| |
| | Η εξομολόγηση ενός τέως χηρου |  | | |
Αρχίζοντας με μια καλημέρα,
θα ήθελα να σας εξομολογηθώ κάποια πράγματα απο την προσωπική μου ζωή,γιατί ίσως με τον τρόπο που γράφω να σας έχω δημιουργήσει λάθος εντυπώσεις.
Δεν είμαι λοιπόν ο "ατρωτος","ο γενναίος"ο ες αεί χαχανίζων και φυσικά "ο παντογνώστης".
Ειμαι απλά ένας άνθρωπος με υπερκινητικότητα παρά το βάρος μου,εξωστρέφεια και παρορμητικότητα που πολλές φορές κατατρόμαξε τις σχέσεις μου και μου δώσανε πόδι.Βλέπετε κάποιες κυρίες απο αυτές που έκανα σχεση,ΜΕ ΦΟΒΗΘΗΚΑΝ,ότι με το υπέρμετρο ενδιαφέρον μου για εκείνες ίσως τις οδηγούσαν στην υποταγή.Σας φέρνω ένα απλό παράδειγμα μιας σχέσης μου με την οποία επισκεφθήκαμε μια αποκρυμνη τοποθεσία μαζί με μια ομάδα πεζοπόρων-αναρριχητών.Επρότεινα λοιπόν αντί να κατηφορήσουμε να ανηφορήσουμε.
Δεν εισακούστηκα και όσοι δεν συμμερίσθηκαν τους φόβους μου,άρχισαν να κατρακυλάνε.Η δική μου έσπασε τον αστραγαλό της.Προθυμοποιήθηκα λοιπόν να την βοηθήσω έστω και κουτσαίνοντας και έλαβα την απάντηση "δεν είμαι ανάπηρη,μπορώ και μόνη μου,πάρε τα χέρια σου απο πάνω μου".
Τελικά την πήρα σηκωτή ενώ τσίριζε και τράβηξα ντουγρού για το ΚΑΤ.Με αποκάλεσε λοιπόν "βάναυσο" που επιθυμούσα με την ευγενειά μου να την καθυποτάξω.Τελικά χωρίσαμε.Μετά απο κάποιο καιρό με πήρε να μου πεί πως ακόμα με αγαπάει...
Της εξήγησα με ψυχραιμία ότι είχα κάνει μιά άλλη σχέση και ότι έπρεπε ν ακολουθήσει και εκείνη τον δικό της δρόμο.
Ακούστε λοιπόν απάντηση "μα μου έλεγες,πως δεν μπορείς να ζήσεις χωρίς εμένα".Μα φυσικά και της έλεγα τότε που είχαμε σχέση γιατί έτσι ένοιωθα.Ητανε δυνατόν να εξακολουθώ να αγαπάω μια γυναίκα που με απόδιωξε?Εκείνη όμως εν μέσω τηλεφωνικών κλαυθμών επέμενε πως εκείνη δεν έπαψε να με αγαπάει.Τελικά ειναι να μη τα παίρνει κανείς στο κρανίο με κάτι τέτοιες καταστάσεις?
Ειναι γεγονός ότι υπέφερα για τρείς μηνες απο τότε που χωρίσαμε και ένεκα αυτού του χωρισμού είχα γράψει το "ξεφτισμένο όνειρο".Εκανε λοιπόν τα πάντα να συναντηθούμε ξανά και μάλιστα ήλθε και δύο φορές εκεί που δίδασκα με την πρόφαση να μου επιστρέψει κάποια δώρα που της έκανα.Φυσικά δεν καταδέχθηκα να πάρω τίποτα πίσω,αλλά ούτε να ξαναδώσω και την καρδιά μου.
Τούτο τό έγραψα διαβάζοντας κάποια ποιήματα συνστιχουργών που περιμένουνε να γυρίσει ο νυμφίος εντω μέσω της νυκτός.
Ποτέ δεν γυρίζω το κεφάλι πίσω,κάντε και εσείς τό ίδιο λοιπόν για να έχετε την ψυχή σας στην θέση της.Το ραγισμένο ποτήρι ακόμα κι αν συγκοληθεί,κόβει και ματώνει τα χείλη.
Κανείς δεν ερωτεύεται απο λύπηση να το θυμόσαστε εσεις οι κλαψούριδες και κλαψούρισες .
Αλλάξτε νότα στη ζωή σας με ελπίδα και αισιοδοξία ότι κάποιος ίσως σας αναζητά..
Τώρα σας αφήνω γιατί πρέπει να πάω στο μάρκετ και έχω μιά λίστα για ψώνια μεγαλύτερη απ του Σίντλερ
Φιλάκια και απο τη Φωτεινούλα μου σε όλους σας
Μαράκος
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | ο φοβισμενος αστυνομικός,ειναι το ιδιο επικινδυνος με τον αδίστακτο τρομοκράτη | | | |
|
MARGARITA
18-04-2007 @ 05:22 | Κατάθεση ψυχής...φιλιά και στους δυο σας ::smile.:: | | agrampeli
18-04-2007 @ 06:49 | ωραία εξομολογηση ::yes.:: | | Antigoni
18-04-2007 @ 07:28 | Σωστος.. αντε καρδια μου και ασπορο πατο καιρο να παμε παρακατω... ::whist.:: | | elesofPoros
18-04-2007 @ 07:53 |
ενταξει, αλλα πολλες φορες η αγαπη οταν γινεται φορτικη, παυει να΄ ναι
αγαπη.
το κρασι δεν αλλαζει γευση αναλογα με το ειδος του ποτηριού που πινεται
(για μένα τουλάχιστον) ...
τα μονα ποτηρια που δε ραγιζουνε ειναι τα πλαστικα.
απελθέτω ...
| |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
