| |
| | Μικρές "αναστάσεις |  | | | Καλή "ανάσταση" | | |
Το Πάσχα «πέρασμα» και οι «αναστημένοι» Έλληνες
Μεγάλη Παρασκευή πρωί. Ξυπνώ με μια διάθεση μελαγχολίας. Είναι από τις λίγες χρονιές που καταφέρνω να μπω στο κλίμα της εβδομάδας των Παθών. Οι γείτονές μου έχουν διαφορετική άποψη! Εννέα η ώρα το πρωί στολίζονται οι επιτάφιοι και οι γείτονες ακούν στη διαπασών άσματα-«θραύσματα» για την ηρεμία μου, του εμπορίου καταναλωτικά στιχάκια, κι έπειτα στο τσακίρ κέφι των 9.10 ένα τάχα μου νησιώτικο, φρέσκο κι ανούσιο. Προφανώς έκαναν Ανάσταση από σήμερα, σκέπτομαι, και το γιορτάζουν δεόντως. Σπεύδω στο cd μου κι εγώ, τυφλά τα δάκτυλα διαλέγουν το Requiem, δε θέλω ν’ ακούω τίποτ’ άλλο, μέρα που είναι, κανείς δε θέλω ν’ αποδιοργανώσει τη μελαγχολία αυτή της Μεγάλης Παρασκευής.
Ετοιμάζομαι, κατεβαίνω στο λιμάνι. Εκεί, όπου πέρασα σχεδόν όλη μου τη ζωή. Πέρασα όλη μου τη νιότη πάντα περιμένοντας ένα πλοίο να με πάρει, ένα πλοίο να με φέρει, περιμένοντας ένα πλοίο να πάρει ή να φέρει φίλους, συγγενείς και γνωστούς.
Έχει έναν ήλιο ακαταμάχητο, ζέστη προκλητική καλοκαιριάτικη και μια θάλασσα που δεν παζαρεύει την ηρεμία της. Η φύση φέτος στα νησιά δε συμβαδίζει με τα Άγια Πάθη. Αλλά και ποιος συμβαδίζει;
Σε λίγο φαίνεται από μακριά το πλοίο. Μια κινητικότητα γνώριμη ανασαλεύει την ησυχία. Ο κυρ-Μανώλης, κάτοικος μόνιμος στα τολ της Σύρας, δίνει οδηγίες. Όλοι πάνε κι έρχονται και ρωτούν τον κυρ-Μανώλη. Ποιο πλοίο είναι, από πού έρχεται, πού πάει. Σημείο αναφοράς, καλύτερος κι από Λιμενάρχη. Θυμάμαι πώς ένας ολόκληρος κόσμος, νησιώτες παλαίμαχοι της ζωής ή όχι, αναπνέουν την κάθε μέρα τους με αφετηρία το λιμάνι. Ολόκληρη η μέρα τους σημαδεύεται από το πλοίο που θα ‘ρθει, αν θα ‘ρθει, τον κόσμο που θα αποβιβάσει, το πότε θα φύγει.
Παρατηρώ με αυτιά ορθάνοιχτα λες και ποτέ πριν δεν ξαναβρέθηκα δίπλα στον κόσμο του λιμανιού. Σαν ξένη. Οι ξένοι, όμως, που απλώς περιμένουν να φύγουν, είναι αλλιώς. Το πλοίο είν’ ακόμη στην μπούκα αλλά αυτοί ανασκαλεύουν τα πράγματά τους, αναζητούν στα τυφλά πορτοφόλια, γυαλιά, εισιτήριο, τα φορτώνονται και είναι έτοιμοι, με το ένα πόδι σχεδόν έτοιμο να πατήσει την μπουκαπόρτα, να σαλπάρουν. Τόσα λίγα ξέρουν. Εμείς, οι άλλοι, συνεχίζουμε απλώς να κοιτάζουμε το θαλασσινό θηρίο να πλησιάζει, γνωρίζοντας ακριβώς πόση ώρα χρειάζεται μέχρι να ‘ρθει κοντά μας και καπνίζουμε αργά, κρατώντας απαλά ένα τσιγάρο που τελειωμό δεν έχει.
Κάποια ώρα το πλοίο δένει στον ντόκο. Οι λιμενικοί, σαν τρελοί, προσπαθούν να συγκρατήσουν ένα πλήθος ανήσυχο κι ανυπάκουο. Αδύνατον να υπολογίσει κανείς πόσος κόσμος αποβιβάζεται στο νησί. Επί τριάντα λεπτά βλέπω πόδια να κατεβαίνουν, πολύχρωμες αποσκευές, χέρια να μπλέκονται με μιας μ’ άλλα χέρια, αγκαλιές, φιλιά, «καλώς ήλθατε», «χρόνια πολλά, καλή Ανάσταση». Δε μιλώ. Δεν περιμένω κανέναν, κανείς δε με περιμένει.
Οι λιμενικοί συνεχίζουν να ξεπνέουν φυσώντας μανιακά πλέον στη σφυρίχτρα τους, μήπως τελικά και τους υπακούσει αυτή η ορδή ανθρώπων που κλωθογυρίζει μεταξύ πλοίου και εξόδου αλλά δε λέει να φύγει.
Επιβιβάζομαι. Πολύς ο κόσμος που θα κατεβεί και στ’ άλλα λιμάνια. Πού πάμε όλοι αυτοί οι άνθρωποι; Μεγάλη Παρασκευή αντί να ζωγραφίζονται τα χέρια μας μαβιά από τις βιόλες του επιταφίου, αντί μ’ ευλάβεια να προσευχόμαστε, εμείς, με δεκάδες ασθμαίνουσες αποσκευές ταξιδεύουμε για πού, γιατί; Η μισή Ελλάδα ταξιδεύει εδώ και τρεις μέρες, των Παθών ημέρες για τον καθένα ταξιδιώτη. Πάει να συναντήσει την άλλη μισή Ελλάδα που υπομονετικά την περιμένει, Χριστούγεννα, Πάσχα, του Μαγιού, Δεκαπενταύγουστο.
«Κυρίες και κύριοι σας ενημερώνουμε ότι σε λίγα λεπτά το πλοίο φθάνει στο λιμάνι της Τήνου» με διακόπτει η φωνή κονσέρβα κι αμέσως μια άλλη ανθρωπογραμμή σχηματίζεται έτοιμη ν’ αποβιβαστεί, ενώ το λιμάνι δεν έχει φανεί ακόμη. Κατεβαίνω. Εδώ, σαν πριν, με περιμένουν κι εμένα. Τα χέρια μου μπλέκονται μ’ άλλα χέρια, στην πλάτη φορτωμένη ασθμαίνουσα αποσκευή, «καλώς ήλθες», «χρόνια πολλά»…
Ο ήλιος, σαν κάτι θέλει να μας πει, σε λίγο αποχωρεί, δίνει τη θέση του σε μια συννεφιά θλιμμένη κι ένα αεράκι που γρήγορα γίνεται ψύχρα φθινοπωρινή. Κανείς δεν το προσέχει. Παρατηρώ πως όλοι τρέχουν να προφτάσουν. Κάνουν ψώνια, τα λεγόμενα και «της τελευταίας στιγμής», για το πασχαλινό τραπέζι, για το πασχαλινό ντύσιμο. «Έλα μωρέ, το Πάσχα είναι μια μέρα σαν όλες τις άλλες» λέει ο Φραγκίσκος και πολύ συμφώνησα μαζί του. Τόσος κόπος, τόση τρεχάλα, τόσα χιλιόμετρα και μίλια, αλλά το Πάσχα είναι μια μέρα σαν τις άλλες, τελικά. Πάσχα σημαίνει πέρασμα, θυμάμαι από τα θρησκευτικά. Πράγματι, μόνο που πια για ‘μας το πέρασμα αφορά κάτι ξένο από την ευλάβεια και τα θεία Πάθη μέχρι την Ανάσταση. Πέρασμα; Πάσχα; Σε τι περνάμε και από πού εμείς;
Η πασχαλινή ορδή είναι έτοιμη να γιορτάσει. Όχι τη Σταύρωση και την Ανάσταση. Να γιορτάσει τη φυγή, την προσωπική «ανάσταση» του καθένα, μακριά από ό,τι τον καταδιώκει, έστω και για λίγο. Το Μεγάλο Σάββατο δεν κατάφερα ν’ ακούσω ούτε το «Χριστός Ανέστη» από τις «μάχες» των προαυλίων και τις «μινέρβες». Ποιος ξέρει αν αληθώς «Χριστός Ανέστη»; Δάκρυσα μόνο τη Μεγάλη Παρασκευή με τον επιτάφιο του Αγίου Νικολάου που μπαίνει μέσα στη θάλασσα, μνημόσυνο στους ναυτικούς που «σταυρώθηκαν» μες στα νερά σε ώρα καθήκοντος. Κοκκίνισε ο τόπος και τα νερά απ’ τις φωτιές, θυμήθηκα τους νεκρούς μου, σχημάτισα ένα σταυρό στο μέτωπο, κοίταξα γύρω μου. Ποιος ξέρει, μπορεί του χρόνου, να ‘μαστε καλά, να το ζήσουμε αυτό το «πέρασμα». Ή μπορεί πάλι, να περιμένουμε την «ανάστασή» μας ξοδεύοντας μίλια και χιλιόμετρα για να μπορέσουμε να νιώσουμε… λεύτεροι και «αναστημένοι».
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
ΠΡΩΤΑΡΗΣ
07-04-2007 @ 04:59 | Με συνεπήρε το οδοιπορικό σου Ρίτα..
Υπέροχο, αυθεντικό, ανθρώπινο, από ψυχής..
Μπράβο σου..
Καλή Ανάσταση να έχεις.. | | KTiNoS
07-04-2007 @ 07:33 | !
YG
Εγώ θα περιμένω το επόμενο σου γραπτό, σιωπηλά κι ανώνυμα !
| | ΑΙΟΛΟΣ
07-04-2007 @ 08:26 | Πολύ καλό Ρίτα…
Καλή ανάσταση και καλό Πάσχα…
| | iokasth
07-04-2007 @ 08:37 | !!!! Αυτό αξίζει!
Καλή σου Ανάσταση!
ΝεφΕλλη | | Venceremos
08-04-2007 @ 14:19 | Χρόνια καλά παιδιά. Σας ευχαριστώ και εύχομαι σε όλους υγεία και καλά κουράγια | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
