| Με ξόδεψα νωρίς και ασυλλόγιστα
Στου χρόνου την ακούραστη πορεία
Τα χρόνια μου αλόγιστα τα ξόδεψα
Γυρεύοντας μια νέα νοσηλεία
Κι αν έμεινα μονάχος μου, το χάρηκα
Κι ας πόνεσα κι ας έκλαψα συνάμα
Μου φτάνει που σχεδόν πια σαραντάρισα
Και χόρτασα της θλίψης μου το δράμα…
Τον δρόμο που βαδίζω δεν τον διάλεξα
Μα χάραξα τ’ αχνάρια μου επάνω
Γεννήθηκα, μεγάλωσα και άλλαξα
Δυο μέτρα απ’ το χώμα παραπάνω
Κι αν βάδισα ανάποδα στα πάθη μου
Κι αν είμαι απ’ την έξω την μεριά μου
Γουστάρω που μπορώ από τα λάθη μου
Να βρω την πιο αλάνθαστη πλευρά μου…
Παιχνίδι με τον διάολο δεν έπαιξα
Μα πλήρωσα διπλά την φυλακή μου
Το θάνατο που ζω δεν τον επέλεξα
Στις στάχτες του ξαπλώνω το κορμί μου
Κι αν είναι πιο πολύ αυτό που έμεινε
Κι αν είναι να γκρεμίσει η αλήθεια
Θα ζω με ότι απ’ τ’ όνειρο απέμεινε
Κι ας είναι να χαθώ στα παραμύθια…
|
![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | | Στατιστικά στοιχεία | | ![](skin/images/spacer.gif) | | Σχόλια: 3 Στα αγαπημένα: 0
| | ![](skin/images/spacer.gif) | | | | ![](skin/images/spacer.gif) |
|