| |
| | Μια αφιέρωση (για σένα αγάπη μου...) |  | | | Μπορεί να είναι πρόχειρο, αλλά το μόνο σίγουρο είναι ότι είναι αληθινό... | | |
Συγνώμη που πίστεψα ότι μπορούσες να με αγαπήσεις αληθινά...
Συγνώμη που σε αγάπησα...
Συγνώμη που σε ερωτεύτηκα...
Συγνώμη που πληγώθηκα τώρα που ξέρω ότι θα μου πεις να χωρίσουμε...
Το ξέρω, το πίστευα και το πίστευες ότι θα μπορούσε να γίνει κάτι μεταξύ μας...
Συγνώμη...
Θυμάσαι τα σ'αγαπώ που μου λεγες? Το ξέρω, το ξέρεις ότι μέσα σου δεν τα εννοούσες... Και εσύ το ήξερες αυτό πρίν από εμένα και το ξέρεις καλύτερα...
Ίσως να μην ήταν ψεύτικα...
Ίσως να μ' αγαπούσες...
Ίσως να μ' αγάπησες...
Έστω και για λίγο...
Θυμάσαι που σου είχα πει ότι δεν θα σε πληγώσω ποτέ? Δεν το έκανα και ούτε θα το έκανα ποτέ... Δυστυχώς το έκανες εσύ... Δε νιώθω χάλια που με πλημμυρίζει κρύος ιδρώτας βλέποντας όλοα τα λόγια που μου είπες να μένουν λόγια...
Απλά δεν μπορώ να καταλάβω...
Ίσως να φταίει ότι είμαι άμαθος στις σχέσεις...
Ίσως να φταίει που παραδόθηκα στα λόγια, στην ομορφιά σου...
Τέλος πάντων, συγνώμη και γι'αυτό...
Συγνώμη που πληγώθηκα...
Συγνώμη που ακόμα σ'αγαπάω...
Δε μου το είπες ακόμη καθαρά, αλλά το νιώθω...
Στον αέρα, στα λόγια σου, στον τρόπο σου...
Όλα αυτά που μου λεγαν σ'αγαπώ, τώρα προσπαθούν να μου πούνε να χωρίσουμε, χωρίς να έχουν βρεί το θάρρος(?), τον τρόπο(?) ακόμη...
Προσπάθησε, έστω λίγο, να με καταλάβεις...
Προσπάθησε να καταλάβεις πώς γίνεται τη μια μέρα να μου λες σ'αγαπώ (ακόμη κι αυτό το όχι τόσο ειλικρινές και πρόχειρο) και την άλλη να μη νιώθω ούτε ένα χάδι σου, ούτε ένα φιλί σου, ούτε μια αγκαλιά σου, ούτε ένα ακόμη ''σ'αγαπώ''...
Ακόμη θέλω να ζητήσω συγνώμη από τον εαυτό μου που τον άφησα να σε αγαπήσει πραγματικά, να σε ερωτευτεί...
Ο καιρός που είμασταν μαζί μπορεί να νομίζεις ότι ήταν λίγος για να σε αγαπήσω... Μπορεί και να'ταν...
Αυτό όμως δε σημαίνει όμως κι ότι δεν ήταν αρκετός...
Στεναχωριέμαι που δε μου το'πες από την αρχή... Ότι με θες για να τον ξεπεράσεις... Όμως απ'ότι έχω μέχρι τώρα καταλάβει -αυτό φαίνεται-, δεν τον ξεπέρασες ποτέ πργαματικά... Τον αγαπάς ακόμη...
Ίσως περισσότερο από μένα...
Ίσως μόνο αυτόν...
Ίσως αυτόν να είχες στο μυαλό σου όταν με φιλούσες...
Ίσως να τον είχες στο μυαλό σοτ και όταν περνάγαμε ώρες ολόκληρες μαζί...
Όχι, δεν το πολυπιστεύω... Δεν σε έχω για άτομο που θα έκανε τέτοιο πράγμα...
Ό,τι και να μου πες, ότι μ'αγαπάς, ότι δεν θα με βαρεθείς ποτέ, ότι, ότι.. Μεγάλες κουβέντες....Εγώ πάντως θέλω να ξέρεις ότι σε αγάπησα ειλικρινά και ακόμη σ'αγαπάω, τώρα που νιώθω ότι το τέλος μας είναι πολύ κοντά... Η αυλαία είναι έτοιμη να πέσει και εσύ κρατάς το σχοινί... Της σχέσης μας... Της καρδιάς μου... Της ζωής μου...
Σε ευχαριστώ που με πλήγωσες... Έστω κι αν δεν το ήθελες... Μόλις έμαθα πώς νιώθει αυτός που ξαφνικά, από τον 7ο ουρανό, ανοίγει τα μάτια του και ξαφνικά βρίσκεται όσο πιο χαμηλά γίνεται... Στον πάτο... Εκεί κατάντησα... Δεν ξέρω για πόσο ακόμη... Αν πάντως αύριο δεν ακούσω αυτό που θέλω για αρκετώ καιρο, αλλά και πάλι σήμερα κατάλαβα πόσο λίγο μ'αγάπησες πραγματικά...
Πάω να πνιχτώ ξανά στους ήχους των Διάφανων Κρίνων... Που δεν σου άρεσαν...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 10
Στα αγαπημένα: 3
| | | | | | | |
| | | |
|
Θάλεια
17-04-2007 @ 11:33 | Γιατί το λες πρόχειρο??? υπάρχει πιο όμορφο πράγμα από σκόρπιες σκέψεις κ συναισθήματα ??? πολύ καλό Δημήτρη, πολύ καλό!!!!!!!!!!! | | Ayane_14
17-04-2007 @ 11:38 | απιστευτο.... ::oh.:: (........................) | | annaΤi
17-04-2007 @ 11:41 | Ό,τι ψυχοραγεί, το δεχόμαστε Δημήτρη... όπως να 'ναι...
εμένα πάντως, μ' έκοψες...
Παλιοκατάσταση...
| | Ηλιαχτίδα
17-04-2007 @ 11:55 | Μακαρι να ειχαν ολοι αυτο το θαρρος να μιλησουν για την αγαπη τους..
Ομως πρεπει κανεις να αγαπα αληθινα για να το κανει....
Και μενουμε πισω να υποφερουμε....
Δεν ξεπερνιονται καποια πράγματα..
Η μεγαλη αγαπη και η αληθινη ειναι οτι σημαντικοτερο...
Ομως μερικοι βαζουν πανω απο αυτην τον εγωισμο τους και τα θελω τους... | | ΤΑΞΙΔΙΩΤΗΣ
17-04-2007 @ 11:57 | λόγια αληθινά, λόγια απ΄την καρδιά σου... όλοι έχουμε την ανάγκη να τα βγάλουμε από μέσα μας αυτά που μας βασανίζουν.. πίστεψέ με σε νοιώθουμε πάρα πολύ.. ::wink.:: | | ORLANDINA
17-04-2007 @ 13:06 | εισαι υπεροχος νομιζω... μην στεναχωριεσαι... θα περασει. Αφου ειναι ο πρωτος ερωτας λιγο πιο αργα απο τους επομενους αλλα καποια στιγμη θα περασει! Αν δε της αρεσαν της κυριας τα ''διαφανα κρινα'' αυτη χανει! εμενα μου αρεσουν πολυ!! ::up.:: | | wear a smile
18-04-2007 @ 10:13 | παρα πολυ ομορφο!!!το διαβασα και ανατριχιασα.... | | Φαληρέας
18-04-2007 @ 13:54 | "Ακόμη θέλω να ζητήσω συγνώμη από τον εαυτό μου που τον άφησα να σε αγαπήσει πραγματικά, να σε ερωτευτεί..."
::cry.:: ::love.:: ::cry.::
Μεγάλε πραγματικά θέλω να κλάψω, έτοιμος είμαι...
Δεν άξιζε, αλλα εσύ την αγάπησες πραγματικά...
Μην ζητάς συγνώμη απο τον εαυτό σου...δεν λέω και εγώ το ίδιο έκανα...αλλα είδα ο,τι δεν αξίζει...
Μην ψάξεις για κάτι νέο, προσπάθησε να την ξεχάσεις μόνος σου... | | iokasth
18-04-2007 @ 16:57 | Moy άρεσες πολύ,!! Σε νιώθω.. και πρόσεξε τα σχόλια των παιδιών...
είναι ότι πρέπει η συμβουλές τους....Του Φαληρέα την τελευταία του
πρόταση....
Καλό σου βράδυ, νάσαι καλά.
ΝεφΕλλη | | salmeria
11-09-2008 @ 08:15 | μαλλον ολοι τρομπαρετε...
δεν λεω μαρεσε...μαρεσε πολυ...
αλλα πριν σε συνχαρω να ρωτησω αν
αυτα τα λογια τα ειπες-εστω τα διαβασες στη κοπελα αυτη απο κοντα...αποτι καταλαβα μιλαμε για πραγματικη κατασταση...
αν απλα τα εγραψες
αν απλα της τα εδειξες
αν δεν της τα ειπες
τοτε τι να πω?
τα Λογια μειναν απλα λογια(...)
αλλιως οντως μπραβο | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
