| |
| | Το Φάντασμα της Πριγκήπισσας |  | | | σήμελα παιζάκια σα σας πω ένα παλαμυθάτσι..Ήτανε λέει τα πολύ παλιά χρόνια κάπου πολύ μακριά από εδώ , μια πανέμορφη Πριγκίπισσα. Ένας βασιλιάς την αγάπησε , τον αγάπησε και αυτή αλλά η ζήλια...την πρώτη νύχτα του γάμου τη σκότωσε ο κόπανος. Happy End ! | | |
[color=black][font=georgia]Λυχνάρι πένα , φώτισε τη σκοτεινή γραφή μου
εχάρισέ μου ενόραση να δω, πέρα απ’ τα μάτια
Να διακρίνω τ ’ άφαντα π’ οσμίζεται η Σελάνα
Να ‘χνιλατήσω ανασεμιές προτού σπιλιάδες γίνουν
Για ένα μύθο που ανέβλυσε από την πέτρα του χαλαζία λεν στο Γκιουλιστάν
Για το φάντασμα ,μιας πριγκίπισσας , κάθε που η Σελήνη γέμιζε ,
από τ’ ασήμια του Βορά…
…Επάνω σε άρμα έρχεται μια όμορφη κυρά
Έχει ζωσμένα αγρίμια και την τραβούν
Τριγύρω τα σκοτάδια καραδοκούν
Μια τίγρη και ένα άτι , άτι λευκό
Χαλκός σ’ οπλές σε νύχια , στο φυλακτό
Σπίθες οι ρόδες βγάζουν πιάνει φωτιά
Με δάκρυα τη σβήνει καθώς πετά
Μια αύρα την ελκύει θαλασσινή
Κύμα φρέσκιας αλόης σείει τη γη
Άγρια κραυγή τρομάζει κι ο ποταμός
Το γκέμι της το σπάζει ένας αητός
Με μια μικρή κλωστούλα , μεταξωτή
Το ράβει και δένει , κάνει τώρα , μίαν ευχή
Αχ να μπορούσα μόνο - μιαν ώρα , να είχα μία αυγή
Να δω τον ήλιο Θε μου – μια φορά , να δω που ανοίγει
το γιασεμί
Που ‘μαι καταραμένη , ζω στις σκιές
Κι ούτε συ - θανάτου χάδι , καλά , - δεν μ’άγγιξες
Κι ούτε συ , φως μου , παλάτι μου ,- αγάπη μου
Πάνω στο νυφικό μου , κρεβάτι μου
Ζήλια μαχαίρι μου είχες για προίκα εσύ
Την πιο γλυκιά μου έκοψες , ανατολή
Να δω μια φορά Θε μου – μιαν ώρα , το στέφανο
Του ήλιου σαν γεννιέται , το άλικο
(Τ’ αγρίμια την ακούνε και της μιλάν..)
Στη Γη των Ρόδων πάμε , στο Γκιουλιστάν
Κι εδώ σαν ήρθε αυτή , τα ρόδα , μοσχοβολούν
Από εκατό μπουμπούκια εβγάλανε – δες - να ! σε μεθούν
χιλιάδες χρώματα γέμισε – και τα παιδιά –, κι όλοι γλεντούν
μυριάδες , πεταλούδες γύρω , τώρα πετούν
κι ήτανε πετρωμένη πίσω τους μία κυρά
ανατολή να βλέπει και να γελά..
και περάσανε αιώνες πέντε και χρόνια σαράντα και επτά ημέρες
κάθε που η Σελήνη γεμίζει , μια πριγκίπισσα βγαίνει απ’ την πέτρα
επάνω σε ένα άρμα που το σέρνουνε μια τίγρης κι ένα άτι λευκό
ανθούς οι ρόδες σπέρνουν στον ουρανό…[/color][/font]
{Α}
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 16
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Ο κιμάς κόπτεται παρουσία του πελάτη | | | |
|
AceOfSpades
17-04-2007 @ 01:47 | Για να μην ξεχνιόμαστε..Οι φλεβίτσες από εχτές θα έχουν γεμίσει... Τι δίψα όμως.....click here γιατί οι λυκάνθρωποι θα με σφάξουν...
http://world6.monstersgame.co.uk/?ac=vid&vid=114013071
| | EKI
17-04-2007 @ 01:48 | Τζόνι είναι αριστούργημα
δεν το διάβασα αλλά το διαισθάνομαι,
δε ξέρω τι παίρνεις αλλά πρέπει να είναι πολύ δυνατό,
όσο για το χάπι εντ, στα είπα χτες, κουφός και ξανθιά.
Δεν μου απάντησες όμως, με μαύρη έχεις πάει;
| | AceOfSpades
17-04-2007 @ 01:57 | ..λοιπόν ρε αδιάκριτε για να σου φύγει ο νταλκάς, έχω πάει..δεν ήταν τόσο μαύρη όσο η Τσίλα, ήταν περίπου σούρουπο.όχι άγρια μεσάνυχτα..
Σουπερμαντολίνη παίρνω.. σε αναβράζοντα δισκία των 1000 μιλιγκράμ. Τα ρίχνω μέσα σε Άμπσολουτ.. Στο μισό μπουκάλι , είμαι τελείως καλά.. ::scare.:: | | EKI
17-04-2007 @ 01:59 | ευχαριστώ φίλε μου
σου είμαι υπόχρεος
::theos.:: | | χρήστος
17-04-2007 @ 02:00 | καταπληκτικό Άσσε, καλημέρα | | ΑΙΟΛΟΣ
17-04-2007 @ 02:01 | Καλημέρα Γιάννη…
Σε πειράζει ο Γιώργος και μη μασάς… αγάπες είναι…
Μου άρεσε πολύ φίλε μου…
Χρόνια πολλά και χαρούμενα για τις ημέρες…
Δημιουργικός και σύντομα εκδιδόμενος… αν μ΄ εννοείς…
Καλή σου μέρα…
::smile.:: | | Ηλιαχτίδα
17-04-2007 @ 02:10 | Τι τον ήθελες το γαμο μωρε μεσα στον έρωτα?? γι αυτο τη σκοτωσε.... ::naugh.:: | | MARGARITA
17-04-2007 @ 02:32 | Ήταν μαύρα...ήταν νύχτα και δεν φαίνονταν Έκι....
Γιάννη μου το μαντήλι σου....φιλιά σου αθεόφοβο μιλέτι...
Θαύμα το άσμα ::smile.:: | | Δήμητρα
17-04-2007 @ 03:55 | Μου θύμησες τα Χελωνονιντζάκια που είδα την Κυριακή στο σινεμά...χαχαχα
Είχε πέτρινα αγάλματα βρε Γιάννη τί να κάνουμε;
Εξαιρετικός και στα πετρωμένα!
Καλημέρες... | | Αστεροτρόπιο (Jeny)
17-04-2007 @ 05:02 | Τι καλά που μπήκα πρώτα εδώ!
Μου φτιαξες το διάλειμμα, το μεσημέρι, τη μέρα...
Γλυκά και παραπονεμένα. ::smile.:: | | annaΤi
17-04-2007 @ 07:16 | έχει ανάληψη το θέμα... επίκαιρο.... ::angel.::
Ναι βρε, καλό είναι (αφού είναι και μελαγχολικούλι...) ... μόνο το Γκιουλιστάν μου "χτύπησε" κάπως.... βάρβαρα... και κάπως συνειρμικά (τα ταξίδια του Γκιούλιβερ - η χώρα του Γκιουλιστάν) ::huh.::
καλησπερούλες... | | Palioxaraktiras
17-04-2007 @ 08:21 | Βιαστηκε νομιζω
Μπορουσαν να το κανουν καμποσες φορες ακομη μεχρι να τη βαρεθει
χαχαχααχαχαχα
Ασσε απαιχτε | | επισκέπτης
17-04-2007 @ 09:02 | .... κάτι μου λέει (δεν το 'χω διαβάσει ακόμα) πως δεν θα είναι
κατάληλο για να το διηγηθώ στα παιδιά... γιατί δε γράφεις
κανένα τέτοιο; ::laugh.:: | | επισκέπτης
17-04-2007 @ 09:05 | το διάβασα..... ωραίο είναι... ::smile.:: | | justawoman
17-04-2007 @ 16:32 | Ποιας Δυσδαιμόνας δάκρυα φτιάχνουν τέτοια διαμάντια? | | Αστρογιογγι
18-04-2007 @ 10:57 | με Αννα Τι;
Ασε Ασσε απιστευτο ειναι...να το κανω μεταφραση
να το τραγουδισουν οι Μοτορχεντ;
Μια τίγρη και ένα άτι , άτι λευκό
Χαλκός σ’ οπλές σε νύχια , στο φυλακτό...
Επικο ροκ! | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
