foteinos
03-05-2007 @ 00:23 | Το εντός μου τρέμω πιο πολύ
που μοιάζει στέρφα γη, απότιστη, ανίκανη ν’ ανθίσει
Μα που όμως παραμέσα εγκυμονεί λευκά ,
τι κι αν ασάλευτα, αγάλματα ...Υπέροχος!
::yes.:: | |
Αστρογιογγι
03-05-2007 @ 00:46 | Έτσι κι αλλιώς εξοικειώθηκα με τις ανταμοιβές του ...
πως είμαι τάχα έφηβος...το πειραξα λιγο γιατι μ'αρεσει πολυ!
Η εικονα που αναδυεται ομως...μοιαζει να τρομαζει...
μα κρυβει μια γοητεια...φοβου για το "αγνωστο" | |
balistreri
03-05-2007 @ 03:00 | "Θεέ μου δως μου δύναμη ν' αλλάξω ό,τι δεν μπορώ ν' αντέξω
υπομονή ν' αντέξω ό,τι δεν μπορώ ν' αλλάξω
και τη σοφία να διακρίνω την διαφορά".... Αυτή είναι η προσευχή του Αγίου Αυγουστίνου... την οποία έχουν "υιοθετήσει" κάποιοι... Τι μας τρομάζει άραγε;;; Το "πόνημα" εξαίσιο!!! | |
ΛΕΩΝ53
03-05-2007 @ 07:13 | Καταπληκτικό Χρήστο.
....Δε με τρομάζει το καθρέφτισμα
του χρόνου που περνά στο πρόσωπό μου
Έτσι κι αλλιώς εξοικειώθηκα με τις ανταμοιβές του ...
Το εντός μου τρέμω πιο πολύ
που μοιάζει στέρφα γη, απότιστη, ανίκανη ν’ ανθίσει
Μα που όμως παραμέσα εγκυμονεί λευκά ,
τι κι αν ασάλευτα, αγάλματα ....
| |
Τσακίρη Χαρά
03-05-2007 @ 07:35 | "όπως η εγκατάλειψη ή ο θάνατος;"
Δεν παλευονται αυτα..............
ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ Χρηστο.... την καλησπερα μου! | |
agrampeli
03-05-2007 @ 08:12 | Δε με τρομάζει το μέλλον
ποτέ μου δε φοβήθηκα ότι δεν μπόραα ν’ αποφύγω.
Μα πώς να ανεχτώ του Μάιους που με γέρασαν
Και πως, το που διαβήκανε αθόρυβα πολύ
πολύ ανεπαίσθητα
τόσο, που ακόμη τώρα ξυπνώ καμιά φορά
με την ψευδαίσθηση, πως είμαι τάχα έφηβος
υπέροχο ::yes.:: | |
renouli
03-05-2007 @ 13:47 | Από τα καλύτερά σου. | |
spil †
03-05-2007 @ 13:52 | Σέβομαι το χαρακτήρα σου και τη γραφή σου !!! | |
justawoman
03-05-2007 @ 15:00 | Αμ, πέστο βρε Χρήστο ότι κι εσύ τα 'χεις βάλει με τους Μάιους να βρω το στίγμα που μ' αγκιστρώνει στη γραφή σου!
Φυσικά επαυξάνω τα λόγια του Σπήλιου
| |
 |
