Η ελπίδα μπήκε πάλι απο το παράθυρο χωρίς να μου χτυπήσει την πόρτα ,βγήκα έξω να τη βρω , κοιμήθηκα στο πλατύσκαλο κι εκείνη μέσα στο σπίτι μου , πάλι δε συναντηθήκαμε , αύριο πάλι..είπε η μοναξιά μου.....Πατησίων ώρα μηδέν ...
Χίλια γίναν τα κομμάτια
από τις ζωές
που άφησα στα σκαλοπάτια
με τις ενοχές
ράγισε και ο καθρέφτης
που είχα συντροφιά
και ο χρόνος μου ο ψεύτης
πάλι δεν περνά
[I]Κάψε με νύχτα τελείωσε με
στη μέση του δρόμου παράτησε με
είμαι ζωή μέσα στα όνειρά σου
είμαι στιγμή τόσο μακριά σου
νιώσε με νύχτα , συννέφιασε με
κι από τη μνήμη διέγραψε με
δε θέλω ν' αλλάξω αυτές τις λέξεις
θέλω να γράψω κι εσύ να με κλέψεις[/I]
Χίλιες γίναν οι εικόνες
που ακολουθώ
μέσα στου μυαλού τις ρόδες
να κατρακυλώ
άνθισε και η καρδιά μου
απ' τις εμμονές
και ο φόβος στη ματιά μου
απ' τις προσμονές
