| |
Τα κατάφερα!
Ανέβηκα τον Γολγοθά!
Τα παπούτσια μου τρισάθλια από την διαδρομή των Αιώνων
Τα γονατά μου ματωμένα από τα πεσίματα και τις πέτρες των Πόνων
Τα χέρια μου πληγιασμένα από τα αγκάθια του Τόπου και του Φόβου
Σκονισμένος ολάκερος από την Έρημο και από την αχλύ του Χρόνου.
Τα κράτησα!
Ένοιωσα τα καρφιά στα χέρια μου !
Φθαρμένα από την χρήση τόσων Καιρών.
Σκουριασμένα από τις επάλληλες στρώσεις αίματος και μίσους.
Μυτερά και ακονισμένα, λες και είναι τωρινά. Δεν τ' άμβλυναν τα τόσα Πάθη.
Τον είδα!
Να ! ο ήλιος που βγαίνει κάθε μέρα.
Ολόλαμπρος, ευχάριστος και ζεστος μες στα ερείπια του Κόσμου.
Φωτιά που δεν καίει τίποτα, μόνο φανερώνει την γύμνια μας.
Μα... η Ανάσταση δεν είναι μαζί του.
Μα γιατί;
Η ανάβαση στον κρανιότοπο έγινε! Ως είθισται !
Η Σταύρωση! και αυτή έγινε ως είθισται !
Η Ανάσταση δεν είθισται ;
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
