| |
Φεύγω συχνά απ’ το σώμα μου με λέξεις
αγγίζοντας την ιδέα της ανυπαρξίας
κι έπειτα μπορώ, προφασιζόμενος πως δεν υπάρχω,
να κρίνω από κάποια απόσταση ασφαλείας
τα πεπραγμένα μου, να παρακολουθώ και να χλευάζω
σφάλματα άλλων κομπάζοντας:
«εγώ ,αν υπήρχα, ποτέ- ποτέ δεν υπέκυπτα στη σάρκα»
φεύγω συχνά απ’ το παρόν κι απ’ το ορατό ,
δειλά ακουμπώντας τα όρια του αόριστου
νιώθοντας να πετώ ή να βυθίζομαι στα ύψη
αγγίζοντας τον ουρανό και τους πλανήτες
κι εξουσιάζοντας τη φωτεινότητας των άστρων.
έτσι μονάχα μπορώ κι αμύνομαι
μπροστά σ’ ότι πολύ ήθελα να αλλάξω,
και δεν γίνεται.
φεύγω συχνά με λέξεις απ’ ότι με γεμίζει θλίψη
και σαν σε μέθη αφήνομαι σαν σε έκσταση
στις απαλάμες μιας πανίσχυρης παραίσθησης
που με πηγαίνει ανερώτητα κι αγέρωχα όπου θέλει,
κι εγώ ακλουθώ πειθήνια ανατινάζοντας τις τύψεις μου
και παραδίδοντας στις φλόγες τις αναστολές μου…
δεν έχω ελπίδα να σωθώ μα μήτε και το θέλω
Ω, και να ζούσα μοναχά μέσα στην ποίηση!
πανίσχυρος θα ήμουν ως θα ηγεμόνευα τα πάθη μου
κι όπως θα αποστρεφόμουνα τα χαμερπή μου αισθήματα
γιατί μονάχα με τα όπλα της νιώθω πως έχω την ισχύ να πολεμήσω
την αναξιοπρέπεια της σαρκός που έτσι ανενδοίαστα γερνά
γεμίζοντάς με θλίψη.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
