| |
(Τόσο!
Όσο σ' αγαπάω σήμερα,
θα σ' αγαπάω κι αύριο, μεθαύριο, και την άλλη μέρα,
και την άλλη, και την άλλη, και την άλλη
Και πιο πολύ
Πιο πολύ απ' όσο μπορούμε ν' αντέξουμε:
εγώ, εσύ, εμείς, ο κόσμος, η γη
Πιο πολύ
Για μένα. Για σένα
Πιο πολύ
Από σένα. Από μένα
Θα σ' αγαπάω πιο πολύ από μένα
Πιο πολύ απ' τον εαυτό μου)
ʼννα
Του σπασμένου καταρτιού, του ναυαγίου, του μαύρου
Των κλειστών σπιτιών, των σκιών, των ψιθύρων
Του φευγιού
Των χαμένων πρωινών και των δακρύων
ʼννα
Της ανατολής, της δροσοσταλίδας
Των κρίνων και των χρυσανθέμων
ʼννα
Των στίχων και των τραγουδιών
Της φωνής, της ανάσας
ʼννα
Του πυρετού, της λάβας, της φωτιάς
Της ομορφιάς, της Αγάπης, του Έρωτα
ʼννα της ζωής
ʼννα της ζωής μου
ʼννα της ζωής μου, μου, μου, μου, μου, μου, μου, μου, μου ,μου
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
