| |
Ήταν ένα όμορφο απόγευμα Φλεβάρη
όταν σε συνάντησα για πρώτη φορά.
Έμοιαζες με ξανθό άγγελο,
τα καταπράσινα μεγάλα μάτια σου καθρέφτιζαν την αυλή του παραδείσου
και το κορμί σου γνήσιο αντίγραφο αρχαίου αγάλματος,
η ευγένεια σου σπάνια
και το χαμόγελο σου από τότε η αναπνοή μου.
Από τότε κάθε μέρα περίμενα να σε δω.
Όταν σε αντίκριζα όλα φάνταζαν τόσο όμορφα,
γαλήνια, θεϊκά πλασμένα.
Ο ήλιος ήταν πιο λαμπερός από ποτέ,
τα λουλούδια πιο φωτεινά και οι άνθρωποι λατρεμένοι.
Όταν πάλι δε σε έβλεπα το χαμόγελο χανόταν από το πρόσωπο μου,
η διάθεση μου μαράζωνε
και τα πάντα τόσο μελαγχολικά και μουντά.
Όταν ερχόσουν τα λόγια σου στίχοι από ποιητικές συλλογές
και η φωνή σου η μελωδία που τους έντυνε με τα πιο ακριβά και όμορφα υφάσματα. Την ημέρα που με άγγιξες για πρώτη φορά η καρδιά μου χτυπούσε σε τρελούς ρυθμούς
και η ευτυχία πλημμύριζε την ψυχή μου.
Ένα απόγευμα που οι ανάσες μας ενώθηκαν έχασα τη γη από τα πόδια μου,
γιατί πετούσα ψηλά στους 7 ουρανούς.
Δεν ήθελα να τελειώσει αυτή η στιγμή και όμως τέλειωσε.
Εσύ έφυγες και εγώ έμεινα πίσω να πνίγομαι στους λυγμούς μου.
Γιατί το έκανες αυτό;
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
