| |
Ας έριχναν οι θεοί μια σκάλα
Τον πόνο μου να στείλω και τον λόγο
Να πάρουν από μέσα μου και οι δώδεκα
αυτό που με τρελαίνει τόσο.
Ας πολεμήσει ο Άρης τον Πόνο
Και ο Δίας με έναν κεραυνό μόνο
ο Ποσειδώνας να σηκώσει μαϊστράλια
Να σπάσει τα βράχια του καημού.
Να βγει η Αθηνά με την ομορφιά της
Να διώξει την πίκρα απτήν καρδιά μου
Και εσύ Ήρα με το χρυσό κοντάρι σου
σκότωσε το τέρας της ψυχής.
Αφροδίτη χάρισε μου αγνή χαρά
σαν αυτή που χάριζες τότε
Και εσύ Ήφαιστε φτιάξε μια σιδεριά
Να φυλακίσεις της μοναξιάς τα "φόρτε".
Εσύ Πλούτωνα θεέ του κάτω κόσμου
Πάρε άπτον κόσμο μου όλους τους θνητούς
Και άσε δίπλα μου αυτούς που'χω επιλέξει
Τους δικούς μου μικρούς θεούς.
Εσύ Δήμητρα μάνα της Περσεφόνης
Μην διατάξεις ξηρασία στην ζωή
Άσε να ζήσω στα λουλούδια και τα δένδρα
που τα ποτίζω και μου στολίζουν την ψυχή
Θεέ Ερμή στείλε μου ένα μήνυμα
πώς αυτό που θέλω θα είναι πάντα εκεί
Να τ'ακουμπάω και να το βλέπω
Να το προσκυνάω σαν την ίδια την ζωή.
Απόλλωνα θεέ της Μουσικής
Γράψε ένα στίχο σαν ανώτερος ποιητής
Ένα τραγούδι που να μιλάει για εμένα
Ας λέει ότι θέλει δεν πάει στα χαμένα.
Και εσύ Άρτεμις θεά της όλης ζήσης
που ως «χρυσηλάκατη» αστραποβολείς από χάρη
Ομόρφυνε μου για πάντα την ζωή
Άσε μου δίπλα μου ότι με ευχαριστεί.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
