| |
Πολλοί οι τρόποι να φας μια φρίκη, να την βιώσεις...
Ένα φλασάκι ζωής, στιγμής, παρελθόντος, παρόντος, μέλλοντος που θα μπορούσε να είχε έρθει αν... αν έκανες εκείνο, αν δεν έκανες το άλλο, αν ήσουν εκεί την κατάλληλη στιγμή.
Σκέψεις που στοιχειώνουν το μυαλό σε νύχτες παράξενες, αξημέρωτες, που δεν κυλάνε.
Κι αύριο ξημερώνει μια καινούργια μέρα. Πιο καθαρό μυαλό. Πολλές φορές βλέπεις τις φρίκες της νύχτας και γελάς... μέχρι να έρθει η επόμενη νύχτα...
Πείθεις τον εαυτό σου ότι η επόμενη νύχτα θα είναι διαφορετική. Την γεμίζεις με φίλους, με παρέες, με ποτό, με one night stands, με την παρηγοριά ότι δεν είσαι μόνος.
Κι η νύχτα περνά... επιτέλους πέφτεις και κοιμάσαι, γαλήνιος, με το χαμόγελο στα χείλη. Μέχρι να έρθει το όνειρο... Αυτό που πάντα σε καταδιώκει. Αυτό που πάντα τα πόδια σου κολλάνε στο πάτωμα όταν σε κυνηγάνε. Αυτό που σε ξυπνάει με ένα βάρος στην ψυχή, σαν να ‘θελες να πάρεις βαθιά ανάσα που όμως δεν έρχεται...
Νιώθεις τις τρίχες στο σβέρκο σου να σηκώνονται και να σε αγκυλώνουν, την ραχοκοκαλιά σου ν' ανατριχιάζει σαν να πέρασε από πάνω της χέρι παγωμένο.
Κοιτάς τριγύρω αγριεμένος, ανάβεις βιαστικά τα φώτα προσπαθώντας να σιγουρευτείς, να δεις! Και μετά συνειδητοποιείς ότι αυτό που βλέπεις τριγύρω σου είναι η σιωπή της νύχτας που τρυπώνει στην καρδιά σου, το ταβάνι που είναι πάντα ίδιο, όσες φορές κι αν το μέτρησες, όσες εικόνες της ζωής σου κι αν αποτύπωσες πάνω του μετατρέποντάς το σε οθόνη πριβέ προβολής.
Και τότε τρομάζεις περισσότερο...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
