστε πια αδέρφια ΠΡΩΤΑΡΗΣ, loyna, nefelinis σας ευχαριστώ Δεουδέ Ειρήνη, είμαι τακτική αναγνώστριά σου Μετέωρος Άγγελος, ο ποιητής που θα διαβάζει η γενιά που έρχεται justawoman, σου χρωστώ ένα τραγούδι, ακόμα... Stavrianna (YDROXOOS), είπαμε, internetικές φίλες ΑΙΟΛΟΣ, συνοδοιπόρος... mikrimagissoula, κι εμένα μου αρέσει όπως γράφεις σχεδόν πάντα

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο