| |
εγω να προσπαθω να την ξεχασω
κι εσυ εκει μαζι της να μιλας
εγω εχασα οτι ητανε να χασω
κι εκεινη πια δεν νοιαζεται για μας
καρδια μου ...
τοσους μηνες επιμενεις πως αντεχεις
δεν κουραστηκες ξωπισω της να τρεχεις
και το κοκκινο σου το`χεις κανει μαυρο
σου το λεω δεν υπαρχει πια κουραγιο
αχ καρδια μου μες στο κρυο που πηγαινεις
μηπως ερθει καποια μερα περιμενεις
ειναι ματαιο για κεινη να χτυπας
βρες μιαν αλλη που της μοιαζει ν`αγαπας
σου ειπα γινε μια καρδια απο πετρα
να μοιαζεις στη δικη της την καρδια
ποσες πληγες σου ανοιξε για μετρα
στον ερωτα της λαθος η ζαρια
καρδια μου ...
τοσους μηνες επιμενεις πως αντεχεις
δεν κουραστηκες ξωπισω της να τρεχεις
και το κοκκινο σου το`χεις κανει μαυρο
σου το λεω δεν υπαρχει πια κουραγιο
αχ καρδια μου μες στο κρυο που πηγαινεις
μηπως ερθει καποια μερα περιμενεις
ειναι ματαιο για κεινη να χτυπας
βρες μιαν αλλη που της μοιαζει ν`αγαπας
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
