| |
Τη μέρα γίνεσαι φωτιά το μεσημέρι αγέρι
το βράδυ φεγγαρόλουστη βαρκούλα π' αρμενίζει
άνοιξη φέρεις στα μαλλιά, στα μάτια καλοκαίρι
και άρωμα θαλασσινό στα χείλη σου ανθίζει
άγριο κύμα στεριανό στις μέρας το φανάρι
λουλούδια που μοσχοβολούν σε κάμπους ανθισμένους
φωτίζεις με το βλέμμα σου της νύχτας το φεγγάρι
τους ποιητές της άνοιξης τους νυχτομαγεμένους
ποτάμι μου που στέρεψες, γκρίζο μου ακρογιάλι
ανέμη που στριφογυρνάς στου χρόνου τη γιορτή
σύννεφο που σκαρφάλωσες, του ουρανού κλωνάρι
στη πλάτη σου που κουβαλάς αέρα και βροχή
μη με πληγώνεις να χαρείς αγάπη μαγεμένη
και τη ψυχή μου πότιζε που και που φιλιά
τη ζωή μου στήριξε τη μισογκρεμισμένη
ανάσα μου που πέρασες πριν βγεις απ’ την καρδιά
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
