Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132760 Τραγούδια, 271259 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Ε, όχι μαζόχα και με τίτλο
 βλέπε τίτλο. Ναι, όσο περνά η μέρα μου τη σβουρίζει. Παραμουρμουρίζω.
 
Σώμα μου
Σταμάτα να μου μιλάς.
Το ξέρω το δίκιο σου.
Τόσα χρόνια σε τιμωρώ
για εγκλήματα που δεν έκανες ποτέ.
Ανυπεράσπιστο σ’ άφησα
σε μυτερά παπούτσια που μπήχτηκαν
στις πληγές σου
σε δάχτυλα μέγγενη που ’σφιξαν το λαιμό σου
-ναι, το ξερα πως ποθούσαν το χαμό σου-
σ’ έδωσα βορρά σε καταχρήσεις
σ’ άφηνα με μάτια ανοιχτά
ώρες που ’πρεπε να ναι σφαλισμένα
κλοτσηδόν σ’ έσπρωχνα να βρω τα όριά σου
για λίγο σ’ άφηνα να ξεκουραστείς
μέχρι ξανά να τα τεντώσω
κι αμίλητη να σε κλωτσάω πάλι να τα ξεπερνάς.

Ναι. Καταλαβαίνω την αγανάκτησή σου.
Μ’ αγαπάς όσο δε σ’ αγάπησα ποτέ
ήπια διαμαρτύρεσαι στην τιμωρία σου
σα να ’ξερες πω ήσουνα θυσία
για να σωθεί η ψυχή μου.
Τώρα σ’ ακούω που μου μιλάς.
Μ’ ακόμα δε μπορώ να με προστάζεις.
Αβάσταχτη μου ναι η προσταγή αγάπης.
Δεν έμαθα βλέπεις να μένω σ’ ό,τι μου προσφέρεται.
Ούτε διεκδικώ αυτό που χάνεται.
Δεν κυνηγώ αυτό που θέλω
ανοίγω μόνο σ’ ό,τι έρχεται.
Γι’ αυτό σου λέω.
Μη με προστάζεις.
Κλείσε μόνο από μέσα την πόρτα σ’ ό,τι θα ’ρθει.
Νιώσε την ορφάνια σου.
Ώσπου να γίνω δυνατή να σε υιοθετήσω
σαν νιώσω την ανάγκη να γίνω μάνα.
Μ’ ακούς; Την πόρτα κλείσε.
Μη μ’ αφήσεις να ψάξω το κλειδί.
Κρύψε το καλά.
Αν το βρω, στο λέω, θα σ’ αποτελειώσω.
Ναι. Εσύ καλά το ξέρεις.
Δε θέλω πια να γίνω μάνα.






 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 11
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες,Αναμνήσεις & Βιώματα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Κάθε μέρα με χάνω http://www.asterotropio.blogspot.com/
 
Nocturna_
07-05-2007 @ 06:10
Το αδικείς κατάφορα με τον τίτλο γλυκιά μου..
Αλλά έχει το αδικημένο μέσα του από γεννησιμιού του..
Δεν έρχεσαι για καναδυό ρακές..; Να λέω εγώ τώρα..
Αστεροτρόπιο (Jeny)
07-05-2007 @ 06:32
Δεν τα πάω καλά με τους τίτλους Ελένη μου. Μόνο με τους υπότιτλους. Ρίξε καμιά ιδέα ::rol.:: .
Ρακές; Όχι άλλες ρακέεεεςςςς! Για καμιά βδομάδα τουλάχιστον. ::whist.::
Nocturna_
07-05-2007 @ 06:44
Από την μάστερ των μονολεκτικών τίτλων ψάχνεις να βρεις βοήθεια? Σώθηκες!
Δοκίμασε τη Στελλίτσα στο brainstorming για τίτλους είναι πολύ πολύ καλύτερη !
Για καμιά βδομάδα??.......Κόκορας κρασάτος με χυλοπίτες και ρακίιιιιιιιι (ΕΚΙ μη κοιτάς εσύ)
Αστεροτρόπιο (Jeny)
07-05-2007 @ 07:06
Ρε συ συγνώμη, αλλά αυτός ο κόκορας μ' έστειλε. Από κει και μετά μνήμη ουδέν. Την επόμενη παρακαλώ θέλω κόκορα ρακάτο και ρακί, εεεεεε, κρασί! Άντε, να ξέρουμε και τι κάνουμε!!! ::devil.::
Σελίνα
07-05-2007 @ 09:28
μου μοιάζουν οι σκέψεις σου....
Καλησπέρα
TAS
07-05-2007 @ 11:08
Τι να πρωτοξεχωρίσω βρε απίστευτο! Απίστευτο!
........................................................................................................

Τόσα χρόνια σε τιμωρώ για εγκλήματα που δεν έκανες ποτέ.

Μ’ αγαπάς όσο δε σ’ αγάπησα ποτέ

Αβάσταχτη μου ναι η προσταγή αγάπης.
Δεν έμαθα βλέπεις να μένω σ’ ό,τι μου προσφέρεται

Μη με προστάζεις.
Κλείσε μόνο από μέσα την πόρτα σ’ ό,τι θα ’ρθει.
........................................................................................................
Το τέλος, δεν σχολιάζεται...Συγκλονίζει..
marakos1948
07-05-2007 @ 12:48
Α Ρ Ι Σ Τ Ο Υ Ρ Γ Η Μ Α !
annaΤi
07-05-2007 @ 14:26
::huh.:: τί έγραψες πάλι.... ρε! ::cool.::
[..........] + ::kiss.::
justawoman
07-05-2007 @ 15:42
το ξέρω ότι θα με πάρετε με τις πέτρες απόψε΄που σας φλόμωσα στα ποιήματα αλλά Τζενάκι μου δε μπορώ
θα το βάλω όλο γιατί εκτός του ότι είναι ααγαπημένο μου είναι και διδακτικό... για να μην αναφωνήσω σαν την Άννα κι εγώ ::oh.::

ΜΗΝ ΕΜΠΙΣΤΕΥΕΣΑΙ ΟΥΤΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΣΟΥ

Σώμα, φταις. Και μάταια ή φθορά σου
μηνύει τώρα την ψυχή για δολιοφθορές.

Σε προειδοποίησα πώς ήρθε
πρόσφυγας από την άλωση της ανυπαρξίας
και πώς το όνομα ψυχή δεν είναι δικό της
άνηκε σε μια έννοια πεθαμένη
προ των εγκόσμιων.
Το έμαθα εισχωρώντας
στα μυστικά του προαισθήματος αρχεία
— ληξίαρχος αρχέγονος το προαίσθημα.

Μιλώ για τότε πού ή άγνωστη
υπό το πλαστό όνομα ψυχή
ξεβράστηκε μισοπνιγμένη άπνους
στις έρημες ακτές της σαρκός μας.

Εκεί τη βρήκε πεσμένη μπρούμυτα το σώμα
καθώς περιπατούσε
κατά μήκος της μελαγχολικής εκτάσεως του.

Αναστατώθηκε γονάτισε δεν ήξερε
περί φιλιού ιδέαν δεν είχε
άνοιξε τις οδηγίες των ενστίκτων
βλέπε φιλί ζωής
το βρήκε της το έδωσε του άρεσε
τη φίλησε ξανά
άρχισε να συνέρχεται εκείνη.

Το σώμα θαμπωμένο
άπ' τη σεμνή αοριστία της μορφής της
απ’ το λιτό ολιγαρκές περίγραμμα της
απνευστί την προσέλαβε
οικιακή βοηθό του.
Σατανική εκείνη
μελιστάλαχτα το κυρίευε.
Του έπλενε τα κουρασμένα πόδια
μια τα σκούπιζε με τη χνουδάτη υποταγή της
—χωρίς εσένα τι θα ήμουν—
και μια του πούλαγε απόσταση, μυστήριο
εκβιαστικό για να της χορηγήσει
της υπαρκτής την ιθαγένεια.
Όλίγον κατ' ολίγον έρως πλατωνικός
έτράφη εντός του σώματος
για την ωραία άφανέρωτη.
Έτρεμε μην του φύγει ή ψυχή.
Για να τη δέσει
έσφαλε να την κάνει συνεταίρο.
Α το ανόητο, έβαλε το κεφάλαιο
κι εκείνη όλο κι όλο τον εξωραϊσμό

σιγά -σιγά γινόμενη του ψεύδους της κυρία.
Αρωματισμένη αίσχυντηλά
σε σπηλαιώδες σαλονάκι αποσυρόταν
τάχα θαυματουργή εικόνα πού δακρύζει
με το παραμικρό
κι εκεί δεχόταν άπιστους πιστούς
περίεργους μα πιο πολύ αναγκεμένους

το σώμα εκτοπίζοντας
αποδιωγμένο στην κουζίνα
να πλένει τα κεράσματα
να κλέβει απ τα τασάκια τα φιλιά
πού άφηναν οι γόπες
κρυφά να τις καπνίζει σαν κλοπή
λες και δεν ήτανε αυτό της ηδονής ο εφευρέτης

Σώμα δε με άκουσες
σ' το είπα πρόσεχε την, όπως βλέπω
αυτή το πάει για αθανασία.

Αχ που να 'κοβε τη γλώσσα της
ή γρουσούζα πρόβλεψη μου

Ιδού, εσύ κλουβάκι χωματένιο
και ή ψυχή μας πουλί πετούμενο
στον άπιαστο ουρανό.
(Κ. Δημουλά)

τα υπόλοιπα αλλού ::wink.::
::love.::
lookingfor
07-05-2007 @ 17:00
πολύ ωραίο
και χωρίς τι ρακές
foteinos
08-05-2007 @ 02:21
Αν η Δημουλά και η Στέλλα είχαν λιγότερη έμπνευση σήμερα, ίσως ήμουν πιο ανεβασμένος. Κατα τ' άλλα συμφωνώ με τον ΤΑS ::yes.:: ::yes.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο