| |
| | Ένα Φωτεινό Σκοτάδι |  | | | Αφιερωμένο σε κείνους και κείνες που έχουν μείνει πίσω, όταν η αυλαία έχει πια πέσει.. | | |
Τα φώτα έσβησαν,
Η αυλαία έπεσε,
Η σκηνή σκοτεινή,
Η πρωταγωνίστρια έχει φύγει από καιρό,
Το κοινό αφού κατενθουσιασμένο χειροκρότησε,
Έτρεξε να πάει να δει άλλο έργο με παρόμοιο τέλος,
Τα Happy, banal θεωρούνται, έτσι κι αλλιώς.
Εκείνος ακόμα εκεί, για αιώνες θαρρεί.
Αυτό το τέλος δεν το είχε δει γραμμένο πουθενά,
Αν και όλα τα σενάρια καλά είχε διαβάσει,
Η τελική ανατροπή τον ξάφνιασε λιγάκι,
Αν και θα πρεπε να το περιμένει, πρώιμα ήταν τα σημάδια της αποχώρησης.
Αλλά να η πίστη του στο όνειρο τον τύφλωσε,
Βλέπεις σε τέτοιο έργο δεν είχε ξαναπαίξει..
Ετοιμάζεται λοιπόν κι αυτός ν' αποχωρήσει μουδιασμένος μα και όρθιος.
Στο τίποτα έχει βρεθεί ξανά,
Στο κενό, αλλά να, νιώθει μια διαφορά στη υφή του.
Δεν είναι το ίδιο, κάτι έχει αλλάξει..
Εικόνες έχει, από κείνες που στην καρδιά μένουνε χαραγμένες,
Μυρωδιές, που τον ταξιδεύουν σ΄ άλλα μέρη,
Κομμάτια από όνειρα, που για λίγο έστω, έζησε,
Στιγμές φυλαγμένες απ’ του χρόνου τα νύχια, που τον γαληνεύουν,
Αισθήσεις που ζωντάνεψαν.
Είναι ένα άλλο κενό,
Που κανείς δεν προέβλεψε ότι θα έχει, ούτε ο ίδιος.
Γεμάτο, ζωντανό και φωτεινό, παρόλο το σκοτάδι,
Φωτισμένο απ’ τις θυμίσεις που την ψυχή γεμίζουν.
Και με μια αύρα να του γλυκοψιθυρίζει ενώ του χαϊδεύει τα μαλλιά,
Τίποτα δεν χαραμίστηκε, δε χάθηκε, αφού μαζί σου τα φυλάς,
Χαλάλι και η μοναξιά, κι ο πόνος, η απώλεια,
Αφού όλα όσα έζησες είναι δω για να σε συντροφεύουν,
Να σου δείχνουνε το δρόμο,
Να σε οδηγούν, να σε πάνε εκεί που θες,
Αφού πια ξέρεις πως υπάρχουν,
Και πως ξανά μπορούνε να βρεθούν.
Το θέμα είναι τι διάλεξες να πάρεις φεύγοντας..
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 11
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
| | Ότι μπορεί κανείς να ονειρευτεί δεν είναι ποτέ χαμένο | | | |
|
MARGARITA
26-04-2007 @ 17:56 | Νοσταλγικό το αφήγημα σου...έτσι είναι αφού όλα όσα έζησες είναι δω για να σε συντροφεύουν Συννεφόκαμα.....
Πολύ καλό...καλό σου ξημέρωμα...Α! στο ίδιο έργο θεατές και πρωταγωνιστές ::wink.:: ::smile.:: | | SΤAVRIANNA
26-04-2007 @ 17:57 | Χαλάλι και η μοναξιά, κι ο πόνος, η απώλεια...
::yes.:: | | Νεφελοβάτης
26-04-2007 @ 20:07 | Σ ευχαριστώ Μαργαρίτα μου. Ναι όλα εδώ είναι. Όσο για τους θεατές, σ αυτά τα έργα, συνήθως διαφέρουν απ’ τους πρωταγωνιστές.. Αν κατάλαβα καλά, γιατί είμαι κάπως, αυτό το ξενύχτι στη δουλεία δεν είναι και το καλύτερό μου.. ::wink.:: ::smile.::
Ναι χαλάλι Σταυριάννα. ::yes.::
Καλό μας ξημέρωμα. | | Ηλιαχτίδα
26-04-2007 @ 23:05 | http://www.lucinda.net/redstuff/graphics/ghost_light.jpg
::yes.:: | | iokasth
27-04-2007 @ 02:10 | Το θέμα ειναι τι διάλεξες να πάρεις φεύγοντας..
Μελαγχολικό, νοστλγικό, μα και ωραίο....
Καλή μέρα
ΝεφΕλλη. | | skoutera
27-04-2007 @ 02:30 | Τόσο αληθινό και δυνατό που αγγίζει την ουσία. ::smile.:: | | ΠΡΩΤΑΡΗΣ
27-04-2007 @ 04:38 | Υπέροχο το μελαγχολικό σου με γερές, όμως, δόσεις αισιοδοξίας...
Παραλήπτης της αφιέρωσης..
Καλημέρα.. ::smile.:: | | agrampeli
27-04-2007 @ 08:38 | Φωτισμένο απ’ τις θυμίσεις που την ψυχή γεμίζουν.
Και με μια αύρα να του γλυκοψιθυρίζει ενώ του χαϊδεύει τα μαλλιά,
Τίποτα δεν χαραμίστηκε, δε χάθηκε, αφού μαζί σου τα φυλάς,
Χαλάλι και η μοναξιά, κι ο πόνος, η απώλεια,
Αφού όλα όσα έζησες είναι δω για να σε συντροφεύουν,
αληθινό και δυνατό ::yes.:: ::theos.:: | | mantinada
27-04-2007 @ 16:31 | Το θέμα είναι τι διάλεξες να πάρεις φεύγοντας...
Εσύ τι διάλεξες; | | Νεφελοβάτης
28-04-2007 @ 04:24 | Μαρία, πολύ εύστοχη η φωτογραφία σου. Έτσι..
Αυτό είναι το θέμα Νεφέλλη, τελικά αυτό.. Σ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια..
Σ ευχαριστώ Skoutera, να είσαι καλά.
Σ ευχαριστώ Στέλιο, και εύχομαι να μπορέσεις να κρατήσεις την ομορφιά, όταν θα αποφασίσεις να φύγεις. Γιατί κάποια στιγμή γίνεται και αυτό, μια και το να μένει κανείς μόνος στην ερημιά, όταν όλα τα φώτα έχουν σβήσει, δεν ωφέλει τίποτα. Και δεν έχει και νόημα ούτε για τον εαυτό μας, ούτε και για κείνον που έφυγε. Όταν αυτός που ήταν δίπλα μας, ακολουθήσει άλλο δρόμο, για οποιοδήποτε λόγο δεν μένω σ’ αυτό, ε όσο και να μη θέλουμε, καλό είναι να γίνει. Αφού κάνουμε από το χέρι μας ότι περνάει για να τον ξαναφέρουμε δίπλα μας αν το θέλουμε, μα δεν μπορούμε, τότε μένει μόνο η αποχώρηση. Και η επιλογή, του τι κρατάμε..
Σε ευχαριστώ Ναταλία, να είσαι πάντα καλά. ::smile.::
Μαρία η επιλογή μου σε μια τέτοια περίπτωση, σε κάτι που τελειώνει και έχω μείνει μόνος στη σκηνή, σε κάτι που μ έχει αγγίξει ουσιαστικά, μα και σε κάτι απλό και όμορφο, είναι η εξής.
Διαλέγω να κρατήσω τις όμορφες στιγμές για να με συντροφεύουν,
Να μου δείχνουνε το δρόμο,
Να με οδηγούν, να σε πάνε εκεί που θέλω,
Αφού πια ξέρω πως υπάρχουν,
Και πως ξανά μπορούνε να βρεθούν.
Και ελπίζω, πως μπορούνε να βρεθούν, αφού η ζωή συνεχίζεται αρκεί να το θελήσει κανείς, και να ονειρεύεται αυτό που θέλει. ::blush.::
Καλή μας μέρα. ::smile.:: | | Νεφελοβάτης
28-04-2007 @ 18:28 | Μακάρι Ειρήνη, μακάρι..
Καλό σου βράδυ. ::smile.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
