stixoi.info: Το Χαμόγελο

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Το Χαμόγελο

Τις νύχτες παγίδεψα σε ποτήρια με χρωματιστά υγρά
Για να σκουριάσω την μοναξιά και τα βλέμματα
Που γδύνουν φοβισμένες ψυχές σαν των εντόμων,
όταν καψαλίζουν τα φτερά τους σε φλογίτσες ελπίδας

Καρδιές επιπλέουσες σε θέλω και δεν θέλω
Μικρά ξερά νησάκια παραισθήσεων
Σαν τις νύχτες που περνώ μόνος μου στις μπούκλες των ονείρων σου
Σαν όταν νηστεύω την σιωπή σου χρόνια ολόκληρα
Και στις κραυγές σου απαντώ με την ηχώ μου
Και μεγαλώνω αλλάζοντας μορφές σαν το δέρμα του το φίδι
Κόκκινος σαν ώριμος ήλιος
Σαν ανοιξιάτικο απόγευμα
Τότε που τα γιασεμιά μυρίζουν άπειρο
Και η επιφάνεια της θάλασσας επικλινής προς τον ήλιο
Και οι γλάροι απλωμένη μπουγάδα στον ορίζοντα
Όλα τ’ άλλα ακίνητα
Σαν στρατιώτες σε «παρουσιάστε»
Τότε
Ξεγελιέται ένα χαμόγελο και δραπετεύει


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 3 Στα αγαπημένα: 1


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Αναμνήσεις & Βιώματα Ομάδα Ελεύθερος στίχος - Ποίηση

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

Γράφω, σημαίνει κάνω μακροβούτια, με ανοιχτά τα μάτια στης ψυχής μου τα θολά νερά

absurd 19-04-2007 @ 15:06	Μου αρέσει ο τρόπος που η δεύτερη στροφή του ποιήματός σου ρέει αδυσώπητα προς την τελική διαφυγή εκείνου του δύσκολου χαμόγελου. ::smile.::
iokasth 19-04-2007 @ 17:09	Και εμένα...πολύ!! Ν.
AleXandros K. 19-04-2007 @ 18:04	Ωραίο το χαμόγελο σου Spinoza Καλό ξημέρωμα

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο