| |
[align=center]Κρατητήρια αναπνοής,
σώματα λεπτά,
χέρια θυμωμένα,
κορμιά χαλασμένα,
από σημάδια του χρόνου...
Με πληγές μελανιασμένες
που για μυρωδιά κουβαλάνε την εγκατάληψη...
Κοιμητήρια ανατολών,
μνήμες κουρελιασμένων ήλιων,
ευχές αστεριών απέλπιδες
και γκρίζων φεγγαριών δίνες,
η όραση της θέας του αναπάντεχου
Κοφάλαλες ανάγκες,
ήχοι χαμένοι,
λέξεις κομματιασμένες,
νότες πιάνου που μένει χρόνια ξεκούρδιστο...
Και η ανάμνηση της ακοής στολίζει με σιωπή τους τοίχους..
Πικρία,
η γλυκιά είδηση της αναμονής του τέλους,
σαν γέλιο μωρού ξεχασμένη
η γέυση του άγνωστου στην πρώτη επαφή της εμπειρίας..
Η υφή του μόνου,
η συναίσθηση του πόνου,
το αγκάλιασμα της απομόνωσης με την ησυχία,
η απλή αφή δύο ψυχών μετανιωμένων για το μοναδικό τους αμάρτημα,
την ύπαρξη τους...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
