Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271233 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Κατάθεση ψυχής-ε-
 το σημερινό ποίημα της Δεουδε Ειρήνη με έκανε να θυμηθώ κάτι που είχα ξαναβάλει εδώ στους στίχους,σας το παραθέτω ξανά λοιπόν...
 
Δεν σε περίμενα,μα εσύ ήρθες
δεν θα σε έδιωχνα ποτέ μου,
μα πριν καλά καταλάβω οτι σε είχα μαζί μου, έφυγες βιαστικά για ένα δικό σου ταξίδι.
Απο τότε που έφυγες, σε ονειρέυτηκα πολλές φορές,
παρακαλούσα να ξανάρθεις και σε περίμενα, και ήρθες για δεύτερη φορά,
ήρθες να αλλάξεις την ζωή μου...
Επιτέλους ένιωθα ολοκληρωμένη κι ας μην σε είχα δεί ακόμη...
Ήμασταν ένα, εγώ κι εσύ
και όταν σε είδα και άκουσα τους χτύπους της καρδιάς σου μέσα απο μια οθόνη τηλεόρασης τότε πετούσα,όχι απλα στα σύννεφα αλλά πάνω απο αυτά.
Δεν έχω ξανανιώσει έτσι ποτέ μου.
Σε αγάπησα πριν δώ την μορφή σου,τα μάτια σου...
μα εσύ θέλησες και πάλι να φύγεις...

Εξακολουθούσες να είσαι μέσα μου,
ήθελαν να σε πάρουνε απο εμένα...
Ήμασταν ένα, κι εγώ δεν ήθελα να σε δώσω
κι ας είχε σταματήσει η καρδούλα σου να χτυπάει...
Σε ξεριζώσανε και σε πετάξανε σ' ένα καλάθι αχρήστων...
είχες ολοκληρωθεί, μα εγώ δεν σε είδα, δεν σε πήρα αγκαλιά...
δεν μου είπανε αν ήσουν αγόρι ή κορίτσι..
ήσουν απλά το μωρό μου.
Ένιωθα μισή...
η καρδιά μου δεν χτυπούσε, δεν υπήρχε, είχε ξεριζωθεί κι αυτή μαζί σου...
Παρακαλούσα να είχα φύγει κι εγώ μαζί σου,
τουλάχιστο να σε γνώριζα, να σε έβλεπα, να σε φιλούσα, να σε είχα αγκαλιά,
να μην είσαι μόνο σου...

Έχει περάσει καιρός κι εγώ ακόμη περιμένω...
κι άν είναι κάτι να 'ρθει
θέλω να είσαι εσύ
να σε κρατήσω επιτέλους και να σου πώ οτι ποτέ δεν σε ξέχασα
θα είμαι εδώ να περιμένω
εσένα μωράκι...



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 21
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Έχεις τα πινέλα και τα χρώματα.Ζωγράφισε τον παράδεισο και μπες μέσα.Καζαντζάκης
 
ΝΤΕΡΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
03-04-2007 @ 01:10
Καλημερα Κυρια μου. Ειναι στιγμες που μονο ενα δακρυ μπορει να πει τα παντα, να ξεδιπλωσει τα φυλλα της καρδιας..... Μια τετοια στιγμη χαριζουν οι σκεψεις σας σημερα σε μενα. Τον σεβασμο μου και την εκτιμηση μου !!!!!!
Ηλιαχτίδα
03-04-2007 @ 01:39
http://www.hickerphoto.com/data/media/40/baby_seal_picture_T3526.jpg
Spartinos
03-04-2007 @ 01:41
ΝΙΚΟΛ ΚΑΛΗΜΕΡΑ
ΜΕ ΝΤΕΡΟ ΚΑΙ ΕΓΩ
ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ
.ΜΙΛΕΝΑ.
03-04-2007 @ 02:10
::cry.:: ::cry.:: είμαι σίγουρη πως θα έρθει η στιγμή να κρατήσεις αγκαλίτσα το μωράκι σου..και τότε δε θα φύγει ποτέ ξανά.. καλημέρα Νικόλ μου
ΠΡΩΤΑΡΗΣ
03-04-2007 @ 02:28
Κι όσο σκέφτομαι πως κάποιοι δεν αγαπάνε τα παιδιά τους...... τρελαίνομαι...::mad.::
Νικόλ μου, την αγάπη μου ::hug.::
elenitheof
03-04-2007 @ 03:01
Νικολέττα, καλημέρα. Καλή μεγάλη εβδομάδα, καλή Ανάσταση, καλό Πάσχα. Ο Χριστός να σου χαρίσει αυτό που επιθυμείς. ::love.::
Γιώργος_Κ
03-04-2007 @ 03:36
Εσένα μωράκι ....θα σε περιμένω ::love.::
Τραγικό το ψυχογράφημα, αν αληθεύει
αλλά πάντα η απόφαση πρέπει να είναι κοινή
κι από τους δύο...γονείς! ::kiss.::
Τσακίρη Χαρά
03-04-2007 @ 05:36
Νικολ....... με συγκλονισες σημερα με αυτο που μολις διαβασα!!!!!!

.....................................
~Oνειροπαρμένη~
03-04-2007 @ 06:12
::oh.:: ::cry.::
Πραγματικά συγκλονιστικό!..
ΑΙΟΛΟΣ
03-04-2007 @ 06:43
Συγκλονιστική η κατάθεση της ψυχής σου Νικολέττα…
Είναι στιγμές που τα λόγια χάνονται μπροστά σ΄ αυτό που νιώθουμε…
Με συγκίνησες αφάνταστα…
Καλό Πάσχα να περάσεις… Την αγάπη μου…
::smile.::
deti
03-04-2007 @ 07:16
Αχ, Νικόλ νομίζω το θυμάμαι αυτό..
Όντως είναι απίστευτα συγκινητικό!
Καλό Πάσχα.. ::smile.::
CHЯISTOS P
03-04-2007 @ 07:29
ποιά λόγια να χωρέσουν ; ...

http://stixoi.info/stixoi.php?info=Poems&act=details&poem_id=30804
αθέρας
03-04-2007 @ 07:40
... "primavera" ...

... την "άνοιξή" σου διάπλατα μες στη "αγκαλιά" του "είναι" μου ... ... ...

... την "α-λήθεια" μου ...

αθέρας
justawoman
03-04-2007 @ 09:50
τα τραύματά μας μας δυναμώνουν Νικόλ...
Όλα αντέχονται... όλα!
καλή ανάσταση! ::hug.::
SΤAVRIANNA
03-04-2007 @ 11:58
::love.::
SΤAVRIANNA
03-04-2007 @ 11:59
::love.:: ::love.:: ::love.::
Νεφελοβάτης
03-04-2007 @ 13:57
Υπέροχο Νικόλ. Και ναι κάτι που σ άγγιξε, που αγάπησες, απλά δεν ξεχνιέται, απαλύνεται μόνο με το χρόνο. Και περιμένεις να το ξαναβρείς.. ::smile.::
mikrimagissoula
03-04-2007 @ 15:30
Νicol μου...το είχα ξαναδιαβάσει!
Μα κι αυτή τη φορά ένιωσα το ίδιο σφίξιμο στο στομάχι!
::hug.::
primavera
03-04-2007 @ 15:50
καλό ξημέρωμα...
Se_Thelw_Edw
04-04-2007 @ 05:12
KALH ANASTASH KAI NA GRAFEIS PANTA TOSO OREA ::blush.::
Turandot
04-04-2007 @ 06:12
Διαδικασία πόνου...Απώλειες σε μέγεθος χιλιοστών που αφήνουν ασθενή παραπληγικό συναισθημάτων...

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο