| |
ξυπνάω μ'εφιάλτες
μα τα όνειρα τις φωτίες μου σβήνουν
και εσύ σαν δεικτής ρολόγιου
και 'σύ σαν τρένο σε γραμμή
όλο κι ολό κοντευείς
να τελείωσεις διαδρομή και να αλλάξεις μέρα
κι απ'την αρχή να αρχίσεις
με κύμματα με σύννεφα
με άμμο με ομίχλη
ψάθινά δέντρα να μπογιατίζω
και χρώματα φοσφώρα
χρώμα βεγγαλικό
το σώμα μου ν'αρχίζω
να βαφω να στολίζω
και πάλι απ'την αρχή, αρχή ν'αρχίζω
κι η νικότίνη απ'το τσιγάρο μου να τρέμει
με τον σταχτό να γέρνει στην αυλή
και ν'αναπαύεταί σ'ένα πετρόχτιστο σπιτάκι
κι η ερημιά του να φτάνει Αφρική
όσο δεν μπορέσα τη μέρα μου ν'αλλάξω
τόσο κατάφερα ν'αρχίσω απ'την αρχή
και με μπετόν όνειρα ξαναχτίζω
πιο στιβαρά κι οχι νοχελικά
και με μπετόν χρυσάφι και ασήμι
τόσο γερά να φτιαχνω όνειρα
να μην μπορεί κανείς κανείς να τα γκρεμίσει
και με μπετόν τα όνειρα εχω κτίσει
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
