| |
Βρέθηκες ένοχη.
Ίδια η γλώσσα της φωτιάς.
Ανάμεσα στα ρεύματα της σκηνής,σκεπασμένη με όστρακο,
ξεπερνάς τις ματιές των βουνίσιων.
Οι σκέψεις τους σ’ ακολουθούν,
σαν πεινασμένες ύαινες, που τις σταματάει η γνωριμία.
Κι όταν η μουσική πάψει,
το κατάλυμα της σιγουριάς και της πίστης γνωστό,
μα μελαγχολικό.
Εκεί όπου το σκοτάδι σμίγει με το κρύο,
γεννιέται το όνειρο.
Κι εσύ βασίλισσα συνοδευμένη,
χορεύεις με τους δουλικούς.
Προστατεύοντας το όνομά σου σε μια νεώτερη αλήθεια,
ζητάς γνήσια ελευθερία.
Όραμα και υπόσταση γίνονται ένα.
Σαν δυό ψυχέςπου ενώθηκαν και πάγωσαν,
στα σκαλιά ενός καταρράκτη.
Αβάσταχτη η αναμονή, αναίτια η ύπαρξη.
Ξέχωρα η κάθε μια, θ’ αντικρύσει τη ζωή ή το θάνατο,
ελπίζοντας στη λησμονιά του χρόνου.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
