| |
Η νύχτα είναι ακόμα νέα.
Μα εσύ έφυγες. Λείπεις.
Δεν είσαι εδώ πια.
Ξέρεις... πάντα έλειπες,
ακόμα κι όταν σε κρατούσα αγκαλιά.
Εκείνο το μισό απ' το μισό σου
πάντα μου ξέφευγε, πάντα γέλαγε
κοροϊδεύοντάς με, παίζοντας κρυφτό.
Κι έτσι ποτέ δεν ήσουν όλο.
Κι έτσι ποτέ δεν είμαστε όλο.
Ποτέ δεν είμαστε εμείς...
Κι έτσι αποφάσισα να γίνω όλο ξανά...
Έστω και χωρίς εσένα.
Να βρω το μισό που σου έδωσα,
το μισό που σου χάρισα,
το μισό που ήξερα ότι πάντα σου ανήκε.
...Και να το πάρω πίσω.
Χωρίς εξήγηση, χωρίς γιατί, χωρίς λέξη,
χωρίς συγχώρεση, χωρίς πόνο, χωρίς φόβο.
Το πήρα. Το κράτησα σφιχτά πάλι πάνω μου.
Το γεύτηκα μέσα απ' τα δάκρυά μου.
Το ένιωσα δικό μου. Ήταν δικό μου.
Απλά έπρεπε να το συνηθίσω ξανά.
Και να με συνηθίσει κι εκείνο.
Εκείνο το μισό που σου έδωσα.
Εκείνο το μισό που ήταν δικό σου.
Εκείνο που δεν ήξερες πώς να κρατήσεις.
Εκείνο που σου εμπιστεύτηκα και το πρόδωσες.
Εκείνο που σε λάτρεψε και το πλήγωσες.
Εκείνο το μισό. Που πρέπει να το κάνω όλο.
Εκείνο το μισό, που αρνείται να μου παραδοθεί
γιατί έγινε όλο μαζί σου.
Εκείνο το μισό, που πεισματικά επιμένει ότι σου ανήκει.
Εκείνο το μισό, που είσαι εσύ.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
