| |
Άννη Ξ.
Ο κόσμος ξεχνά, όπως τα χρυσόψαρά στη γυάλα σου.
Σιγανά, καρτερικά με απάθεια περιμένουν
το επόμενο συμβάν που θα ξεγράψει τη μνήμη τους.
Στατικά ηλεκτρίζω που και που το κορμί μου
- έτσι για να έχω ένα λόγο να γυρίζω πίσω μου
και να ρίχνω κλεφτές ματιές στο παρελθόν.
-«Είναι ωραία να πετάς.» Σκέφτηκαν και πήδηξαν από το μπαλκόνι οι Μοίρες μου.
-«Πράγματι, ωραία είναι.» Είπε, ακλουθώντας τες ο στεναγμός
σαν μικρό πουλί που ακολουθεί τη μάνα του.
Μόνο οι χελώνες γεννιούνται στη μοναξιά.
Μόνο οι χελώνες αντέχουν.
Κατηγορώ την ευλύγιστη σιωπή μου
που δεν αντέχει στο χρόνο.
-Αι στα κομμάτια πια και εσύ, φύγε
και πάψε πια να μου λες πως ήρθε η ώρα.
Τα σώματα είναι κρουστά ακόμα και η κούραση
άγνωστη λέξη στον Έρωτα.
Πες μου Χουσεΐν ένα λόγο ακόμα, πιο παρήγορο αυτή τη φορά.
Εσύ που ξέρεις τα «πώς» και τα «γιατί».
Πες τα ξανά και σε μένα.
Θα μάθω, πού θα πάει, κάποτε θα μάθω.
Ο κόσμος ξεχνά, όπως ξεχνά ο ουρανός μια μπόρα χτεσινή
και είναι ξαφνικά, τρανά γαλάζιος και ολόφωτος.
-«Εΐ! Όμορφο κορίτσι, χάρισε μας το όνομα σου.»
-«Με λένε Άννη Ξ. Εσένα;»
Αχέροντας 23/04/2007
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
