| |
Μάγισσα...
Σημάδι των καιρών μου
μια καυτή σου, εύηχη, ανάσα,
απαλή σαν χνούδι
τεράστιων ματωμένων πέπλων...
Απειλείς να μου ξετινάξεις τη ζωή,
το κάνεις χωρίς να το νιώθεις,
χωρίς να το νιώθω...
Εσύ μάγισσα...
Εσύ που φουρτούνιασες τις θάλασσες,
που επισκεύασες το καράβι,
που έκοψες τις άγκυρες,
που με το μικρό σου ραβδί
εξαφάνισες τα λιμάνια...
Τόλμησες με ένα απαλό,
στεγνό και ζεστό,
κλείσιμο των ματιών σου
να απλώσεις το μαγνητικό σου πεδίο
πέρα από τα σημεία του ορίζοντα
και τρέλανες, έτσι απλά,
όλες τις πυξίδες...
Γελάς, μάγισσα...
Γελάς ξαπλωμένη στα μοναχικά,
μα τόσο φωτεινά, βράχια,
σ' αυτά που άφησες για σένα...
Γελάς...
Σαν με βλέπεις...
Ζαλισμένος μες στη τρικυμία
που μου έφτιαξες,
μέσα στη θάλασσα
που δεν έχει λιμάνια,
με αποπροσανατόλισες,
χαμένος μες στον ίλιγγο...
Μέσα σ' ένα καράβι
που το ονόμασες "ταξίδι"
με σαλπάρισες,
με ένιωσες,
τη ναυτία της ζωής,
αυτή που προκαλεί η ζάλη της ομορφιάς,
μου έμαθες,
με εμπιστεύθηκες...
και...
...Μάγισσα... ηρέμησαν τα βράχια σου
σαν με κοίταξες και γέλασες...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 8
Στα αγαπημένα: 2
| | | | | | | |
|
