Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132744 Τραγούδια, 271239 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Mεθυσμένη λεμονιά
 ....................................
 
Είσαι τ' Απρίλη μεθυσμένη λεμονιά
Κι ένα του Μάη γλυκοχάραμα Σαββάτου
Δυο άσπρα κρίνα στην γυμνή σου αγκαλιά
Έδωσαν ξόρκι στην ανάσα του θανάτου...

Είσαι η Άνοιξη μαζί κι η Χειμωνιά
Έναστρη νύχτα και σκοτάδι μαγεμένο
Κέντησες λόγια στην δειλή μου φορεσιά
Στο άσπρο μου το νυχτικό σε περιμένω...

Είσαι αγάπη.. είσαι έρωτας τυφλός
Ό,τι ο άνθρωπος ευχήθηκε να νιώσει
Είσαι ο κάθε βυθισμένος εαυτός
Που δεν κατάφερε το σώμα να πληγώσει...

Είσαι ένα άρωμα στερνό του δειλινού
Και της αυγής η πιο παρθένα ηλιαχτίδα
Είσαι ο ίδιος ένα χείλος του γκρεμού
Κι η πιο γενναία της ζωής μου η ελπίδα...



2-5-2007


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 9
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Στίχοι για μελοποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Ώσπου να 'ρθεί τούτος ο κόσμος στα καλά του.. άσε με να σε αγαπώ μέχρι θανάτου
 
Spartinos
02-05-2007 @ 09:51
Είσαι ένα άρωμα στερνό του δειλινού
Και της αυγής η πιο παρθένα ηλιαχτίδα
Είσαι ο ίδιος ένα χείλος του γκρεμού
Κι η πιο γενναία της ζωής μου η ελπίδα...
ΥΠΕΡΟΧΟ...... ::up.::
poetryf
02-05-2007 @ 09:54
Τέσσερις μου δωσε η Φύση εποχές
να μπαινοβγαίνω σαν αγέρας Φθινοπώρου...
Και σαν την Άνοιξη να πλάθω ιαχές
που του Χειμώνα την καρδιά θα την πληγώνουν...

Έλα και γίνε μια ανάσα από φιλί
έλα και ντύσε με τα χρώματα τ'ονείρου...
Έχω κρατήσει τη στερνή Ανατολή
σαν μια σκιά μες στον καθρεφτη του απείρου...

Τί να κάνω αφού με εμπνέεις!!!! ::love.::
Μαρία Χ.
02-05-2007 @ 09:57
.. κι εσύ με.. πεθαίνεις!!! Καταλαβαίνεις τί γράφεις.. για πλάκα.. κοπέλα μου;;;!!! Μας στέλνεις αδιάβαστους όλους.. στην ηλικία σου.. Αθανασία.. όνομα και πράγμα!!! Να μου προσέχεις...
poetryf
02-05-2007 @ 10:02
"Να μου προσέχεις" μου ψυθύριζες τα βράδια
τότε που μ'έπνιγαν τα πιο πηκτά σκοτάδια...
Τώρα που χάραξε το φως εσύ έχεις φύγει
και το παράπονο στις όχθες του με πνίγει...

Έγινα βράχος να αγκαλιάζω το νερό
το θέλω έκανα για εσένανε μπορώ!
Μα έχεις χαθεί σαν ένα χάδι τελευταίο
για να θυμάμαι πως για όλα εγώ φταίω...

Έχεις χαθεί κι έχω χαθεί κι εγω μαζί σου
χτυπώ μια πόρτα για να μπω του Παραδείσου! ::love.::

Κι εσυ να μου προσέχεις στιχοκουμπάρα!
Μαρία Χ.
02-05-2007 @ 10:04
... ε, θα με τρελάνεις εσύ!!! Γειά σου ταλεντάρα μου!!!...
poetryf
02-05-2007 @ 10:07
Αμοιβαία τα αισθήματα!
Μόλις τέλειωσα από το μάθημα...
"Νίτσε"....
Πάω για ξεκούραση... Τα λέμε πιθανότατα πιο μετά...
Φιλάκια! ::love.::
Ζήνωνας
02-05-2007 @ 11:05
Μαρία καταπληκτικό το ποίημά σου και καταπληκτικά τα ποιήματα της Αθανασίας! Μπράβο σας. Είσαστε και οι δύο μεγάλα ταλέντα! Μου φτιάξατε τη διάθεση!
Σας ευχαριστώ πολύ!!!

Καλό βράδυ και καλά να περνάτε!
Αστρογιογγι
02-05-2007 @ 12:28
Ειστε καταπληκτικες!)))
TAS
02-05-2007 @ 13:06
Είσαι τ' Απρίλη μεθυσμένη λεμονιά..

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο