| |
σοκολάτα με γεύση ουρανό
μπλε και λίγο πορτοκάλι
αγγίζω στο βυθό
και σπάει
το πηδάλι
το θρόισμα ψυχής
ακούνε τα πουλιά
στο πριν και στο μετά
μου λεν
βούτα βαθεία
ο φλοίσβος της σιωπής
μοιάζει σα τη σπύρα
αδιάφορα μου λέει σφύρα
γέλα δυνατά
μέχρι να ακουστεί
η άλλη η ηχώ
που πάίζετε κρυφτό
κι είναι ωραία
οταν βάζεις
στη ψυχή σου παρέα
όταν βγάζεις
τον εαυτό σου
΄διχως εντολές αναστολές στολές
κι είναι ωραία
όταν βάζεις
στη ψυχή σου παρέα
και διαβάζεις
παραμύθια
στις αδειες σιωπές με γεμ΄λατες φωνές
κι είναι ωραία οταν ξέρεις
πως δε χρειαζέται αλλιώς να μιλήσεις
τιποτά να εξηγήσεις
ετσί απλά
χαμογελάς και νιώθεις
τόσο ωραία...
είναι ωραία
όταν βάζεις στη ψυχή σου παρέα
ανέβαζεις την αυλαία και τα φώτα σταζουνε
χαμογελα φωτεινά
πολ΄΄υ φωτεινά όμως...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
