| |
Το χαμόγελο που 'σβησε και 'γινε δάκρυ
σιγά-σιγά κύλισε στου ματιού μου την άκρη
το χαμόγελο που 'σβησε ξαφνικά ένα βράδυ
από λόγια βαριά, απο στώμα ριμάδι
Η ψυχή μου που έλαμπε, έγινε σκότος
τόσα όνειρα έσβησαν, άδικος κόπος
η ψυχή μου που έλαμπε έγινε χώμα
πόσες πίκρες θ'αντέξει; πόσο ακόμα;
Τα γλυκά σου τα χείλη, τα γαλάζια σου μάτια
που τ'αστέρια έσπασαν σε χίλια κομμάτια
το πανέμορφο πρόσωπο, τα ξανθά μαλλιά σου
που τους άγγελους μάγεψαν και ήρθαν κοντά σου...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
