| |
| | Φυλαχτό |  | | | ένα τραγούδι γραμμένο στη θάλασσα, αφιερωμένο σε κάποιον ξεχωριστό άνθρωπο της ζωής μου...(ήταν παραγγελιά, ζητώ επιείκεια λολ):) | | |
Στο στήθος μου έχω φυλαχτό, παλιό βιβλίο
μικρή που με ταξίδευε σε ζέστες και σε κρύο.
Μιλούσε για τον πόλεμο, για την αγάπη όλεθρο
για έρωτες, για μίση σ' ανατολή και δύση.
Τότε που οι άνθρωποι δεν ήτανε μισάνθρωποι
που ήτανε πολεμιστές με της αγάπης τις ορδές.
Θωρούσα πως πολέμαγαν, τα στήθια τους πως έκαιγαν
στης μάχης το σκληρόν αχό, στου έρωτα τον πανικό.
Εξώφυλλο έχει ένα καράβι, από καιρό έχει σαλπάρει
για ξένα μέρη φωτεινά και μ' άφησε στα σκοτεινά.
Στης νύχτας έφυγε το κρύο χωρίς να στείλει ένα αντίο
κι απόμεινα παιδί στο μόλο να κλαίω στ' ουρανού το θόλο.
Καράβι, καραβάκι μου που πας χωρίς εμένα
φτωχή φαντάζει η στεριά και πλούσια τα ξένα.
Και πολεμώ την λησμονιά, την πίκρα, την οδύνη
τη θάλασσα, την ξενιτιά και της φυγής μου τη σαγήνη.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
annaΤi
07-10-2004 | Αν 'έκοβες' ..."μόνο" στις τρεις πρώτες στροφές, κάθε στίχο σε δίστιχο (& ας έβγαιναν 8-στιχα) & η τελευταία όπως είναι... θα μου άρεσε πολύ! | | Εκάτη
08-10-2004 | Η δική μου άποψη είναι πως είναι πολύ όμορφο! Ρέει εύκολα και για μένα οι δυο τελευταίες στροφές του μου άρεσαν πάρα πολύ! | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
