stixoi.info: Ρήση

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	132742 Τραγούδια, 271237 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Ρήση

Δεν υπάρχει μεγαλείο εκεί που δεν υπάρχει απλότητα, καλοσύνη και αλήθεια. Λ.Τολστοϊ

[I]Παραπαίω στην ιδιάζουσα φιλοσοφία των καιρών
στις δογματικές ανακαλύψεις των χρησμών
στις αλληγορικές αφηγήσεις των στιγμών μου
και ταξιδεύω πάντα σαν ανεμολόγιο
στις σημαντικές λεπτομέρειες ενός παράλληλου κόσμου
που ονόμασα ψυχή..[/I]

Σιγά - σιγά ο καιρός της Avalon φτάνει προς το τέλος του

[I]ήρθε το πλήρωμα του χρόνου
και το ποτάμι δεν έχει μάθει να γυρίζει πίσω..[/I]

Νιώθω την ίδια ανασφάλεια
όπως τότε που ζωγραφίζαμε τους καιρούς με οράματα
και πολύχρωμα πανό , πάνω στις δικές μας ψυχώσεις..

[I]Νιώθω ότι λιώνει ο πάγος
κα η θερμή ξηρασία του μυαλού μου
ξεδιαλύνει τη νεφέλη μου..[/I]

[I]Δεν πρόλαβα τον πόλεμο
αλλά τον "διάβασα" μέσα στα σωθικά μου
ο χώρος μου βλέπω να μικραίνει
κι εγώ δεν έχω τη δύναμη να συνεχίσω να μιλώ για αυταπάτες
τα φτερά μου μεγάλωσαν
αλλά αυτή η αιώνια αγρύπνια με κούρασε
γιατί σε βλέπω συνέχεια μπροστά μου
ζωντανό όπως τότε....[/I]

Σαν τιμωρία της Αθανασίας μου...

Η ανοιχτή γραμμή με τις υποκλοπές των φωνών σου
εξασθενεί .

[I]Το κλειστό κύκλωμα της ζωής
έγινε τελικά περίπλοκο για εμένα, την περίεργη χώρα της συμβατικής αμαρτίας[/I]

Έγινε εύκολο παιχνίδι
στα μικρά σχέδια των μεγάλων εξουσιαστών
της φωτιάς και του ολέθρου

[I]Στιγμές μου αγρίμια
γιατί ημερώσατε;
σας ταϊζω συσκευασμένες ονειρώξεις
και γεμίσατε συντηρητικά και υποκατάστατα
για να διατηρείστε στον λόγο του απόλυτου[/I]...

William πρέπει να χωρίσουμε θαρρώ
σ' ευχαριστώ που χρόνια τώρα κατοικώ στο σώμα σου και σε ταλαιπωρώ...
σ' ευχαριστώ που ανέχεσαι τις λεκτικές μου μεταλλάξεις
αλλά να είναι που νιώθω γερασμένη
και πρέπει να επιστρέψω ξανά στην ιαχή μου...

Ξημερώνει......

[I[B]]Τα όνειρα μου γεννήθηκαν απο αιμομικτική συνουσία
με τους εφιάλτες σας ταξιδιώτες μου
πολλά απο αυτά πέθαναν στη γέννα της ζωής και σώθηκαν
κάποια άλλα επέζησαν με τα κουσούρια που κουβαλούσαν οι γονείς τους
μεγάλωσαν και έγιναν δυσβάσταχτη πραγματικότητα [/I][/B]

Έγιναν βροχή και άνθισαν τους σπόρους των προσδοκιών σας
των δικών μου γνωμικών...

Κατέκτησαν τον αυτιστικό κόσμο της ασφάλειας
και σιγά - σιγά απασφάλισαν...

Οιι αναθυμιάσεις τους έφτασαν εδώ πάνω...

"[I]Willliam ψυχή μου είναι ώρα για μετακόμιση
απο τον αμβλωμένο σου χρόνο

Είναι η στιγμή να σου μεταγγίσω τη γνώση μου....¨"[/I]


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 5 Στα αγαπημένα: 1


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Φαντασίας,Φιλοσοφικά Ομάδα Ελεύθερος στίχος - Ποίηση

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

Ένα τυπογραφικό λάθος είμαι , που γεννήθηκε μέσα σε ανάποδες λέξεις

joyous 27-04-2007 @ 06:45	ρήση?εδώ μιλάμε για μεγαλειώδες δημιούργημα... ποτισμένο με αλήθειες της ψυχής!!! ::yes.::
Αστεροτρόπιο (Jeny) 27-04-2007 @ 08:20	Πόσο αργά σε ανακάλυψα Avalon...
foteinos 27-04-2007 @ 10:10	Το κλειστό κύκλωμα της ζωής έγινε τελικά περίπλοκο για εμένα, την περίεργη χώρα της συμβατικής αμαρτίας[/I] Έγινε εύκολο παιχνίδι στα μικρά σχέδια των μεγάλων εξουσιαστών της φωτιάς και του ολέθρου...ω ναι! Γειά σου Αvalon ::yes.::
MARGARITA 27-04-2007 @ 12:59	Από πόσο παλιά σε κυοφορούσα Avalon.....
Νεφελοβάτης 29-04-2007 @ 08:38	Νιώθω όταν σε διαβάζω. Δεν ξέρω τι, δεν το αναλύω.. Απλά αφήνωμαι, νιώθω, και ξημερώνει…

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο