| |
| | Ακουαρέλα |  | | |
[B][align=center]ΑΚΟΥΑΡΕΛΑ
Σήμερα θ’ αλλάξω πλώρη στις σκέψεις μου, θα αναλύσω
με όλες τις προεκτάσεις, τον εξαδελφικό έρωτά μου
ένα κομμάτι της ζωής μου, ένα κομμάτι στη ζωή όλων.
Κι είναι θαρρώ κάτι που μας πόνεσε, που μας μεγάλωσε
είναι κάτι που μας έκανε να ονειρευτούμε, να αγαπήσουμε
το αντίθετο φύλο, από νωρίς, από μικρή ηλικία, παιδιά τότε
που κάποιες φορές έμεινε απραγματοποίητο, σαν όνειρο
ένας έρωτας που αρκέστηκε σε μερικές αγκαλιές και φιλιά
στο μάγουλο, όλο νόημα και πονηράδα και τσαχπινιά.
Ένα κλείσιμο του ματιού, όπως καθόμασταν δίπλα-δίπλα
και ανταλλάσσαμε απόψεις επί παντός επιστητού, για όλα
μια ματιά πονηρή, που έλεγε από την πρώτη στιγμή
“σε θέλω, σε γουστάρω, μ’ αρέσεις, σε νιώθω, σε έχω
συνηθίσει και σ’ αγαπώ ούτως ή άλλως, αλλά τι θα πουν
οι μεγαλύτεροι, οι γονείς, τ’ αδέρφια μας, οι θείοι.”
Ήταν η τάση για το παράνομο, την αμαρτία στον έρωτα
ήταν μια επιθυμία, που γίνηκε ανάγκη για τη σεξουαλική
ικανοποίηση με τον άνθρωπο που σε τρέλαινε πάντα.
Έψαξα πολύ, είναι αλήθεια, να βρω περισσότερες πληροφορίες
σχετικά με το παράνομο της υπόθεσης, μεταγενέστερα όμως
με αποτέλεσμα τότε, να μην έχω κάνει καμιά κίνηση από μέρους μου.
Σε γενικές γραμμές, ο νόμος της χώρας μας, επιτρέπει κάθε
ερωτική συνεύρεση συγγενών εξ αίματος τρίτου βαθμού
δηλαδή πρώτα εξαδέλφια, σύμφωνα με το άρθρο 345 και 346
του ποινικού μας κώδικα περί αιμομιξίας, όπως και η εκκλησία
επιτρέπει το γάμο ανάμεσα σε συγγενείς τετάρτου βαθμού
δηλαδή δεύτερα εξαδέλφια, κι όλα αυτά με τη βούλα του νόμου.
Εξαιρούνται βέβαια περιπτώσεις, όπου ο ένας εκ των δύο εραστών
είναι ανήλικος, οπότε πέφτεις στο αδίκημα της παιδεραστίας.
Που να τα ‘ξερα όλα τούτα όταν έπρεπε, τότε που την είχα δίπλα μου
και την άγγιζα και τη θαύμαζα και την θεοποιούσα, όταν ερχόταν
να με επισκεφτεί κάποια απογεύματα, φορώντας τα πιο απλά ρούχα
που υπάρχουν στο εμπόριο, ντυμένη όμως τόσο όμορφα, μ’ ένα
τζινάκι, ένα πουκάμισο κι ένα ζευγάρι αθλητικά παπουτσάκια.
Από μικρή ηλικία κουκλάρα, σήμερα είναι μια δίμετρη καλλονή
ένα τέλειο, θεϊκό πλάσμα, που ντρέπεσαι να το κοιτάξεις στα μάτια
ήταν πάντα η μικρή μου αδυναμία, ο ερωτικός μου πόθος
ένα καλοσχηματισμένο αγοροκόριτσο, με πυγμή και σθένος.
Τα ρούχα κολλημένα πάνω της, τόνιζαν τις καμπύλες της
γνώριζε καλά τι πρέπει να φοράει για να προσελκύει τα αντρικά
βλέμματα στο κορμί της, όπως κόλλαγε το δικό μου, με τις ώρες.
Παιδιά τώρα, το ρίχναμε στα επιτραπέζια και τα video games
τα μάτια μου γυάλιζαν πάντα από ηδονή και πολλές φορές
δυσκολευόμουν να κρύψω τη στύση μου, μέσα απ’ το παντελόνι
ιδιαίτερα όταν παρατηρούσα την κινησιολογία της, στα πόδια.
Λικνίζονταν με τόση χάρη, τόση μαγεία, λες και σκόπευε να με
χορέψει κάτω απ’ τα πέλματά της, στο επόμενο δευτερόλεπτο.
Λιονταρίνα στο ζώδιο, φημίζονται τα λιονταράκια για το
μεσογειακό τους ταπεραμέντο, το ερωτικό τους κρεσέντο
εκρηκτική, αποστομωτική, είχε απαντήσεις για όλα
και με κόλλαγε στον τοίχο μερικές φορές, στην κυριολεξία.
Κάποτε πάλευα μαζί της για πλάκα, πάνω στο παιχνίδι
κι εκείνη προσπαθούσε να αποκρούσει τα πυρά μου
να διώξει τα χτυπήματά μου, με κλωτσιές στο καλάμι
αθώα παιχνιδίσματα χωρίς πόνο, χωρίς ενοχές, την άφηνα
πάντα να κερδίζει, να αισθάνεται δυνατότερη και ανώτερη
έλαμπε ολόκληρη τότε και φώναζε με τόση δύναμη
που ξύπναγε και πεθαμένο. Την άφηνα να με νικάει
να με κυριεύει, να με εξουσιάζει, να με ρίχνει, να με πατάει.
Μ’ έριχνε μ’ ένα σκούντημα στο πάτωμα κι ερχόταν αμέσως
πάνω απ’ το σωριασμένο μου κορμί, έβαζε το ένα της πόδι
με δύναμη πάνω στο στήθος μου, σα νικήτρια σε αγώνα κατς
και τρελαινόμουν από πόθο και ηδονή, την ήθελα σα μανιασμένος.
Κι όταν ηρεμούσε, με την έπαρση χιλίων κατακτητών
καθόταν σταυροπόδι στο κρεβάτι, δίπλα στο σωριασμένο
κεφάλι μου, μας χώριζε μι’ απόσταση ελάχιστη απ’ το τίποτα
κι έπαιζε με το πόδι της, ολοένα πέρα δώθε, πέρα δώθε.
Κάποια στιγμή δεν άντεξα, το παντελόνι μου είχε φουσκώσει
τόσο πολύ κι είχα τρελαθεί απ’ την ηδονή, ειλικρινά
που είναι αδύνατο να μην κατάλαβε πόσο την ήθελα.
Πήρα το παπούτσι της στα χέρια μου, το ‘βαλα στα χείλη
κι άρχισα να γλύφω τη σόλα του, απ’ άκρη ως άκρη
σα σκύλος που ζητάει χάδια. Την ήθελα με όλη μου την
αγάπη, την ποθούσα, τη λάτρευα, την είχα για Θεά μου
ήμουν τόσο ερωτευμένος μαζί της, που ξέχασα να μεγαλώσω.
Εκείνη, απλά αναρωτήθηκε τι ακριβώς κάνω, που το πάω
σημασία δεν έδωσε στη μαγεία της στιγμής, με κοίταζε
απορημένη, με τα μεγάλα της καστανά μάτια, να λάμπουν.
Έτσι αντιδράτε αλήθεια, όλα εσείς του κόσμου τα λιονταράκια
σας γλύφει ένας άντρας τα πόδια κι εσείς αναρωτιέστε γιατί;
Η φωτογραφική μου μηχανή πήρε φωτιά, απαθανάτισα
όλες εκείνες τις μικρές χαρές, μα τώρα κοιτώ τις φωτογραφίες
και κλαίω από συγκίνηση για όλα όσα δεν μπόρεσα να της πω.
Είχα φτάσει στο υπέρτατο σημείο σεξουαλικού ερεθισμού
ξύπναγε τον κοιμισμένο μου ανδρισμό, που μάθαινε τότε
σιγά-σιγά το αντίθετο φύλο, τις ιδιαιτερότητες και το μεγαλείο.
Την ήθελα δικιά μου ρε γαμώτο, ήθελα να τη γευτώ για λίγο
κι έμαθα πρόσφατα πως τώρα ετοιμάζει τον γάμο της
έχοντας βρει τον εκλεκτό της καρδιάς της, ανοίγει το δικό της
σπιτικό. Κι εγώ μένω ακόμα κλεισμένος σ’ ένα δωμάτιο
και τη σκέφτομαι και μετράω τις αναμνήσεις μου, μία-μία.
Αν γνώριζα κάτι παραπάνω, θα είχα ανοίξει το ρημαδιασμένο μου
στόμα τότε που έπρεπε, να της εξομολογηθώ τα πάντα
για να της εκφράσω, όλες εκείνες τις γαμημένες λέξεις
να μην αφήσω κανένα λεπτό, ανάμεσά μας, να πάει χαμένο.
γιώργος_κ[/align][/B]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 15
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
Ηλιαχτίδα
11-04-2007 @ 13:10 | ::sad.:: | | primavera
11-04-2007 @ 13:22 | έχω ένα αποθημένο ,παρόμοιο!
::whist.::
| | Γιώργος_Κ
11-04-2007 @ 13:44 | Μου θυμίζεις την ξαδερφούλα μου, γι'αυτό σ'αγαπάω εσένα! ::love.::
Μαρία καταχράστηκα την πρωινή σου φωτογραφία με τα παιδιά στην παραλία ::xmas.::
την έβαλα στο blog ! έλα κι εσύ στην παρέα μας.... | | elenitheof
11-04-2007 @ 14:12 | Όταν ήμουν 15 χρονών το καλοκαίρι φιλοξενήσαμε έναν συνομήλικο δεύτερο ξάδελφο που μένει μακριά μας. Τον είδα για πρώτη φορά και τον ερωτεύτηκα γιατί ήταν κούκλος. Ευτυχώς που ήμουν ντροπαλή και δεν του το είπα γιατί δεν το θεωρώ σωστό. Μετά από καιρό ο έρωτας μου πέρασε. Τον είδα για δεύτερη φορά πέρσι το καλοκαίρι που πήγα να τον δω. Είναι παντρεμένος με παιδί. Πιστεύω ότι καλά έκανες και δε μίλησες στην ξαδέλφη σου. Έκανες αυτό που έπρεπε γιατί είσαι σωστός άνθρωπος. ::hug.:: | | ORLANDINA
11-04-2007 @ 14:23 | ::cry.:: ::love.::
τι παθος....
| | Γιώργος_Κ
11-04-2007 @ 14:50 | Ελένη αντιθέτως, πιστεύω ότι ο έρωτας ανάμεσα σε στενούς συγγενείς και μάλιστα ανάμεσα σε δυο πρώτα ξαδέρφια που μεγάλωσαν μαζί, είναι ο πιο αθώος και ειλικρινής έρωτας που υπάρχει, κι αυτό γιατί η σχέση βασίζεται στην αληθινή αγάπη, εφόσον υπάρχει ούτως ή άλλως ο δεσμός συγγένειας! ::xmas.::
ORLANDINA ::love.:: | | primavera
11-04-2007 @ 14:52 | μπορεί ναι είναι ο πιο αθώος και ειλικρινής έρωτας
αλλά το μετά θα είναι τραγικό! | | Γιώργος_Κ
11-04-2007 @ 14:57 | το τι θα γίνει στο μέλλον, το γνωρίζει μόνο ο Θεός...αν υπάρχει και μας βλέπει και δε ρίξει καμιά φωτιά να μας κάψει καμιά ώρα... ::kiss.:: | | primavera
11-04-2007 @ 14:58 | σωστό κι αυτό ::rol.:: | | elenitheof
11-04-2007 @ 15:16 | Αληθινή αγάπη και αληθινό έρωτα μπορεί να βρει κάποιος και εκτός συγγένειας. Παράδειγμα οι γονείς μου που ήταν ερωτευμένοι και αγαπημένοι μέχρι το θάνατο του πατέρα μου. Μεγάλωσα σε μια οικογένεια αγάπης, προσφοράς και θυσίας και στους αγαπημένους γονείς μου οφείλω το ότι η καρδιά μου είναι γεμάτη αγάπη για όλο τον κόσμο και θέλω να προσφέρω αγάπη και να βοηθάω τους άλλους και γι' αυτό έγινα δασκάλα. Έτσι δείχνω την αγάπη μου στα παιδιά. ::love.:: | | Γιώργος_Κ
11-04-2007 @ 15:18 | Μπράβο ! ::xmas.:: | | SΤAVRIANNA
12-04-2007 @ 11:42 | ::smile.:: | | Denis
12-04-2007 @ 13:41 | O έρωτας, φίλε Γιώργο, ως αγνό, πλην παρορμητικό και σαρωτικό πάθος, όταν υπερισχύει των ηθικών αναστολών μας, κρύβει κάποτε, μέσα στην επαναστατικότητα της αναρχίας του, και την ''ύβρη'', με την αρχαιοελληνική έννοια της υπέρβασης του μέτρου, που καθορίζεται από το σύστημα του ισχύοντος αποτρεπτικού γραπτού και άγραφου (ηθικού) κώδικα, οσοδήποτε αναγκαίος ή σοφός και να παρίσταται εκάστοτε αυτός στη θεωρητική του σύλληψη... Η κοινωνία, βέβαια, τιμωρεί τους κοινούς υβριστές, όπως, άλλωστε, και τον έρωτα σ' αυτήν την ανατρεπτική εκδοχή του... Χρόνια πολλά! ::rol.:: | | Γιώργος_Κ
12-04-2007 @ 13:57 | Η κοινωνία, σαφώς ::xmas.:: γιατί η πολιτεία φτιάχνει νόμους που δεν τηρούνται
οι άγραφοι νόμοι της κοινωνίας, όμως, τηρούνται πάντοτε!
Χρόνια πολλά και καλά!
Γεια σου Σταυριάννα ::kiss.:: | | ΜΑΡΙΑ ΝΕΦΕΛΗ
17-04-2007 @ 04:50 |
ΟΙ μεγάλοι έρωτες είναι βουβοί!
΄Οσο για τον Θεό τα παιδιά των προπατόρων μας
ήταν αδέλφια. ::oh.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
