| |
δεν πιστευα πια στην αγαπη
και επεφτα στο βυθο
εκεινη στιγμη ειδα κατι...
και σε επιασα απο το χερι
που επεφτες απο τον ουρανο...
ποτέ μας δεν νιωσαμε παθος
πιο εντονο,πιο τολμηρο
και τοτε συνεβη το λαθος...΄η
μηπως μας ηταν γραφτο?
το βραδυ ξανα φοβαμαι
τον τοιχο να βλεπω λευκο
με θέα- εσένα, να βγαζεις
το φορεμα,το μεταξωτο
μου εχεις γυρισει την πλατη
σηκωνεις τους ωμους αργα
και φρεσκες ουλες μου θυμηζουν
πως καποτε ειχες...φτερα...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
