| |
| | Στα Αστέρια των Ματιών της |  | | | Αυτό που δεν είναι κάτι σημαντικό για κάποιον, είναι τα πάντα για κάποιον άλλο.. | | |
«Δεν υπάρχει τίποτα πιο βαρετό για να αφηγηθεί ένας συγγραφέας, από μια εκπληρωμένη αγάπη..», διάβασα κάπου πριν καιρό…
Αν καθίσει κάποιος να το σκεφτεί, έτσι γίνεται, δες για παράδειγμα τις ταινίες που βλέπουμε. Ναι για έρωτα μιλάνε, για αγάπη, μα πώς; Για τις δυσκολίες, για τον αγώνα, τα βάσανα και τους καημούς μέχρι να βρεθούν δυο καρδιές εκεί που θέλουν.
Μα και στα βιβλία, δεν είδα κανένα να περιγράφει μια ευτυχισμένη ζωή, έτσι απλά. Τα προβλήματα, τα εμπόδια, την ανάγκη, το ανεκπλήρωτο το πάθος, άντε και το τελικό σμίξιμο. Και κανείς δεν γύρισε ταινία δεν έγραψε βιβλίο, με το πώς έζησαν αυτοί καλά αφότου βρέθηκαν..
«Είναι που οι εραστές ζούνε στο δικό τους τον κόσμο, που είναι γι αυτούς τα πάντα, μα δεν ενδιαφέρει τους υπόλοιπους..» Συνεχίζει το βιβλίο..
Και κει μου έρχεται στο μυαλό αυτό που μου είχε πει μια φίλη, περιγράφοντας μου, τη σχέση των παππούδων της.. Μια εικόνα που δεν είδα, μα έχω ακόμα στο μυαλό, σα μια γλυκιά ανάμνηση μιας ζωής που δεν έζησα, μα λαχταρώ.
Είναι δύο ηλικιωμένοι, εκείνη στα 76, εκείνος στα 80, και κάθονται μαζί στο τραπέζι της κουζίνας. Νομίζουν πως δεν τους βλέπει κανείς. Απλώνει το χέρι και πιάνει το δικό της. Την κοιτά στα μάτια και χαμογελά, «καρδούλα μου» της λέει.. Και ξάφνου, όλα φωτίζονται, σα να γυρίζει ο χρόνος. Και κάτω από τα γέρικα κορμιά, εκεί μες το φως, αχνοφαίνονται δυο νέοι, πανέμορφοι, ερωτευμένοι, όπως ήταν όταν γνωρίστηκαν. Μα πιο όμορφοι ακόμα, με μάτια που λάμπουν από χαρά, που έχουν το βλέμμα της αγάπης που αψηφά τα πάντα.. Από όλα όσα έζησαν και πέρασαν μαζί. Και ο χρόνος ακόμα υποκλίνεται μπροστά τους, και τους δίνει τη στιγμή που τους αξίζει. Και αξιώνει και μας να τη δούμε..
Και κει λες, να ζήσω θέλω αυτό που λαχταρώ. Να είμαι δίπλα σ αυτήν που θα ποθεί η ψυχή μου. Να χάνομαι έξω απ’ τον κόσμο μαζί της, να πηγαίνουμε σεργιάνι στις δικές μας γειτονιές. Να της κρατώ το χέρι και να έχω στην παλάμη μου τον κόσμο. Να την κοιτώ στα μάτια και να χανόμαστε στους δικούς μας γαλαξίες, στα σύμπαντά μας τα ιδιωτικά που τίποτα δεν τ’ αγγίζει..
Κι ας μη γραφτεί σε κανένα βιβλίο η ιστορία μας. Ας μην είναι απ’ τις μεγάλες και τρανές που αρέσουνε στον κόσμο. Στην αλήθεια τη δικιά μας να μας πάει, στ’ αστέρια των ματιών της.. Εκεί που όλα είναι φως..
Αρκεί που θα ναι γραμμένη για πάντα στις καρδιές μας..
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 15
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Ότι μπορεί κανείς να ονειρευτεί δεν είναι ποτέ χαμένο | | | |
|
Νεφελοβάτης
30-04-2007 @ 15:34 | Σ ευχαριστώ Ειρήνη μου, να είσαι καλά. ::blush.::
Καλό βράδυ και
Καλή Πρωτομαγιά και σε σένα. ::smile.:: | | Ζήνωνας
30-04-2007 @ 15:36 | Νεφελοβάτη είναι θαυμάσιο αυτό που έγραψες και συμφωνώ απόλυτα μαζί σου. Θα ήθελα πολύ να το ζήσω κι εγώ αυτό! Η απόλυτη αγάπη.
Να' σαι καλά και σου εύχομαι ολόψυχα να το ζήσεις.
Καλό βράδυ, καλή συνέχεια και καλό μήνα. Είθε η Άνοιξη να βασιλεύει πάντοτε στην καρδιά σου! | | Νεφελοβάτης
30-04-2007 @ 15:49 | Σ ευχαριστώ Ζήνωνα. Είναι που βαθιά μέσα μας ξέρουμε πως για τα αληθινά είμαστε, αυτά λαχταράμε και θέλουμε πραγματικά..
Εύχομαι ολόψυχα να το ζήσουμε όλοι, και να πάμε ως εκεί που πήγαν και εκείνοι οι γέροντες, που ως το τέλος έμειναν παιδιά..
Καλό μήνα, καλή συνέχεια, και Αγάπη σου εύχομαι φίλε μου.
Θοδωρής.
| | Ζήνωνας
30-04-2007 @ 15:53 | Σ' ευχαριστώ κι εγώ Θοδωρή. Να σ' έχει ο Θεός πάντα καλά.
Έχεις την αγάπη μου και την εκτίμησή μου.
Καλή συνέχεια σ' ό,τι κι αν κάνεις. | | iokasth
30-04-2007 @ 16:01 | Έφερα στα μάτια μου την εικόνα των ηλικιωμένων , εκεί,και όλη η τρυφερότητα. η γνήσια αγάπη, η πραγματική, η καθάρή,..
Με συκγινεί όταν βλέπω δυό ηλικιωμένους πιασμένους από το χέρι να
πηγαίνουν βόλτα και ο ενας να προσέχει τον άλλον ..
Εικόνα γεμάτη συναισθημα,...Εγώ έζησα ετσι τους γονείς μου.
Η ιστορία του έρωτά τους έμεινε γραμμένη στην καρδιά τους.και παρεμειναν ετσι μέχρι που γέρασαν και έφυγε ο πατέρας μου.. Ενώ πολλοί το ονειρευόμαστε, πόσοι το ζούμε αυτό τώρα??
Μας μιλούσε συχνά γιαυτόν τον έρωτα....Διαβάζοντας
(Τα Αστέρια Των Ματιών της) ξαναθυμήθηκα στις αφηγήσεις του..
Νάσαι καλά.Καλό σου βράδυ!!
ΝεφΕλλη | | Νεφελοβάτης
30-04-2007 @ 17:10 | Να σε έχει και σένα καλά Ζήνωνα. Σ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια και ανταποδίδω με αγάπη και εκτίμηση.
Καλή συνέχεια
Νεφέλλη, είσαι πολύ τυχερή που έζησες κάτι τέτοιο.. Γιατί ξέρεις από πολύ μικρή πως υπάρχει αφού μπροστά σου το είχες.. Ανεβάζει τον πήχη βέβαια, μα ψάχνεις απ’ την αρχή αυτό που πραγματικά θες. Και όσο και να απογοητεύεσαι, να μην το βρίσκεις, ξέρεις.
Ξέρεις ότι κάπου εκεί έξω είναι, και κάποια στιγμή, θα φανεί. «Ότι ψάχνεις το βρίσκεις έλεγε η γιαγιά μου», καλή της ώρα, και είχε δίκιο τελικά, αν και μου πήρε καιρό για να το καταλάβω.. Όσο χρόνο και να παίρνει, όσο δύσκολο και να ναι θα το βρεις.. Μόνο να που απογοητευόμαστε κάποια στιγμή, τ’ αφήνουμε. Και ή σταματάμε να το ζητάμε, ή το ψάχνουμε και θέλουμε να το δούμε και εκεί που δεν υπάρχει. Και μετά απλά υπάρχουμε.
Εύχομαι να κρατήσεις το όνειρο Νεφέλλη μου, και θα σε βρει κι αυτό..
Καλό μας ξημέρωμα και καλό μήνα.
| | mikrimagissoula
30-04-2007 @ 17:21 | Θοδωρή,δεν ξέρεις τι μου έκανες με το γραπτό σου...
το ένιωσα πολύ...
κι αυτή η εικόνα των ηλικιωμένων...τα είπε όλα!
Ναι τόσο απλό είναι...ένα "καρδούλα μου" και δυο χέρια πιασμένα αρκούν...
Να ΄σαι καλά και καλό μήνα! | | Νεφελοβάτης
30-04-2007 @ 17:51 | Βάσια χαίρομαι που υπάρχουν άνθρωποι σαν όλους εμάς εδώ, που μπορούμε να το νιώσουμε.. Που το λαχταράμε.. Έτσι απλά είναι, μια κουβέντα της καρδιάς και αυτή που αγαπάς και σ’ αγαπά, το χέρι να σου πιάνει.. Αρκεί..
Να είσαι πάντα καλά, και καλό μήνα να ‘χουμε!
Και μια εσώψυχη ευχή, δίπλα μας να βρεθεί, αυτό που η καρδιά ποθεί.. ::hug.:: | | AleXandros K.
30-04-2007 @ 18:32 | Τι μου κάνεις βραδιάτικα...!
Πολύ ωραίες οι σκέψεις σου και αληθινές φίλε μου...
Όλοι γι' αυτό πασχίζουμε αλλά τελικά καμιά φορά η ζωή γράφει τη δική της ιστορία...
Καλό ξημέρωμα και να έχεις τέτοιες όμορφες εικόνες στο μυαλό σου και στην καρδιά σου | | Ηλιαχτίδα
30-04-2007 @ 22:56 | πολυ ομορφο αυτο που εγραψες εδω σημερα..
Καλημερα και καλο μηνα ::yes.:: | | agrampeli
01-05-2007 @ 05:32 | Είναι δύο ηλικιωμένοι, εκείνη στα 76, εκείνος στα 80, και κάθονται μαζί στο τραπέζι της κουζίνας. Νομίζουν πως δεν τους βλέπει κανείς. Απλώνει το χέρι και πιάνει το δικό της. Την κοιτά στα μάτια και χαμογελά, «καρδούλα μου» της λέει.. Και ξάφνου, όλα φωτίζονται, σα να γυρίζει ο χρόνος. Και κάτω από τα γέρικα κορμιά, εκεί μες το φως, αχνοφαίνονται δυο νέοι, πανέμορφοι, ερωτευμένοι, όπως ήταν όταν γνωρίστηκαν. Μα πιο όμορφοι ακόμα, με μάτια που λάμπουν από χαρά, που έχουν το βλέμμα της αγάπης που αψηφά τα πάντα.. Από όλα όσα έζησαν και πέρασαν μαζί. Και ο χρόνος ακόμα υποκλίνεται μπροστά τους, και τους δίνει τη στιγμή που τους αξίζει. Και αξιώνει και μας να τη δούμε..
Με συκγινεί όταν βλέπω δυό ηλικιωμένους πιασμένους από το χέρι να πηγαίνουν βόλτα και ο ενας να προσέχει τον άλλον
με συγκίνησες πολύ μ΄αυτό που έγραψες
::yes.:: ::theos.:: ::up.:: | | mantinada
01-05-2007 @ 14:04 | Άραγε θα με αξιώσει η μοίρα μου ποτέ να ζήσω κάτι τέτοιο;
Να γνωρίζω πως εκείνος που βρίσκεται δίπλα μου είναι η ζωή μου κι εγώ η δική του;
Θα ζήσω εκείνη τη συντροφικότητα για την οποία μιλάς, το είδος αυτό της επικοινωνίας;
Δύσκολο αλλά όχι ακατόρθωτο...
Θα μείνω να ελπίζω λοιπόν...
Κι ίσως κάποτε τα καταφέρω...
Καλό μήνα συνοδοιπόρε...
::hug.:: | | ΜΑΡΙΑ ΝΕΦΕΛΗ
02-05-2007 @ 01:25 | Καλημέρα Θοδωρή ! καλό μήνα !
Ζωγραφιές που διαδέχονται η μια την άλλη και ένα ανοιξιάτικο πρωινό μας ταξιδεύει στη νοσταλγία του ονείρου και στην ελπίδα της πραγματο-ποίησης,ευχαριστούμε νάσαι καλά. ::love.:: | | ΠΡΩΤΑΡΗΣ
02-05-2007 @ 04:06 | Φίλε μου, να δεις οπωσδήποτε την ταινία : "Το ημερολόγιο" με ηθοποιούς τους : ΤΖΕΙΜΣ ΓΚΑΡΝΕΡ, ΤΖΙΝΑ ΡΟΟΥΛΑΝΤΣ, ΡΕΗΤΣΕΛ ΜΑΚ ΑΝΤΑΜΣ σε σκηνοθεσία ΝΙΚ ΚΑΣΣΑΒΕΤΗ.
Περίληψη : Το ημερολόγιο ακολουθεί το ταραγμένο ταξίδι 2 νεαρών εραστών, του Νόα και της Άλι οι οποίοι μπλέκουν σε ένα παθιασμένο καλοκαιρινό έρωτα και μετά από χρόνια χωρισμού, βρίσκονται αναπάντεχα ξανά μαζί. Η ιστορία της ακλόνητης αγάπης του ζευγαριού, τα εμπόδια και το πάθος τους, αποκαλύπτονται 10ετίες μετά σε μια γυναίκα, που ζει σε θεραπευτήριο του Νότου, από ένα κύριο που την επισκέπτεται συχνά για να της διαβάζει ιστορίες από ένα μυστηριώδες ημερολόγιο…
Είναι μια εξαιρετική ταινία που πρέπει όλοι να δούμε και να ξαναδούμε....
Οι σκέψεις σου υπέροχες....... παίρνουν σάρκα και οστά στη ταινία που σου προτείνω...
Να 'σαι καλά φίλε μου.. ::yes.:: | | Νεφελοβάτης
02-05-2007 @ 16:05 | Αλέξανδρε εγώ να δεις τι μου έκανα σαν το έφραφα.. Και ναι η ζωή τα δικά της ακολουθεί, μα να σου πω φίλε μου, από τις αποφάσεις, τα θέλω και τους φόβους μας επηρεάζεται. Και το τι κάνουμε γι αυτά. Αν τα αποδεχόμαστε και τα παλέυουμε ή αν αφεθούμε μοιρολατρικά στο δεν μπορώ και τέλος.. Εύκολο είναι και παρήγορο κάποτε.. Και το έκανα και γω, δεν αποτελώ εξαίρεση. Μα το παλεύω, και θέλω να το παλέψω.. Ως πότε και τι θα βγει δεν ξέρω.. Όπου με βγάλει.. Να είσαι καλά φίλε μου..
Σ ευχαριστώ Μαρία, καλό βράδυ και καλό μήνα να έχουμε.
Ναταλία, σ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
Μαρία μου, και γω για αυτό ελπίζω, το αμοιβαίο, το ατόφιο, το φωτεινό, που μπορεί να φωτίσει και τα πιο σκληρά σκοτάδια.. Δε λέω να αφήνει και καμιά γωνίτσα με νυχτιά, γιατί μ αρέσει και το φεγγάρι.
Ούτε και γω ξέρω τι θα φέρει το αύριο. Και είναι τόσο δύσκολο να κρατηθεί το όνειρο κάποιες ώρες.. Μα το εύχομαι, με όλο μου το είναι, και το αναζητώ..
Καλό σου μήνα συν-ταξιδιώτισσα. ::hug.::
Σ ευχαριστώ Μαρία Νεφέλη, μόνο και με το όνομα σου ζωγραφίζεις εδώ. Καλό μήνα και καλά ταξίδια εύχομαι. ::smile.::
Θ την ψάξω την ταινία Στέλιο, οπωσδήποτε. Να είσαι καλά φίλε μου, καλό μήνα και καλή άνοιξη στην καρδιά να έχουμε.
Καλό βράδυ και καλό μήνα σε όλους. ::smile.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
